Menu 2:

(Przesuwne)

Oto wykaz wszystkich stron które powinny być dostepne pod niniejszym adresem (tj. na tym serwerze), w zestawieniu językowym - w 8 językach. Jest on częściej aktualizowanym powtórzeniem stron zestawionych też w "Menu 1". Wybierz poniżej interesującą Cię stronę manipulując suwakami, potem kliknij na nią aby ją uruchomić:

(Ten sam wykaz daje się też wyświetlić z "Menu 1" poprzez kliknięcie tam na "Menu 2".)

Menu 3: (Alternatywne adresy internetowe tej witryny, np.:)

artefact.uhostall.com

bobola.net78.net

(Starsze wersje:)

tornados2005.narod.ru

tornado.zxq.net

dhost.info/nirvana

pajak.fateback.com

geocities.ws/immortality

morals.mypressonline.com

magnocraft.20fr.com

malbork.20megsfree.com

ufonauci.w.interia.pl

Menu 4:

(Przesuwne)

Oto wykaz adresów wszystkich totaliztycznych witryn działających w dniu aktualizacji tej strony. Pod każdym z owych adresów powinny być dostępne wszystkie totaliztyczne strony wyszczególnione w "Menu 1" i "Menu 2", włączajac w to również ich odmienne wersje językowe (tj. wersje w językach: polskim, angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, włoskim, greckim i rosyjskim). Najpierw więc w poniższym okienku wybierz adres serwera z każdego masz zamiar skorzystać manipulując suwakami, potem kliknij na jego adres, kiedy zaś otworzy się strona reprezentująca ów serwer wówczas wybierz sobie z "Mednu 1" lub z "Menu 2" interesującą cię stronę i kliknij na nią aby ją uruchomić i przeglądnąć:

(Niniejszy wykaz daje się też wyświetlić z "Menu 1" poprzez kliknięcie tam na "Menu 4".)

Pretendujemy że jesteśmy "wysoce cywilizowani". Jednak żyjemy w szczególnie niemoralnych czasach. Gdyby przykładowo Jezus pojawił się teraz wśród ludzi i czynił to co w Biblii opisywane jest jako przykłady wyjątkowo moralnego postępowania nakazywanego ludziom przez Boga, wówczas wszystko to co by czynił dzisiaj okazywałoby się już nielegalne i karalne. Ludzkie standardy moralne uległy bowiem w międzyczasie aż tak znacznemu powypaczaniu i dewaluacji, że nawet najbardziej moralne postępowanie samego Jezusa dzisiaj okazałoby się karane przez prawo, byłoby brane za obrazę przez wielu krzykliwych lecz wpływowych ludzi, oraz przyjmowane byłoby wrogo przez wielu bogaczy i polityków - tak jak satyrycznie ilustrują to punkty #D1 i #C3 strony o nazwie antichrist_pl.htm oraz punkt #G3 strony o nazwie przepowiednie.htm. W rezultacie, w dzisiejszych niemoralnych czasach Jezusa też zapewne spotkałby podobny los jak w starożytności, zaś w obliczu aż tak jawnego nieposłuszeństwa, Bóg ponownie zmuszony byłby karać, prześladować i rozpraszać po świecie odpowiedzialny naród - tak jak przez cały czas trwania chrześcijaństwa czyni to z Żydami. Ta dzisiejsza wysoka niemoralność ludzi wynika z monopolu i nieudolności dotychczasowej oficjalnej nauki ziemskiej, która swymi prymitywnymi narzędziami ciągle NIE jest w stanie dociec i ogarnąć Boga, dlatego insynuuje że "Boga NIE ma" i promuje postępowanie typu "hulaj dusza piekła NIE ma" (patrz punkt #A2 poniżej, lub punkt #I1 strony o nazwie god_istnieje.htm). Jeśli zaś jakiś dzisiejszy naukowiec bada już oficjalnie Boga (np. bada nakazy Boga wyrażone w Biblii), wówczas zawsze czyni to z intencją "negowania" - np. udowodnienia że dany cud mógł zostać sfabrykowany, wyjaśnienia że dane zdarzenia były tylko ciągiem "przypadków", itp. Przy takim zaś nastawieniu, naukowcy owi NIE są w stanie odnotować wielu prawd, które dla znacznej liczby ludzi okazują się potem sprawą życia i śmierci. Przykładowo, naukowcy ci NIE są w stanie odnotować, że niemoralnie postępujące społeczności są przez Boga trapione śmiercionośnymi kataklizmami - tak jak wyjaśniają to punkty #C1 i #E2 strony o nazwie day26_pl.htm czy punkty #I3 do #I5 niniejszej strony. Albo odnotować, że instytucje które zaprzestały słuchania głosu sumienia są przez Boga "eliminowane", zaś indywidualni ludzie głusi na głos swego sumienia są przez Boga przedwcześnie uśmiercani - zgodnie z "zasadą wymierania najniemoralniejszych" (wyjaśnioną szerzej m.in. w punktach #G4 i #G1 strony o nazwie will_pl.htm, w punkcie #A2.7 strony o nazwie totalizm_pl.htm, czy w punkcie #B1 strony o nazwie changelings_pl.htm). Albo zrozumieć, że każdą wojnę zawsze w ostatecznym rozrachunku przegrywa agresor - tak jak wyjaśniają to punkty #I2 i #E3 ze strony o nazwie bitwa_o_milicz.htm. Albo przyjąć do wiadomości, że tzw. "naukowa moralność", wzmiankowana w punkcie #I5 tej strony, w rzeczywistości jest odmianą "niemoralności" i jest przez Boga karana tak samo surowo jak każda inna forma niemoralnego zachowania. (Owa "naukowa moralność" to reguły moralne które spełniają naukową definicję "moralności" przytoczoną w punkcie #B2 strony morals_pl.htm, a stąd które są zalecane ludziom przez reprezentantów najróżniejszych dyscyplin dzisiejszej oficjalnej nauki - na przekór, że wcale NIE spełniają one definicji "faktycznej moralności" nakazanej ludziom przez Boga, jaka to definicja została przytoczona w punkcie #B5 owej strony morals_pl.htm.) Poprzez też ignorowanie faktu, że Bóg ma swoje cele do osiągnięcia i metody prowadzące do owych celów, owi naukowcy NIE są również w stanie wykryć, że wszystkie społeczności mogą efektywnie bronić się przed kataklizmami - tak jak wyjaśniają to punkty #H1, #I2 i #J1 strony quake_pl.htm, że instytucje mogą łatwo unikać zostania "wyeliminowanym", zaś indywidualni ludzie mogą oddalać niebezpieczoństwo przedwczesnej śmierci przez zwykłą zmianę praktykowanej filozofii na totalizm - tak jak wyjaśniają to np. punkty #G6 i #G7 strony will_pl.htm. W rezultacie tych ignoranckich postępowań oficjalnej nauki, nasza cywilizacja coraz bardziej oddala się od prawdy o Bogu, coraz bardziej zbliża się do anarchii i samozniszczenia, coraz częściej jest karana za swą niemoralność narastająco niszczycielskimi kataklizmami, zaś długowieczność ludzi zamiast wzrastać, ostatnio zaczęła ulegać skróceniu z powodu konieczności przedwczesnego uśmiercania przez Boga najniemoralniejszych osobników. Na szczęście dla prawdy, niedawno powstała odmienna i konkurencyjna wobec dotychczasowej, nowa nauka zwana "nauką totaliztyczną" (tj. ta nauka opisywana w punkcie #A2 niniejszej strony). Nauka ta pomału prostuje błędy i wypaczenia powprowadzane przez dotychczasową starą tzw. "ateistyczną naukę ortodoksyjną" (tj. przez tą starą, monopolistyczną, oficjalną naukę, której błędnych twierdzeń my ciągle musimy uczyć się w szkołach i na uczelniach). Jednym z tematów objętych owym prostowaniem błędów i wypaczeń oficjalnej nauki jest prawda stwierdzeń z Biblii. Niniejsza strona w swej "części #I" (szczególnie w jej punktach #I3 i #I3.1) dostarcza materiału dowodowego jaki potwierdza prawdę zawartej w Biblii obietnicy Boga, że "Bóg NIE ześle żadnego kataklizmu który by zniszczył czy poważnie poturbował miasto albo społeczność w obrębie której zamieszkuje co najmniej 10 tzw. 'sprawiedliwych' ". Ów materiał dowodowy jest opisany w punktach #I3, #I3.1 i #I5 tej strony. Pozostaje on też sprawdzalnym dla każdego czytelnika tej strony. Wszakże dotyczy on dobrze udokumentowanych faktów i miejscowości (tj. bazuje na faktach opisanych w artykułach z gazet dostępnych w internecie, dotyczy zjawisk i miejscowości też opisanych w internecie - np. dzisiejszego nowozelandzkiego miasteczka "Petone", zlokalizowanego na przedmieściu Wellington, w którym to miasteczku mieszka m.in. autor niniejszej strony, itp.). W sytuacji więc, kiedy powtarzalnie potrząsane aż do dzisiaj przez Boga miasto Christchurch NIE spojrzało nawet na publiczną ofertę autora tej strony, aby zastopować tam dalsze trzęsienia ziemi z pomocą bazującej na moralności metody opisanej w punktach #J1 i #P5.1 strony o nazwie quake_pl.htm, być może wiele lat musi dalej upłynąć zanim powszechnie dostępny stanie się także jakikolwiek inny podobnie naukowo potwierdzony materiał dowodowy na absolutną prawdę stwierdzeń i obietnic z Biblii. W międzyczasie zaś miasteczko Petone i miasto Christchurch z Nowej Zelandii zapewne zdążą już przejść do legend o moralności - podobnie jak do legend przeszło już miasto "Niniwa" opisane w Biblii i polskie miasto "Wineta" opisana w punkcie #H2 na stronie tapanui_pl.htm.

Petone, Nowa Zelandia, 17 października 2012 roku

Część #A: Informacje wprowadzające tej strony:

#A1. Jakie są cele tej strony:

Celem tej strony jest naukowe udokumentowanie na sprawdzalnych przez każdego badacza, rzeczywiście zaistniałych przykładach, że z powodu trwałego zamieszkiwania tzw. "10 sprawiedliwych" w bliskości nowozelandzkiego miasteczka Petone, miasteczko to cieszy się "specjalnym potraktowaniem" Boga - i (tak jak Biblia to obiecuje) faktycznie jest ono wyraźnie chronione przed kataklizmicznymi zjawiskami które kłopoczą inne pobliskie miejscowości.

#A2. Materiał dowodowy tej strony mógł być zgromadzony tylko dzięki powstaniu "totaliztycznej nauki" z jej "a priori" podejściem do badań:

       Już jako małe dzieci wszyscy się przekonujemy o jednej z najbardziej fundamentalnych prawd naszego świata fizycznego, mianowicie, że "aby coś poznać naprawdę dokładnie, trzeba to oglądać, egzaminować lub badać z więcej niż jednej strony, punktu widzenia, podejścia, itp." To dlatego nawet jako małe dzieci, każdą zabawkę i każdą rzecz oglądamy od przodu i od tyłu, z boku i od góry, oraz pod każdym możliwym kątem widzenia jaki jest dla nas dostępny. Kiedy zaś dorośniemy, nie kupimy sobie samochodu, domu, ani nie wejdziemy w posiadanie niczego innego (np. żony) jeśli dokładnie tego sobie nie oglądniemy przynajmniej od przodu i tyłu, a często także i z każdej innej możliwej strony. Niestety, o tej fundamentalnej prawdzie najwyraźniej zapomnieli ludzcy luminarze nauki. Wszakże obecna oficjalna nauka ziemska bada całą otaczającą nas rzeczywistość z tylko jednego filozoficznego podejścia, które nazywane jest "a posteriori" czyli "od skutku do przyczyny". W rezultacie, nauka ta poznaje co najwyżej tylko "połowę" otaczającej nas rzeczywistości. Wszakże aby poznać drugą połowę tej rzeczywistości, ludzkość musi oficjalnie ustanowić także drugą, kompletnie nową naukę, która będzie "konkurencyjna" wobec dotychczasowej starej, oraz która podejmie naukowe badania otaczającej nas rzeczywistości z zupełnie przeciwstawnego podejścia, przez filozofów zwanego "a priori", czyli "od przyczyny do skutku" albo "od Boga rozumianego jako nadrzędna przyczyna do otaczającej nas rzeczywistości rozumianej jako skutek działań tegoż Boga".
       Dotychczas bowiem, jeśli jakiś ziemski naukowiec bada, lub badał, coś oficjalnie z owego podejścia "a posteriori" (np. bada lub badał powstanie wszechświata, czy stwierdzenia Biblii), wówczas jego najważniejszym chociaż ukrytym celem automatycznie staje się, lub stawało się, "zanegowanie Boga" (np. próba udowodnienia, że wszechświat powstał bez udziału Boga, albo udowodnienia, że wszystkie stwierdzenia Biblii dały się sformułować bez potrzeby istnienia Boga). Wszakże podejście "a posteriori" (tj. "od skutku do przyczyny") dotychczasowej oficjalnej nauki bazuje na założeniu o nieistnieniu Boga, wyrażonym tzw. "Brzytwą Occama". Założenie owo stanowi fundament filozoficzny dzisiejszej oficjalnej nauki ziemskiej. (NIE bez powodu nauka ta przez niektórych nazywana jest "ateistyczną nauką ortodoksyjną".) Co gorsza, niektórym "luminarzom nauki" wcale NIE wystarcza że stara "ateistyczna nauka ortodoksyjna" jako całość neguje Boga, a sami, zupełnie prywatnie, wykorzystują swoje tytuły naukowe, pozycje akademickie, oraz wysokie zarobki (finansowane z podatków), aby podejmować publiczne kampanie nastawione na przekonanie ludzi do postawy wyrażanej staropolskim powiedzeniem "hulaj dusza piekła nie ma". Przykładem takiej kampanii było niedawne umieszczanie na autobusach Anglii i Nowej Zelandii ogłoszenia "There's probably no God. Now stop worrying and enjoy your life" (tj. "Prawdopodobnie nie ma Boga. Przestań więc się martwić i ciesz się życiem") opisywanego np. w punkcie #E1 totaliztycznej strony o nazwie will_pl.htm czy w punkcie #A2 totaliztycznej strony o nazwie timevehicle_pl.htm. Na dodatek do tego, tacy "luminarze nauki" okupujący pozycje decydentów, wywierają ogromny nacisk na swoich podwładnych i na innych naukowców, aby i ci we wszystkim co oficjalnie czynią też "negowali Boga". W rezultacie więc, niemal do dzisiaj, nikt na Ziemi NIE podejmował naukowych badań otaczającej nas rzeczywistości z owego drugiego podejścia filozoficznego zwanego "a priori", jakie pozwoliłoby poznać ludzkości także "tą drugą", przeaczaną przez oficjalną naukę, część prawdy.
       Na szczęście jednak dla prawdy, w 1985 roku sformułowana została nowa teoria zwana Konceptem Dipolarnej Grawitacji. Formalnie udowodniła ona istnienie Boga. Tym zaś dowodem stworzyła ona fundamenty filozoficzne i naukowe dla zupełnie nowej nauki, zwanej "totaliztyczną nauką". Nauka ta bada otaczającą nas rzeczywistość właśnie z owego przeciwstawnego do dotychczasowego podejścia "a priori" (tj. "od przyczyny do skutku"). W tym zaś podejściu ta nowa nauka jest już w stanie poznać także ową drugą, przeczaną przez starą naukę i brakującą nam połowę prawdy o otaczającej nas rzeczywistości. (Np. badaniem wszechświata może ona naukowo ustalić jak naprawdę wszechświat powstał - po szczegóły tego faktycznego powstania wszechświata patrz podrozdziały A1 do A3 z tomu 1 mojej najnowszej monografii [1/5]. Badaniem zaś Biblii może ona już naukowo ustalić "jak" i "dlaczego" Bóg dokonuje tego co Biblia stwierdza, "jaki materiał dowodowy to potwierdza", itp.) Niniejsza strona prezentuje wyniki niektórych z ustaleń tej nowej nauki totaliztycznej.
       W obecnych czasach nasilają się naciski starej oficjalnej nauki aby zagwarantować jej absolutny "monopol" w ugruntowywaniu u ludzi wyłącznie wyznawanych przez tą naukę ateistycznych poglądów. Naciski te manifestują się już praktycznie w każdym obszarze życia. Ich doskonałym przykładem mogą być coraz to większe prześladowania chrześcijańskich wierzeń i systemów wartości, wyrażające się np. oficjalnym podejmowaniem prześladowczych działań opisywanych m.in. w artykule [1#C3] z punktu #C3 poniżej czy opisywanych w artykule [1#A2] o tytule "Christians persecuted by courts, ex-archbishop says" - tj. "chrześcijanie są prześladowani przez sądy, stwierdził były arcybiskup", ze strony B1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z wtorku (Tuesday), April 17, 2012; albo działań opisywanych w artykule [2#A2] o tytule " ' No right' to wear cross at UK work" - tj. "ubieranie krzyża 'zabronione' poczas pracy w Anglii", ze strony B3 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), March 12, 2012. (Intrygujące iż dzisiejsi naukowcy zdają się NIE odnotowywać, że takie naukowe prześladowania chrześcijan i "nowożytna krucjata" oficjalnej nauki przeciwko "wierze w Boga", faktycznie reprezentuje jeszcze jedno potwierdzenie dla istnienia Boga. Wszakże postępowanie tej nauki tylko potwierdza, że wobec tzw. "intelektu grupowego" cechowanego własną "moralnością grupową", jakim to "intelektem grupowym" są m.in. chrześcijanie, właśnie zaczyna działać grupowa wersja karmy oraz rządzącego karmą tzw. "Prawa Bumerangu" - opisywanego m.in. w punkcie #C4.4 strony o nazwie morals_pl.htm czy w punkcie #B3 strony o nazwie mozajski.htm. (Czym dokładnie są "intelekty grupowe" i cechująca je "moralność grupowa" wyjaśnia to szerzej punkt #E2 strony totalizm_pl.htm.) Prawo to powoduje, że obecnie chrześcijanie otrzymują m.in. od ateistów tzw. "zwrot karmy grupowej" za potraktowanie jakiemu poddawali ateistów w czasach inkwizycji i palenia niewiernych na stosie, podobnie jak najróżniejsze inne "intelekty grupowe" też otrzymują obecnie zwroty karmy za to co one czyniły kiedyś w przeszłości - np. Anglia otrzymuje zwrot karmy kolonializmu, Europa otrzymuje zwrot karmy za swe "wyprawy krzyżowe", Nowa Zelandia otrzymuje zwrot karmy sprzed około 200 lat, tj. z czasów przybycia tam pierwszych białych osadników , USA otrzymuje zwrot karmy z czasów niewolnictwa, itp. Sam zaś fakt, że owo Prawo Bumerangu działa w rzeczywistym życiu i wymierza "samoregulującą się" sprawiedliwość, jest potwierdzeniem istnienia Boga, ponieważ tak naprawdę to tylko Bóg jest w stanie nadzorować i wyegzekwować takie "bumerangowe" działanie mechanizmów moralności.) Innymi przykładami takich nacisków starej nauki na przyjmowanie przez ludzi ateistycznych poglądów może być owo wyżej opisane umieszczenie na autobusach ogłoszeń nakłaniających do ateizmu (tj. ogłoszeń w rodzaju "There's probably no God. Now stop worrying and enjoy your life" - tj. "Prawdopodobnie nie ma Boga. Przestań więc się martwić i ciesz się życiem" z londyńskich autobusów opisane m.in. w punkcie #E1 strony o nazwie will_pl.htm); czy też oficjalne wdrażanie najróżniejszych sposobów moralnego (ateistycznego) korumpowania dzisiejszej młodzieży - np. patrz takie sposoby korumpowania młodzieży opisane w punkcie #B5.1 w/w strony will_pl.htm, lub opisane w punkcie #D3 strony o nazwie god_istnieje.htm. Najbardziej jednak groźne dla ludzkości jest ustanowienie "monopolu oficjalnej nauki" w nauczaniu w szkołach wyłącznie ateistycznych poglądów. Manifestacją tego monopolu jest m.in., że naukowcy otwarcie już zabraniają nauczania "kreacjonizmu" w szkołach i wymuszają aby nauczany tam był jedynie "ewolucjonizm". Przykładem owych nacisków są losy tzw. "Monkey Bill" (czyli prawa do nauczania kreacjonizmu w szkołach) - opisane w artykule [3#A2] o tytule "Scientists campaign for veto on controversial Monkey Bill" (tj. "naukowcy walczą aby zawetować kontrowersyjne prawo do nauki kreacjonizmu w szkołach, zwane Monkey Bill"), ze strony B1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), April 11, 2012. Z kolei uleganie owym naciskom wprowadza bardzo niebezpieczny precedens ustanawiania monopolu na tylko jeden rodzaj poglądów (tj. ateistycznych). Dlatego jednym z celów jaki postawiła dla siebie nowa "totaliztyczna nauka", jest uświadamianie ludziom że wszelkie monopole, włączając w to "monopol na wiedzę i na poglądy" starej "ateistycznej nauki ortodoksyjnej", są wysoce niebezpieczne i ogromnie szkodliwe dla ludzi - co najszczegółowiej stara się wyjaśnić punkt #H1 strony o nazwie humanity_pl.htm. "Totaliztyczna nauka" argumentuje więc, że zamiast dotychczasowego nauczania w szkołach tylko jednokierunkowych poglądów, np. obecnie tylko "naukowego ewolucjonizmu", albo w przyszłości tylko "totaliztycznego kreacjonizmu" (tj. "kreacjonizmu" bazującego na nowej teorii wszystkiego zwanej Konceptem Dipolarnej Grawitacji oraz na wynikającej z tej teorii moralnej filozofii totalizmu), najwięcej korzyści przyniesie ludzkości oficjalne nauczane w szkołach obu te pglądów równocześnie - tak aby zdrowa i wnosząca postęp naukowa "konkurencja" pomiędzy nimi mogła inspirować i przyspieszać odkrywanie przez ludzi gdzie faktycznie leży prawda.
       Więcej informacji o obu powyższych, "konkurencyjnych" wobec siebie naukach, tj. o starej "ateistycznej nauce ortodoksyjnej" oraz o nowej "nauce totaliztycznej", a także o ich podejściach i możliwościach, prezentuje m.in. punkt #A2.6 strony o nazwie totalizm_pl.htm, punkty #C1 do #C6 strony o nazwie telekinetyka.htm, punkt #J2 strony o nazwie pajak_jan.htm, punkt #B1 strony o nazwie tornado_pl.htm, punkty #F1.1 do #F3 strony o nazwie god_istnieje.htm, a także kilka innych totaliztycznych opracowań.

#A3. Niniejsza strona prezentuje wyniki kolejnych badań skompletowanych przez nową "totaliztyczną naukę", jakie na bazie empirycznego materiału dowodowego weryfikują naukowo i bezstronnie prawdę stwierdzeń (obietnic Boga) wyrażonych w autoryzowanej (zainspirowanej) przez Boga Biblii:

       Problem z naszą obiektywną wiedzą na temat Boga i na temat stwierdzeń zawartych w Biblii polega na tym, że faktycznie to dotychczas nikt NIE stosował nowoczesnych metod naukowych aby dokonywać obiektywnych i bezstronnych weryfikacji naszej wiedzy dotyczącej Boga - co nieustannie staram się wyjaśniać i podkreślać w swoich publikacjach (np. patrz punkt #A2 strony o nazwie healing_pl.htm). Wszakże religie nakazują nam aby "wierzyć im na słowo" we wszystkich sprawach dotyczących Boga i dotyczących prawdy stwierdzeń świętych ksiąg. Natomiast stara tzw. "ateistyczna nauka ortodoksyjna" skupia się głównie na spekulatywnym "negowaniu" wszystkiego co dotyczy Boga (zamiast na obiektywnym tegoż badaniu) - co wyjaśniam i podkreślam m.in. we wstępie do niniejszej strony. Stąd nowa "nauka totaliztyczna" jest pierwszą nauką w dziejach Ziemi, która z użyciem nowoczesnych narzędzi dzisiejszej nauki stara się obiektywnie weryfikować na dostępnym jej empirycznym materiale dowodowym prawdę naszej wiedzy na temat Boga, na temat stwierdzeń zawartych w Biblii, na temat istotnych różnic jakie musiałyby istnieć pomiędzy hipotetycznym "światem pozbawionym Boga" a światem stworzonym i inteligtentnie rządzonym przez wszechmogącego Boga w którym my żyjemy (tak jak owe istotne różnice opisuje punkt #B1 ze strony o nazwie changelings_pl.htm), itp., itd.
       Do dnia dzisiejszego nowa "nauka totaliztyczna" zdołała już obiektywnie i naukowo zweryfikować na dostępnym jej empirycznym materiale dowodowym aż cały szereg stwierdzeń zawartych w Biblii. Wylistowane teraz tutaj będą tematy owych weryfikacji oraz linki do tych punktów na totaliztycznych stronach i publikacjach, w których wyniki owych obiektywnych weryfikacji stwierdzeń Biblii przez "totaliztyczną naukę" zostały zaprezentowane. Oto one:
       1. Obietnica Boga z Biblii, że NIE zniszczy on miejscowości w której zamieszkuje co najmniej 10 tzw. "sprawiedliwych". Obietnica ta okazuje się niewypowiedzianie istotna dla ludzi. Wszakże w dzisiejszych czasach kataklizmów i nieszczęść oddaje ona nam do ręki bardzo skuteczną i relatywnie łatwą do urzeczywistnienia metodę obrony i samoobrony przed kataklizmami. Wyniki weryfikacji tej ogromnie istotnej obietnicy zostały zaprezentowane w punktach #I3 do #I5 niniejszej strony. Z kolei aż cały szereg bazujących na tej obietnicy Boga metod obrony przed kataklizmami opisany został w punktach #I1 do #J1 strony o nazwie quake_pl.htm.
       2. Dyskretne ostrzeżenia Boga z Biblii, że uśmiercona będzie każda osoba która zaprzestanie słuchania głosu swego sumienia. Następstwem zaś owego ostrzeżenia jest, że np. jeśli jakiś rodzic NIE dyscyplinuje swoich dzieci lub nastolatków z pomocą przysłowiowej "rózgi", wówczas pozwala im wyrobić w sobie głuchotę na głos sumienia, a tym samym prawdopodobnie skazuje je na śmierć jeszcze w młodym wieku. Interpretację przykładów owych ostrzeżeń Boga, a także mechanizmu jaki u dzieci pozbawionych dyscyplinowania rózgą może powodować przedwczesną śmierć tych dzieci, zaprezentowano w punkcie #G1 odrębnej strony o nazwie will_pl.htm. Jak też ustaliła to nowa "nauka totaliztyczna", owo uśmiercanie niemoralnie postępujących ludzi (tj. ludzi głuchych na głos swego sumienia) jest jedną ze składowych konsekwentnie wdrażanej na Ziemi przez Boga zasady "przeżywania najmoralniejszego". (Inne składowe tej samej zasady "przeżywania najmoralniejszego" obejmują np. bankrutowanie przez Boga instytucji które stały się głuche na głos sumienia, czy przegrywanie wojen zawsze przez agresorów.) Ta zasada "przeżywania najmoralniejszego" faktycznie jest wdrażanym przez Boga odpowiednikiem dla darwinowskiej zasady "przeżywania najsilniejszego" - która jednak na Ziemi obowiązuje tylko w świecie dzikich zwierząt pozbawionych sumienia. Niestety, niekompetentna stara "ateistyczna nauka ortodoksyjna" błędnie wmawia ludzkości, że owa zasada "przeżywania najsilniejszego" ze świata zwierząt obowiązuje także wyposażonych w organ sumienia ludzi. Generalna zasada "przeżywania najmoralniejszego" została opisana dokładniej w punkcie #B1 strony o nazwie changelings_pl.htm. Z kolei szczegółowa prezentacja wyników obiektywnej weryfikacji omawianego tu ostrzeżenia Boga na dostępnym empirycznym materiale dowodowym, zaprezentowana została w punktach #G1 do #G7 owej strony o nazwie will_pl.htm.
       3. Wyjaśnienie Boga z Biblii, że wszystko co jest dla ludzi "widzialne" zostało stworzone z tego co dla ludzi pozostaje "niewidzialne". Wyjaśnienie nowej "totaliztycznej nauki", iż cały nasz widzialny "świat fizyczny" został uformowany poprzez odpowiednie zorganizowanie naturalnym "programem" niewidzialnej dla ludzi i inteligentnej tzw. "przeciw-materii", opisane zostało w (5) z punktu #C12 strony o nazwie biblia.htm. Wyjaśnienie to bazuje na wykrytej dopiero przez ową "teorię wszystkiego" zwaną Konceptem Dipolarnej Grawitacji, niewidzialnej dla ludzi substancji zwanej "przeciw-materią". Warto tutaj też odnotować, że ów naturalny "program" który organizuje tamtą niewidzialną "przeciw-materię" w widzialną dla ludzi "materię", w Biblii jest zwany "słowem" Boga. W czasach zaś kiedy nie znano jeszcze dzisiejszego pojęcia "program", pojęcie "słowo" doskonale już oddawało to co dzisiaj nazywamy "informacją", a także "algorytmem" i "programem".
       4. Wyjaśnienie Boga z Biblii, że "kobiety" zostały stworzone jako uzupełnienie i poszerzenie "mężczyzn", które w unii z mężczyznami formuje coś znacznie lepszego niż każda z tych dwóch płci wzięta oddzielnie, a nie jako kopie mężczyzn przeznaczone do niezależnego od mężczyzn życia, decydowania, zarządzania, prokreacji, itp. Wyjaśnienie to potwierdzone zostało w punkcie #B2 strony o nazwie antichrist_pl.htm.
       5. Upomnienie Boga z Biblii, że ludziom NIE wolno oddawać się praktykom homoseksualnym. Wysoką szkodliwość społeczną homoseksualnych praktyk objętych tym upomnieniem Boga potwierdza i wyjaśnia punkt #B4 ze strony o nazwie antichrist_pl.htm. Z kolei jeden ze sposobów na jaki Bóg dyskretnie dziś karze (bez odbieranie ludziom ich "wolnej woli") promowanie otwartego praktykowania homoseksualizmu, został udokumentowany materiałem dowodowym w punkcie #I3.1 poniżej na niniejszej stronie.
       Jak czytelnik sam może też sobie sprawdzić z pomocą owych procedur weryfikacyjnych zaprezentowanych pod w/w linkami, każde ze stwierdzeń Biblii jakie zostało obiektywnie i naukowo zweryfikowane przez nową "totaliztyczną naukę", okazuje się wyrażać absolutną "prawdę" Na dodatek, stara "ateistyczna nauka ortodoksyjna" jedynie bezpodstawnie natrząsa się z Biblii, negując jej treść wyłącznie w sposób spekulatywny jaki NIE opiera się na żadnym empirycznym materiale dowodowym, a jaki jedynie jest produktem teoretycznych wypocin indywidualnych naukowców. Żaden też naukowiec nigdzie jeszcze NIE udowodnił bezspornie, że w Biblii zawarta jest nieprawda czy jakiekolwiek zwodnicze stwierdzenie. To zaś razem wzięte, nakłania abyśmy zaczęli jednak traktować i studiować stwierdzenia Biblii z naukową powagą, rzeczowością i obiektywnością na jakie one zasługują, a z jakimi zaczęła do nich się odnosić dopiero nowa "nauka totaliztyczna". (Więcej na temat naukowego potwierdzania stwierdzeń Biblii wyjaśnia też punkt #G7 na stronie o nazwie will_pl.htm.)

#A4. Niniejsza strona jest kolejną z całej serii stron jakie autoryzuję, a jakie poświęcone są niezwykłym miejscowościom moje zamieszkiwanie w których wpłynęło na wykształtowanie się filozofii totalizmu:

Do innych takich stron, które ja też autoryzuję, a które opisują miejscowości w jakich kiedyś mieszkałem i jakich wyróżniający się czymś mieszkańcy wpłynęli na stopniowe wykształtowanie się obecnej formy filozofii totalizmu i nowej "totaliztycznej nauki", zaliczają się (kliknij na poniższe ich nazwy aby je przeglądnąć): wszewilki.htm, wszewilki_jutra.htm, stawczyk.htm, milicz.htm, bitwa_o_milicz.htm, sw_andrzej_bobola.htm, wszewilki_milicz.htm, wroclaw.htm, malbork.htm, przepowiednie.htm, korea_pl.htm. Niemal też jedyną miejscwością na temat której nadal NIE ukończyłem jeszcze pełnej odrębnej strony internetowej, chociaż mieszkałem w niej przez niemal cały rok szkolny i chociaż wywarła ona znaczący wpływ na moją świadomość filozoficzną, jest polska wieś Cielcza koło Jarocina. Wprawdzie już przygotowałem i opublikowałem w internecie odrębną stronę o owej wiosce Cielcza, jednak strona ta ciągle wymaga końcowego "wypolerowania" i "dostrojenia". Wszakże dla jej ukończenia potrzebuję więcej informacji i więcej danych - które będę w stanie zgromadzić dopiero kiedy następnym razem będę w Polsce (zamierzam wówczas odwiedzić tę wioskę, odświeżyć swoją pamięć, potem zaś dokończyć już rozpoczętą stronę internetową o nazwie cielcza.htm w całości przygotowywaną na jej temat i na temat wpływu jaki wioska ta wywarła na wykształtowanie się nowej filozofii totalizmu).

Część #B: Co to takiego "Petone":

#B1. Gdzie znajduje się Petone:

       Petone jest małym miasteczkiem zlokalizowanym około 8 kilometrów na północ od centrum Wellington - tj. od stolicy Nowej Zelandii. W dniu 17 kwietnia 2012 roku statystyki podawały zaludnienie Petone jako równe 6609 osób - czyli w przybliżeniu było równe liczbie ludzi mieszkających w polskiej wsi Cielcza, którą wzmiankuję w punkcie #A3 tej strony. (Jednak od owej daty zaludnienie miasteczka Petone zapewne już się obniżyło - tak jak opisuje to artykuł [1#B1] o tytule "Skilled and cashed-up Kiwis flee in numbers" - tj. "wykwalifikowani i dobrze zarabiający Nowozelandczycy uciekają masowo", ze strony A5 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku-Thursday, December 22, 2011. Wszakże rozliczne monopole, którymi obrosła Nowa Zelandia, sprowadziły na ów kraj tyle podwyżek cen, takie drożyzny, oraz taki poziom biurokracji, komplikacji, nieudolności i bezrobocia, że życie staje się tam coraz trudniejsze zaś coraz większa liczba Nowozelandczyków klepie coraz większą biedę.) Właściwie to Petone jest uważane przez miejscowych za jedno z przedmieść stolicznego Wellington. Ponieważ jednak z Wellington łączy je tylko jedna szosa i jedne tory kolejowe przebiegające wzdłuż krawędzi (styku) stromego zbocza łańcucha górskiego widocznego na horyzoncie fotografii z "Fot. #B1a", oraz zatoki morskiej zwanej "Wellington Harbour" - też ujętej na owej fotografii, zaś wąska wykuta w skale półka skalna po której owa szosa i tory przebiegają NIE pozwala aby umieszczane na niej były także jakieś zabudowania, faktycznie Petone jest odrębnym miasteczkiem oddzielonym od Wellington przez aż kilkukilometrowy obszar braku zabudowań ludzkich.
       Petone jest położone na wylocie długiej doliny obrzeżonej przez dwa pasma górskie i wycelowanej w morze w kierunku z północy na południe. Petone jest ostatnią miejscowością na południowym końcu owej doliny. Po Petone dolina ta zagłębia się już w morze i formuje rodzaj zatoki morskiej zwanej "Welligton Harbour". Położone na południe od Petone stoliczne miasto Wellington, rozlokowane jest już nie w owej dolinie, a na szczytowych częściach zachodniego pasma górskiego ograniczającego tą dolinę - w miejscu gdzie owo pasmo zagłębia się w morze aż tak mocno, że szczyty niektórych z owych gór schodzą w dół niemal do poziomu morza. Na północ od Petone, w tej samej dolinie rozlokowany jest aż cały szereg innych miejscowości, z których najbliższa do Petone jest "Lower Hutt". Od Lower Hutt Petone oddzielona jest jedynie dosyć szeroką rzeką o nazwie "Hutt River", ujście której do Wellington Harbour widoczne jest na zdjęciu z "Fot. #B1a". Po dopłynięciu do Petone ta rzeka przecina dolinę na ukos, od jej zachodniego grzbietu górskiego ku wschodniemu grzbietowi. Będąc więc ograniczone aż z trzech stron przez: (1) ową rzekę, (2) zachodni grzbiet górski, oraz (3) plażę Wellington Harbour, zabudowania Petone zmuszone są do rozprzestrzeniania się po obszarze o kształcie trójkąta.
       Z Wellington Petone jest połączone jedną szosą i jedną linią kolejową - obie biegnące wzdłuż owej półki skalnej na krawędzi owej Wellington Harbour. Z lotniska w Wellington do Petone najłatwiej się dostać za pomocą pomarańczowo pomalowanego autobusu numer 91 o nazwie "Airport Flyer". Przejazd z lotniska w Wellington do Petone trawa około pół godziny. Ceny biletu nie jestem w stanie zdefiniować jednoznacznie, bowiem co krótkie okresy czasu ponownie ona wzrasta. W chwili gdy pisałem ten paragraf bilet ten kosztował około 10 dolarów.
       Podobnie jak w niemal całej Nowej Zelandii, również w Petone wszystko działa na zasadzie "znajomości". Wszakże niemal wszyscy się tu znają - czasami nawet od kilku generacji. Każdy też do każdego zwraca się tu "po imieniu". Jako dla twórcy totalizmu oraz dla badacza filozoficznych trendów, jest dla mnie więc wysoce interesujące porównywanie działania mechanizmów życiowych w Petone, z mechanizmami jakie ciągle pamiętam z polskiej wsi Cielcza - w której wszystko także załatwiane było na zasadach "znajomości". Powodem dla którego budzi to taką moją ciekawość, jest że obie te miejscowości okupują niemal przeciwstawne końce moralnego spektrum.


(a)	(b)

Fot. #B1ab: Widoki miasteczka Petone z przedmieścia Wellington, Nowa Zelandia. Zdjęcia te ilustrują typowy wygląd miasteczka Petone w pogodny dzień. Niestety, ostatnio takie pogodne dni mają miejsce raczej rzadko w stolicznym mieście Wellington, które w Nowej Zelandii jest znane jako "windy city" - czyli "miasto wiatrów". Z powodu zaś bliskości Petone do owego omiatanego wiatrami, przeważnie zachmurzonego i okrywanego mgłą Wellington, także typowa pogoda w Petone to wietrzny dzień, zachmurzone niebo, mgła ponad lotniskiem, oraz częsty deszcz. Tyle, że w następstwie bliskości owych tzw. "10 sprawiedliwych" (wyjaśnionego lepiej w punkcie #I2 tej strony), Petone jest nieporównanie rzadziej trapione mgłami niż Wellington - co doskonale ilustruje zdjęcie z "Fot. #B1a" - które uchwyciło mgłę w typowe dni gromadzącą się ponad Wellington, podczas gdy Petone jest wolne od mgły. (Wszakże, przeciwstawnie do chmur, mgły są częstym powodem trudności komunikacyjnych, paraliży lotnisk, zderzeń i wypadków samochodowych, itp. Stąd, podobnie jak kataklizmami, także m.in. mgłami inteligentna "matka natura" manifestuje swoje wyzwalane mechanizmami moralności "dezaprobaty", "ostrzeżenia", "nieprzyjazne nastawienia do danych społeczności", itp.) Dni więc kiedy niebo nad Wellington i Petone jest wolne od chmur, tak jak na powyższych zdjęciach, są bardziej wyjątkiem niż normą. (Kliknij na któreś z powyższych zdjęć aby zobaczyć je w powiększeniu, albo aby przemieścić je w inne miejsce ekranu.)
Fot. #B1a (lewe): Ogólny widok Petone sfotografowany w kierunku od wschodu ku zachodowi z wierzchołka wąskiego łańcucha górskiego który oddziela miasteczko Petone od miejscowości Wainuiomata. Z powodu owego łańcucha górskiego, Wainuiomata NIE należy już do tego samego "zasięgu zniszczenia" co Petone. (Czym jest ów "zasięg zniszenia", wyjaśnia to punkt #G2 strony day26_pl.htm.) Stąd wiele kataklizmów które powodują spore zniszczenia w owym Wainuiomata, nie czyni żadnej szkody w Petone. Odnotuj na owym zdjęciu zatokę morską zwaną "Wellington Harbour", ujście rzeki zwanej "Hutt River", oraz odcinek długiej, prostej petońskiej plaży pokrytej czarnym żwirem. Po owej prostym odcinku plaży ja lubię spacerować w pogodne dni w godzinach lunchu. Lubię też przesiadywać na ławce i delektować się widokami z owego wybiegającego w morze petońskiego molo jakiego cieniutki zarys widać na zdjęciu około połowy długości prostego odcinka plaży. Przy połowie lewej krawędzi zdjęcia widać też na zatoce morskiej fragment najbliższej do Petone wyspy zwanej "Somes Island" - która jest też widoczna na zdjęciach "Fot. #B1b" i "Fot. #I3a" z niniejszej strony. Wyspa ta jest obecnie rezerwatem przyrody, zaś w przeszłości była miejscem kwarantanny (i wygnania) ludzi posądzanych iż przynoszą do Nowej Zelandii jakąś groźną chorobę. Na uwagę zasługuje także generalna "atmosfera" tego zdjęcia. Wszakże doskonale ilustruje ona ustalenie "totaliztycznej nauki" wyjaśnione w punkcie #I4 strony o nazwie day26_pl.htm, że pogoda i natura danego miejsca na ziemi jest zawsze odzwierciedleniem stanu moralnego społeczności która zamieszkuje w owym miejscu.
Fot. #B1b (prawe): Widok zatoki morskiej "Wellington Harbour" sfotografowanej w pogodny dzień podczas jednego z moich ulubionych spacerów w godzinach lunchu po żwirowej (wulkanicznej) plaży petońskiej. (Tj. spacery po owej plaży były moim ulubionym sposobem odpoczynku aż do czasu pojawienia się tam plagi krwiopijnych "muszek piaskowych" (po angielsku zwanych "sand-flies") opisywanych w punkcie #B3 tej strony.) Owa żwirowa plaża widoczna w dolnej części tego zdjęcia jest dosyć istotna strategicznie. Wszakże w przypadku jakiejś wojny i inwazji Nowej Zelandii (spowodowanej np. nadchodzącą na Ziemię epoką "wielkiego głodu" - tak jak wyjaśnione w punkcie #H3 strony przepowiednie.htm), to najprawdopodobniej właśnie na niej wylądowałby desant morski usiłujący opanować stolicę Wellington - tak jak wyjaśniłem to w punkcie #C2 poniżej. Odnotuj że na tym zdjęciu grzbiety fal morskich są ustawione równoległe do linii plaży - co jest typowym zachowaniem dla morza. Zdjęcie to wykonałem z obiektywem aparatu wycelowanym w kierunku na południe. Dlatego oprócz pobliskiej wyspy "Somes" z zabudowaniami kwarantannymi na swym wierzchu, na horyzoncie zdjęcie uchwyciło też zabudowania niedalekiego Wellington - które to miasto w pogodne dni jest doskonale widoczne z Petone i dla którego Petone jest jednym z przedmieść. (Wyspę Somes widać także na "Fot. #I3a", jednak NIE widać tam już zabudowań Wellington, ponieważ zakryte one tam były nisko zawisającymi chmurami.) Interesującym zjawiskiem też uchwyconym na opisywanym tu zdjęciu są owe rozwiewane przez silne nowozelandzkie wiatry, długie białe chmury. Od właśnie takich długich, białych chmur, Nowa Zelandia bierze swoją maoryską (rodzimą) nazwę "Aotearoa" - czyli "Ląd Długich Białych Chmur".

#B2. Satelitarne zdjęcie i mapa Petone:

Satelitarne zdjęcie Petone można sobie oglądnąć pod adresem maps.google.com/maps?hl=en&ll=-41.22515,174.886293&spn=0.015074,0.0421&t=h&z=15. Z kolei mapa Petone jest dostępna pod adresem maps.google.com/maps?hl=en&ll=-41.22515,174.886293&spn=0.015074,0.0421&t=m&z=15. Zachęcam do ich oglądnięcia.

#B3. Niezwykłości i ciekawostki miasteczka Petone:

       Z jakichś tajemniczych powodów Petone jest raczej niezwykłym miasteczkiem. Przykładowo, zostało ono zasiedlone przez europejskich emigrantów znacznie wcześniej niż pobliskie Wellington - bo już w 1840 roku. W tamtym czasie dzisiejsze Petone było nazywane "Port Nicholson". Ulica na której obecnie mieszkam do dzisiaj nosi nazwę drugiego z trzech statków z osadnikami jaki wówczas przybył z Anglii aby uformować to miasteczko.
       Dla niniejszej strony najważniejsze są oczywiście niezwykłości i ciekawostki Petone mające związek z moralnością. Najważniejszą z tych moim zdaniem jest fakt, że w bliskości Petone mieszka owych wymaganych co najmniej "10 sprawiedliwych", którzy chronią to miasteczko przed wszelkimi kataklizmami i anomaliami pogodowymi - tak jak dokładniej dokumentują to punkty #I3, #I3.1 i #I5 z niniejszej strony. Ja faktycznie liczyłem ilu jest tych "sprawiedliwych", zaś wyniki swoich podliczeń opisałem w punkcie #I3 strony o nazwie day26_pl.htm. Doliczyłem się też, że w bliskości Petone rzeczywiście zamieszkuje ich co najmniej 10-ciu. Tą liczbę potwierdza też zupełny brak kataklizmów jakie dotykałyby Petone podczas gdy dotykają one już sąsiednie miejscowości - tak jak dokumentuje to empiryczny material dowodowy zaprezentowany w punktach #I3, #I3.1 i #I5 tej strony. Kataklizmy i niszczycielskie anomalie pogodowe systematycznie omijają bowiem Petone, na przekór, że zgodnie z wyjaśnieniami z punktu #C2 tej strony, Petone okazuje się być jednym z najbardziej niebezpiecznych miejscowości na świecie. To zamieszkiwanie w pobliżu Petone owych co najmniej 10 "sprawiedliwych" jest też rodzajem unikatu. Według mojego rozeznania sytuacji, żadna inna miejscowość w całej Nowej Zelandii NIE spełnia tego wymogu Boga z Biblii. Wszakże wymogu tego NIE spełnia nawet najgościnniejsze miasto Invercargil, którego mieszkańcy - według moich osobistych doświadczeń, są najbardziej mili, przyjacielscy, oraz bezinteresowni z całej Nowej Zelandii. Nie bez powodu to właśnie w Invercargill do dzisiaj działa jedyna w całej Nowej Zelandii uczelnia, która NIE domaga się opłat za naukę od swoich studentów, podczas gdy wszystkie inne uczelnie Nowej Zelandii przekształciły się w generatory bogactwa które pozwalają zdobyć dyplomy tylko tym studentom którzy są w stanie płacić za naukę - tak jak wyjaśnia to punkt #E1 strony o nazwie rok.htm oraz jak zachwala to artykuł "Cashing in on overseas students" (tj. "bogacenie się na zagranicznych studentach") ze strony A11 gazety The New Zealand Herald, wydanie ze środy (Wednesday), May 16, 2012.
       W dzisiejszych czasach powszechnej chciwości i nastawienia na zyski, moralną ciekawostką jest też to co na temat pobliskiego do Petone miasteczka Upper Hutt pisze artykuł "Mayor and council turn down $8600 salary increases" (tj. "burmistrz i jego konsule odrzucili 8600 dolarową podwyżkę zarobków"), ze strony A1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), May 3, 2012. Stanowią oni jedyny przypadek w całej Nowej Zelandii, kiedy jacyś wybieralni politycy odrzucili podwyżkę zarobków nakazywaną im przez rządowe tzw. "Renumeration Authority", ponieważ wiedzą że aby zgromadzić pieniądze na jej wypłacanie, finansujący ich mieszkańcy zmuszeni będą płacić zwiększone opłaty za czynsz - co w panujących w kraju ciężkich dla każdego czasach ekonomicznej depresji NIE stanowi moralnie właściwego postępowania. Artykuł ten stworzył więc przykład do naśladowania dla innych ludzi przy władzy, którzy na przekór ciężkich czasów ciągle nieustannie podwyższają własne zarobki każąc za to płacić zwykłym ludziom. Być może iż z tego właśnie powodu, już w dwa tygodnie później ukazał się następny artykuł o tytule "Unwanted pay rise on way" (tj. "niechciana podwyżka zarobków już nadchodzi"), ze strony A5 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), May 17, 2012, który poinformował że owo "Renumeration Authority" zadecydowało iż burmistrzowi i jego konsulom NIE wolno odrzucić przyznanej im podwyżki zarobków. Czyżby więc owi decydenci obawiali się że takie odrzucenie podwyżki może dać niewłaściwy sygnał tym tysiącom bezrobotnych i z trudem "wiążących koniec z końcem" ludzi, jakimi przepełniona jest Nowa Zelandia. Wszakże na temat wybieralnych polityków i osób przy władzy z praktycznie całej Nowej Zelandii jedyne co daje się wyczytać w gazetach to informacje w rodzaju: "MPs get pay rise package of $7000" (tj. "posłom na sejm przyznano podwyżkę 7000 dolarów"), ze strony A1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), November 17, 2011; "I'm worth a $68 000 rise" (tj. "jestem wart podwyżki o wysokości 68000 dolarów"), ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), January 5, 2012; "$44 000 another council boss pockets huge pay rise" (tj. "jeszcze jeden szef konsulów zaportfelował ogromną podwyżkę 44000 dolarów"), ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), January 25, 2012; "Residents to protest over CEO's pay rise" (tj. "mieszkańcy podejmują protest z powodu podwyżki zarobków CEO"), ze strony A2 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), February 2, 2012; itd., itp.
       W Petone moim zdaniem interesujące są też niezwykłości natury. Ich przykładem może być biała czapla pokazana poniżej na "Fot. #B2". W 2011 roku i na początku 2012 roku jej ulubionym miejscem przesiadywania był bowiem mój samochód zaparkowany na podwórku przed mieszkaniem które wówczas wynajmowałem - patrz "Fot. #B2" poniżej. Kiedy zaś po 11 latach tam zamieszkiwania, na przełomie lutego i marca 2012 roku wyprowadzałem się z owego mieszkania, czapla ta przybyła tak jakby chciała ze mną się pożegnać - patrz "Fot. #B2(b)". W wielu krajach, np. w Korei, białe czaple są symbolem duchowości. Uważa się je tam niemal za święte ptaki i przypisuje im cały szereg niezwykłych zdolności. Widok takiej białej czapli przesiadującej na moim samochodzie nie byłby niczym niezwykłym gdyby ptak ten był widywany w Nowej Zelandii równie często jak np. wróble, lub gdyby jego kolonia rozrodowa mieściła się gdzieś w pobliżu na Wyspie Północnej Nowej Zelandii, tj. niedaleko od Petone. Tymczasem jednak, zgodnie z artykułem "NZ's 10 most endangered species" (tj. "dziesięć nowozelandzkich stworzeń najbardziej zagrożonych wymarciem"), ze strony A10 Weekend Herald (wydanie z soboty (Saturday), April 7, 2012) w całej Nowej Zelandii żyje obecnie już tylko 126 owych białych czapli. Należą one też do grupy 10 najbardziej zagrożonych wymarciem stworzeń Nowej Zelandii. Co zaś najciekawsze, jedyna w całej Nowej Zelandii kolonia rozrodowa białych czapli istnieje w prowincji Westland na brzegu rzeczułki Waitangiroto (tj. ok. 30 km na północ od lodowca "Franz Josef"), czyli na innej wyspie i w odległości około 600 km na południe od Petone. Skąd więc wzięła się w Petone owa samotna biała czapla, oraz dlaczego lubowała się w przesiadywaniu na moim samochodzie? Czy jej pojawienie się i dziwne zachowanie ma symbolicznie nam przekazać jakąś istotną wiadomość?
       Inną niezwykłością natury odnotowywalną w Petone jest silny zapach końskiej uryny jaki rozprzestrzenia się od sportowego terenu rekreacyjnego położonego w samym centrum miasteczka (tuż przy budynkach miejscowej politechniki). W bezwietrzne dni i typowo zaraz po deszczu, ów zapach uryny rozprzestrzenia się po całym Petone i uderza on w nosy w każdym miejscu tego miasteczka. Natomiast podczas silnych wiatrów można go jedynie wyczuć jeśli pospaceruje się po owych pokrytych trawą terenach. Kiedyś bardzo dawno temu Petone powtarzalnie organizowało wyścigi końskie i zbudowało sobie nawet w tym celu trawiasty tor wyścigowy położony w samym centrum owego miasteczka. Jednak wyścigów tych zaniechano spory czas temu, zaś przez owe 12 lat w jakich ja zamieszkiwałem w Petonie NIE odbył się tam już żaden wyścig koński. Natomiast ów były trawiasty tor wyścigowy zamieniono w rodzaj sportowego terenu rekreacyjnego, na którego trawie w weekendy miejscowe drużyny grają w rugby lub w krykieta, zaś w dni powszednie ludzie wychodzą tam na spacer lub wypuszczają dzieci i psy aby sobie pobiegały. Niezwykłością jednak owego byłego trawiastego toru wyścigów końskich jest, że do dzisiaj przesiąkniety jest on silnym zapachem końskiej uryny. Jest to dziwne zjawisko, bowiem ja znam wiele innych podobnych trawiastych torów wyścigowych dla koni, na których jednak tego zapachu wcale się NIE czuje. Przykładowo w Dunedin mieszkałem w domu przylegającym do czynnego wówczas i wysoce aktywnego takiego toru, jednak NIE bił od niego żaden zapach. Tymczasem w Petone zapach ten jest wprost uderzający. Pod owym petońskim torem wyścigowym przebiega ów słynny "fault geologiczny" jaki opisuję w punkcie #C2 tej strony. Jest więc możliwe, że z tego "fault'u" wydobywają się spod ziemi jakieś gazy wulkaniczne które nieustannie jakby "odnawiają" i "intensyfikują" ów zapach końskiej uryny. Jakże bowiem inaczej wytłumaczyć dlaczego ów smród trwa przez aż tak długi okres czasu oraz dlaczego jest on aż tak silny że zagłusza on nawet śmierdzące wyziewy z miejscowej ogromnej fabryki papierosów, a uprzednio także i trujące wyziewy z fabryki Exide (obie te fabryki opisane są w punkcie #I3 niniejszej strony).
       Prawdopodobnie do niezwykłości petońskiej natury należy także plaga krwiopijnych "muszek piaskowych" o bardzo bolesnych ukąszeniach - po angielsku nazywanych tam "sand-fly", zaś po polsku podobno nazywanych "mustyk". Owe muszki są bardzo małe. Ich wielkość NIE przekracza bowiem wielkości polskiej "muszki owocowej". Jednak ich ukąszenie jest relatywnie bolesne - czasami można je odczuć jak ukąszenie polskiego bąka. Co gorsze, potrafią one kąsać nawet przez pojedyńczą warstwę odzieży, np. przez skarpetki, spodnie, lub koszulę. Trudno się więc przed nimi opędzać. Na dodatek, podczas ukąszenia wprowadzają one do rany rodzaj jadu, który powoduje że miejsce ich ukąszenia nie chce się potem goić i swędzi oraz gnije przez około miesiąc czasu. Rozmnażają się one w piasku w którym ich larwy żywią się zawartą tam masą organiczną - stąd bierze się ich angielska nazwa "muszka piaskowa". W Nowej Zelandii najczęściej można być przez nie ukąszonym na plaży, bowiem tam jest najwięcej piasku - a stąd i tych muszek. Po raz pierwszy pojawienie się owej plagi na petońskiej plaży (tj. na tej plazy którą widać na "Fot. #B1") odnotowałem dopiero w październiku 2012 roku. Wprawdzie bowiem te bolesne muszki były zawsze obecne w całej Nowej Zelandii, jednak na plazy w Petone spotykało się je raczej rzadko i stąd dawało się tam przed nimi opędzać. Na przekór więc, że po plaży tej poprzednio spacerowałem niemal każdego dnia, bywałem tam przez nie kąsany nie częściej niż około raz na miesiąc - co byłem w stanie wytrzymać. Jednak w październiku 2012 roku (tj. podczas nowozelandzkiej wiosny) nagle pojawiły się ich tam całe chmary. Było ich już aż tak dużo, że NIE dawało się przed nimi opędzać. Z ich powodu zmuszony więc byłem zaprzestać swych ulubionych spacerów po plaży. Co gorsza, ponieważ moje mieszkanko leży około 200 metrów od plaży, zaczęły one pojawiać się nawet w mieszkaniu, znacząco uprzykszając życie. Ich pojawienie moim zdaniem wynika z faktu ponadprogowego zanieczyszczenia wody w rzece "Hutt River" odpadami organicznymi - tak jak opisuje to artykuł "No swimming: 52% impure NZ" (tj. "nie wolno pływać: 52% nieczysta Nowa Zelandia"), ze strony A1 gazety The New Zealand Herald, wydanie ze środy (Wednesday), October 17, 2012. Gęsta bowiem jak zupa woda owej rzeki wpływającej do "Wellington Harbour" nasyca swymi organicznymi odpadami petońską plażę, dostarczając wymagane pożywienie larwom tych muszek. W rezultacie ich liczebność eksplodowała. Uprzednio ja już raz byłem świadkiem bardzo podobnej masowej eksplozji malezyjskiej krewniaczki tej samej muszki piaskowej. Było to na mojej ulubionej tropikalnej plaży w Port Dickson, Malezja. Przed 2005 rokiem ja często przybywałem na tamtą plażę w Port Dickson, aby pobrodzić sobie po gorącym tropikalnym morzu owej plaży o złotych piaskach. Nic bowiem wówczas mnie tam NIE kąsało. Niestety, około 2005 roku tamtejsze władze zdecydowały aby zbudować rurociąg jaki odprowadza surowe miejskie ścieki do morza tuż przy owej plaży. Ścieki te szybko nasyciły piasek owej plaży odpadkową masą organiczną - co spowodowało tam eksplozyjne pojawienie się chmar owych bolesnych muszek piaskowych. (Malezyjska wersja tych muszek jest mniejsza od nowozelandzkiej, bo zaledwie wielkości ziarenka maku, stąd jeszcze trudniej ją odnotować i przed nią się opędzać. Jej jad jest także bardziej znieczulający, stąd jej ukąszenia nie są aż tak bolesne jak te w Nowej Zelandii. Jednak jej jad równie długo gnije potem w ciele i równie diabolicznie potem swędzi.) Z kolei ukąszenia tych muszek powystraszały wszystkich plażowiczów. W rezultacie obecnie nikt tam już po owej plaży nie brodzi. Jako wynik więc odprowadzania do morza ścieków z Port Dickson, złote plaże owego miasteczka zupełnie opustoszały - co z czasem sprowadziło ruinę do miejscowych businesów. Kiedyś buszujący życiem i turystami Port Dickson obecnie stał się obumarłą i śpiącą mieściną, w której trudno zobaczyć człowieka. Podobnie może więc się stać i w Petone (a także w Wellington i w reszcie Nowej Zelandii). Szczególnie, że podobnie jak owe muszki, w Nowej Zelandii szybko rośnie też liczba miejscowych monopoli i karteli - tak jak wyjaśnia to punkt #H2 na stronie humanity_pl.htm. Owe zaś monopole i kartele podnoszą ceny wszystkiego, a obniżają jakość i produktywność - co dla portfeli turystów staje się nawet bardziej bolesne niż muszki piaskowe dla ich ciał.
       Jeszcze inną niezwykłością natury odnotowywalną w Petone są dziwne eliptyczne okna w niebie jakie od czasu do czasu pojawiają się w warstwie gęstych chmur ponad owym miastem. Zdjęcie jednego z takich okien pokazałem (i opisałem) na "Fot. #I3ab" poniżej na tej stronie. Ciekawe czy i owe okna też mają być jakimś rodzajem wiadomości albo przekazu do miejscowych ludzi.


(a)	(b)

Fot. #B2ab: Jedna z niezwykłości miasteczka Petone - czyli samotna biała czapla która lubowała się w wysiadywaniu na moim samochodzie zaparkowanym przed poprzednim mieszkaniem jakie wynajmowałem w Petone w latach 2001 do 2012. Kiedy wyprowadzałem się z owego mieszkania na przełomie lutego i marca 2012 roku, czapla ta przyleciała prawdopodobnie aby się pożegnać ze mną lub z moim samochodem. Wpatrwywała się w okna mieszkania które niedawno opuściłem i sprawiała wrażenie jakby zasmuconej i osamotnionej z tego powodu. (Kliknij na któreś z powyższych zdjęć aby zobaczyć je w powiększeniu, albo aby przemieścić je w inne miejsce ekranu.)
Fot. #B2a (lewe): Zdjęcie samotnej białej czapli która w latach 2011 i 2012 lubowała się przesiadywać na moim samochodzie. (Odnotuj, że ten sam mój stary samochód był świadkiem dla wielu dziwów naszego świata fizycznego. Przykładowo, ten sam samochód jest też obecny na "Fot. #H2" ze strony o nazwie seismograph_pl.htm i na "Fot. #D1" ze strony o nazwie mozajski.htm.) Zdjęcie to wykonałem podczas nowozelandzkiej zimy 2011 roku. Niezwykłość tego ptaka wynikała z faktu, że białe czaple wcale NIE mieszkają w bliskości Petone, zaś najbliższa ich kolonia mieszka na innej wyspie w obszarze oddalonym o około 600 km od Petone. Zgodnie z artykułem "NZ's 10 most endangered species" (tj. "dziesięć nowozelandzkich stworzeń najbardziej zagrożonych wymarciem") ze strony A10 gazety Weekend Herald (wydanie z soboty (Saturday), April 7, 2012), w całej Nowej Zelandii żyje już tylko 126 owych ptaków. Białe czaple należą bowiem do grupy 10 najbardziej zagrożonych wymarciem stworzeń Nowej Zelandii. Warto też wiedzieć, że w niektórych innych krajach, np. w Korei, białe czaple uważane są za wysoce uduchowione i symboliczne ptaki, które odznaczają się kilkoma niezwykłymi cechami. Ciekawe więc jaką symboliczną wiadomość ma wyrażać pojawienie się i dziwne zachowanie powyższego ptaka?
Fot. #B2b (prawe): Owa biała czapla siedząca smutna i samotna na płocie przy miejscu obok którego zwykł być zaparkowany mój samochód oraz wpatrująca się w okno i drzwi pustego mieszkania w którym uprzednio mieszkałem. (Okno i drzwi tego mieszkania widoczne są na parterze przy lewej krawędzi zdjęcia.) Na mnie czapla ta sprawiała wrażenia, że przyleciała wiedząc iż się wyprowadzam, z zamiarem aby ze mną się pożegnać. Zdjęcie to wykonałem 15 marca 2012 roku.

Część #C: "Jakie zabójcze kataklizmy" i "dlaczego" nieustannie zagrażają Petone oraz jego okolicom:

#C1. Nawet Starosta Christchurch (tj. miasta niedawno zniszczonego trzęsieniami ziemi) bał się pobytu w Wellington i NIE mógł się doczekać swego odlotu z Wellington z powrotem do niemal nieustannie wstrząsanego miasta Christchurch:

W artykule [1C1] "Parker frightened to be in Wellington" (tj. "Parker boi się przebywać w Wellington") ze strony A3 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), February 29, 2012, zostało podkreślone, że starosta nowozelandzkiego miasta Christchurch, po przybyciu do Wellington publicznie dał znać że odczuwa strach przed przebywaniem w tym mieście, ponieważ obawia się trzęsienia ziemi którego groźba wisi ponad głowami Wellingtonian. Trzeba zaś pomiętać, że Christchurch niedawno zostało poważnie zniszczone morderczym trzęsieniem ziemi z wtorku, dnia 22 lutego 2011 roku (opisanym w punkcie #P6 ze strony o nazwie quake_pl.htm) - które uśmierciło tam około 185 osób oraz zniszczyło sporą część Christchurch, oraz które w okresie wizyty owego starosty w Wellington było ciągle powtarzalnie wstrząsane przez serie wtórnych trzęsień ziemi. Jeśli więc starosta miasta Christchurch boi się przebywać w Wellington, można sobie wyobrazić jak oczywiste, żywe i jak poważne jest zagrożenie Wellington trzęsieniami ziemi i falami tsunami. Ponieważ zaś każdy kataklizm który uderzy Wellington, uderzy także w jego przedmieście Petone, tamte obawy Starosty miasta Christchurch można extrapolować także i do Petone.
Aby zrozumieć powyższe opory Starosty miasta Christchurch, poniżej w punktach #C2 do #C4 podsumuję najważniejsze zagrożenia jakie wiszą nad miasteczkiem Petone. Ponieważ jednak obie nauki opisane w punkcie #A2 tej strony zasadniczo różnią się w swom zdefiniowaniu co to takiego "zagrożenie kataklizmem", poniżej najpierw w punkcie #C2 opiszę zagrożenia które wiszą nad Petone w zrozumieniu "kataklizmów" wyznawanym przez dotychczasową oficjalną naukę. Potem zaś w punkcie #C3 opiszę zagrożenia kataklizmami wiszące ponad Petone w zrozumieniu owych "kataklizmów" wypracowanym przez nową "totaliztyczną naukę". Obie te kategorie zagrożeń razem wzięte ujawniają, że miasteczko Petone, a z nim również wszystkie sąsiednie miejscowości (np. Wellington, Lower Hutt, itp.), są prawdopododobnie jednymi z najbardziej niebezpiecznych miejscowości na świecie. Zapewne bowiem żadne inne miejscowości na świecie NIE są wystawione na aż tyle najróżniejszych potencjalnych zagrożeń kataklizmami, jak one. Nic więc dziwnego że nawet Starosta powtarzalnie trzęsionego miasta Christchurch wyrażał obawy przed dłuższym przebywaniem w Wellington.

#C2. Jakie kataklizmy zagrażają miasteczku Petone (a także zagrażają miejscowościom sąsiadującym z Petone, takim jak Wellington, Lower Hutt, itp.) - zgodnie z definicją "kataklizmów" wyznawaną przez dotychczasową "ateistyczną naukę ortodoksyjną":

       Stara "ateistyczna nauka ortodoksyjna" definiuje że "kataklizmy są to zdarzenia wynikające z ekstermalnego działania praw i mechanizmów natury, jakie powodują znaczące zniszczenia lub nawet śmierci ludzi". Innymi słowy, zgodnie z dotychczasową oficjalną nauką, przyczyną kataklizmów jest nieco potężniejsze niż normalnie zadziałanie mechanizmów natury, zaś skutkiem kataklizmów są zniszczenia lub śmierci ludzi. Warto tutaj też odnotować, że przy takim zdefiniowaniu kataklizmów, ludzie nie są w stanie przed nimi się bronić ani im zapobiegać.
       Aby ujawnić jakie typowe kataklizmy zagrażają dzisiejszej ludzkości, poniżej wyszczególnię te ich rodzaje jakie zagrażają miasteczku Petone, oraz miejscowościom z Petone sąsiadującycm, tj. Wellington, Lower Hutt, itp. Wszakże miasteczko Petone jest aż tak poważnie i tak oczywiście zagrożone najróżniejszymi zabójczymi kataklizmami, że niektórzy ludzie wprost obawiają się w nim zamieszkać czy nawet tylko przebywać (to zapewne z tego powodu ceny mieszkań i domów są w Petone niższe niż w niektórych innych miastach Nowej Zelandii). Oto więc wykaz najróżniejszych kataklizmów na jakie wystawione jest Petone, a także inne miejscowości o cechach Petone. (Niektóre z owych zagrożeń opisane są także w punkcie #I1 strony o nazwie day26_pl.htm.)
       1. Trzęsienia ziemi. Bezpośrednio pod domami Petone, a także bezpośrednio pod budynkami Wellington, przebiega najważniejszy "fault" sejsmiczny który obiega naokoło całego Pacyfiku - a który określany jest mianem "pacyfikowego kręgu ognia". "Fault" ten praktycznie bez przerwy się "trzęsie". To ten sam "fault" był powodem m.in. trzęsienia ziemi i fal tsunami które w piątek dnia 11 marca 2011 roku zniszczyły Japonię - po ich opisy patrz punkt #C7 strony seismograph_pl.htm. To także aby powtarzalnie przypominać miejscowej ludności o obowiązku moralnego zachowywania się i przestrzegania nakazów Boga, ten sam "fault" co jakiś czas jest ożywiany przez Boga i powoduje liczne trzęsienia ziemi, które od czasu do czasu wstrząsają zarówno miasteczkiem Petone jak i pobliskim miastem Welington - jednak które z powodów wyjaśnionych i udokumentowanych w punktach #D1 i #I3 tej strony, narazie NIE czynią w żadnym z nich poważniejszych szkód. Jednym z najbardziej wymownych, ilustratywnych i upewniających takich trzęsień ziemi, było to które wstrząsnęło Petone i Wellington we wtorek dnia 3 lipca 2012 roku o godzinie 22:36, a które opisane jest m.in. w artykule "Big quake rocks capital but no damage reported" (tj. "potężne trzęsienie ziemi zakołysało stolicą jednak zniszczenia nie są raportowane") ze strony A5 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), July 4, 2012. Jego wymowność polega na tym, że siła tego trzęsienia ziemi wynosiła 7 ma skali Richtera - czyli była nawet większa od siły trzęsienia ziemi które zdewastowało miasto Christchurch i które opisane jest w punkcie #P6 strony o nazwie quake_pl.htm. Podobnie też jak w Christchurch, towarzyszył mu głośny "ryk" matki ziemi. Na przekór jednak tego wszystkiego, ani w Petone, ani w Wellington, nic NIE uległo zniszczeniu. Ów więc brak zniszczeń może być interpretowany jako zapewnienie Boga, że "przez cały czas kiedy Petone spełnia wymóg jaki zaznaczyłem w swojej obietnicy z bibilijnej "Księgi Rodzaju", werset 18:32, będzie ono chronione przed zniszczeniem przez jakikolwiek kataklizm".
       2. Fale tsunami. W dniu 23 stycznia 1855 roku Wellington zostało uderzone potężnym trzęsieniem ziemi o sile 8.2 w skali Richtera, po którym ulice tego miasta zostały zalane falami tsunami o wysokości około 3 metrów, podczas gdy pobliskie wybrzeża "Wairarapa" doświadczyły tsunami o 10-cio metrowej wysokości. Zginęła wówczas masa ludzi, zaś większość budynków miasta uległa zniszczeniu. Tamte tragiczne dni Wellington opisane zostały w aż dwóch artykułach, mianowicie w artykule "If you think it couldn't happen here ... It already has" (tj. "Jeśli myślisz że to nie mogłoby zdarzyć się tutaj... To już się zdarzyło") ze strony A1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post Weekend (wydanie z soboty-niedzieli (Saturday-Sunday), March 19, 2011), a także w artykule "What happened on January 23, 1855" (tj. "Co się zdarzyło 23-ciego stycznia 1855 roku"), ze strony A2 tej samej nowozelandzkiej gazety The Dominion Post Weekend (wydanie z soboty-niedzieli (Saturday-Sunday), March 19, 2011). Innymi słowy, mniej niż 200 lat temu miasto Welligton zostało potraktowane niemal podobnie śmiercionośnymi kataklizmami jak niedawno Japonia, a jakie omówiłem w punktach #C7 i #I1 strony o nazwie seismograph_pl.htm, a także w punkcie #M1 strony o nazwie telekinetyka.htm.
       3. Wybuchy wulkanów. Petone znajduje się w zasięgu zniszczeń aż kilku czasowo uśpionych wulkanów, które już od dawna są dojrzałe do kolejnego wybuchu. Gdyby zaś któryś z owych wulkanów nagle zbudził się z wielowiekowej drzemki i wybuchnął, wówczas los Petone (oraz sąsiadujących z Petone miejscowości) byłby zapewne godny pożałowania. Na dodatek do tego, ów "fault" sejsmiczny jaki przebiega pod Petone też ma potencjał aby niespodziewanie wygenerować zupełnie nowe i uprzednio nieistniejące wulkany. Nie wolno więc wykluczać możliwości, że pewnego dnia w Petone zdarzy się to co już zdarzyło się w Christchurch - tj. mieszkańcy obudzą się do rodzaju aktywności sejsmicznej jakiej istnienia pod swymi nogami zupełnie nie podejrzewali.
       4. Opady popiołów wulkanicznych. Opady te reprezentują ten sam rodzaj kataklizmu, który zniszczył starożytną Pompeję koło Neapolu, Włochy. Dla Petone kataklizm taki mógłby być łatwo wywołany potężnym wybuchem któregoś z pobliskich wulkanów.
       5. Zagazowanie. Z tzw. "faultów", których jeden z największych w świecie przebiega właśnie pod Petone, czasami wydobywają się trujące gazy. Od czasu do czasu gazy takie na małą skalę pojawiają się w nowozelandzkim miasteczku Rotorua, zatruwając tam pojedyńczych ludzi lub pojedyńcze rodziny. Prawdopodobnie na małą skalę pojawiają się one także w pobliżu Petone, powodując masowe śmierci ptaków i innych stworzeń jakie usiłują coś zbierać na ziemi (śmierci takie opisane są m.in. w punkcie #C5 strony o nazwie newzealand_pl.htm). Jednak gazy takie mogą tez pojawiać się na większą skalę, wypełniając całe doliny i uśmiercając wszystkich mieszkających tam ludzi. Gdyby gazy takie pojawiły się w dolinie w której znajduje się miasteczko Petone, wówczas istnieje groźba że uśmierciłyby one wszystkich mieszkańców zarówno Petone jak i sąsiadujących z Petone miejscowości, tj. Wellington, Lower Hutt, itp.
       6. Epidemia (lub pendamia) zabójczej choroby. Nieustanne przepisywanie antybiotyków dla praktycznie niemal każdej dolegliwości spowodowało że ludność Nowej Zelandii jest szczególnie nieodporna na zarazki. A zarazków tych nieustannie przybywa - tak jak wyjaśnia to punkt #B1 na stronie o nazwie plague_pl.htm. Istnieje więc spore niebezpieczeństwo, że jakaś śmiertelna zaraza pewnego dnia zaatakuje Nową Zelandię. Będąc zaś położone przy tuż stolicy, do której nieustannie przybywają ludzi z całej Nowej Zelandii oraz z zagranicy, w takim przypadku Petone będzie jedną z pierwszych ofiar zarazy.
       7. Masowe zatrucie. Nie daje się też wykluczyć niebezpieczeńśtwa, że pewnego dnia cała ludność Petone ulegnie masowemu zatruciu. Wszakże np. większość ludności pije tu tą samą wodę, która może ulec skażeniu jakimś trującym agentem - co zresztą na małą skalę prawdopodobnie miało już tu miejsce (tak jak opisałem to w punkcie #G2.2 strony healing_pl.htm). Wszakże w Nowej Zelandii nieustannie zrzucane są z samolotów i wylewane na pola najróżniejsze trujące substancje - tak jak opisane jest to w punkcie #E1 strony cooking_pl.htm. Dostają się one potem w "łańcuch pokarmowy" i mogą wylądować np. w wodzie pitnej lub w jakiejś popularnej żywności. Ponadto, na przekór protestów ludności i braku niezawodnych zabezpieczeń, są w niej prowadzone też liczne eksperymenty nad inżynierią genetyczą - np. patrz artykuł "GM attack 'threatens NZ's edge' " (tj. "atak inżynierii genetycznej zagraża krawędzi Nowej Zelandii") ze strony A10 nowozelandzkiej gazety Weekend Herald, wydanie z soboty (Saturday), April 14, 2012. Owe zaś eksperymenty genetyczne prowadzone w Nowej Zelandii mają to do siebie, że chronicznie i powtarzalnie wymykają się one spod kontrol naukowców.
       8. Zjawiska które powodują pobliskie masowe śmierci ryb, królików, owadów, itp. Niedaleko od Petone mają miejsce masowe śmierci najróżniejszych stworzonek, np. ryb, królików, owadów, itp. Śmierci te opisuje np. punkt #C5 strony newzealand_pl.htm i (1) z punktu #D4 oraz w punkcie #I1 strony o nazwie day26_pl.htm. Nigdzie jednak NIE natknąłem się na wyjaśnienie co je powoduje. Cokolwiek zaś powoduje te śmierci, zapewne ma potencjał aby spowodować też masowe śmierci mieszkańców Petone.
       9. Potężne eksplozje. Na obrzeżu Petone zlokalizowane są potężne zbiorniki na benzynę i na inne paliwa. Oczywiście, przez jakiś przypadek, wypadek, sabotaż, lub akt terroryzmu, zbiorniki te mogą eksplodować. Ich zaś eksplozja zniszczyłaby dokumentnie całą Petone, a prawdopodobnie także i pobliski Wellington i Lower Hutt. Ponadto, niedaleko od Petone, tj. w Taranaki, wykryty i eksploatowany był gaz ziemny. Nie daje się wykluczyć, że pokłady takiego gazu znajdują się i pod Petone, zaś jakieś niewielkie trzęsienie ziemi może spowodować pęknięcia skorupy ziemskiej jakie wyzwolą ulatnianie się palnego gazu na powierzchnię. W takim przypadku jedna iskra też wystarczyłaby aby spowodować eksplozję która zmiotłaby Petone z powierzchni ziemi. Wszakże nie tak daleko od Petone, w tzw. "Pike River Mine", miała miejsce właśnie taka eksplozja gazu - nawet w chwili pisania tego punktu ciągle uwięzione tam były ciała 29 górników. W końcu, rzeka Hutt River obecnie nanosi sobą ogromną ilość organicznych odpadków, których osadzanie się wyzwala dużo gazu metanu. Gaz ów ma tendencję do gromadzenie się w dolinie, zaś przy odpowiednim stężeniu też może on eksplodować. Petone zaś właśnie leży w dolinie, co chwila tez pojawiają się w nim płomienie i iskry zdolne zaidukować taką eksplozję gazu.
       10. Pozar całej miejscowości. Niemal wszystkie budynki Petone zbudowane są z drzewa lub z dykty. Są też budowane blisko obok siebie. Takie zaś całe miasteczko zbudowane z palnych materiałów, w którym palne domy niemal się stykają, aż się doprasza o katastrofalny pożar który objąłby je całe naraz. Wszakże takie pożary całych miast historycznie już się zdarzały - ostatnim z nich była "czarna sobota" w stanie Wiktoria z Australii w dniu 7 lutego 2009 roku - kiedy to spłonęło tam 173 ludzi. Nie wolno więc wykluczać możliwości, że jakiś wypadek, przypadek, sabotaż, czy akt terroryzmu pewnego dnia może spowodować także taki pożar całego miasteczka Petone. Szczególnie gdyby pożar ten zainicjowany został jakąś eksplozją omówioną w poprzednim punkcie. W takim zaś przypadku niemal wszyscy mieszkańcy Petone spłonęłiby żywcem w swoim miasteczku - tak jak niedawno miało to miejsce w Australii. Wszakże, jak wyjaśnia to punkt #C4 poniżej, Petone jest zbudowane na kształt "pułapki na szczury" z której w przypadku jakiegokolwiek kataklizmu niemal NIE ma możliwości ucieczki.
       11. Anomalie pogodowe. W dobie ocieplania się klimatu cały świat traktowany jest coraz bardziej niszczycielskimi anomaliami pogodowymi. Niektóre z nich, szczególnie silne wiatry, sztormy, powodzie, mrozy, susze, itp., już od dłuższego czasu trapią Nową Zelandię i atakują ją z coraz większą furią. Stąd pewnego dnia miasteczko Petone także może paść ich ofiarą. Szczególnie, że położone jest tuż przy Wellington, które znane jest w całej Nowej Zelandii jako "wietrzne miasto" (po angielsku "windy city"), oraz szczególnie że położone jest ono w dolinie pomiędzy dwoma grzbietami górskimi których oddzialywanie na chmury ma potencjał wyzwalania ulewnych deszczy i gwałtownych powodzi.
       12. Błyskawiczne powodzie (po angielsku zwane "flash flooding"). Owe powodzie to rodzaje "ścian wody" które toczą się wzdłuż obszarów na jakie nastąpiło "oberwanie chmury". Cechują się one błyskawicznym wzrostem poziomu wody. Znaczy, woda podnosi się w nich aż tak szybko, że np. zalewa ona domy już po czasie rzędu minut, a nie np. godzin czy dni - jak to ma miejsce w przypadku zwykłych powodzi (te "zwykłe powodzie" po angielsku są zwane "surface flooding"). Dlatego owe błyskawiczne powodzie są szczególnie niebezpieczne w górskich dolinach, gdzie cały opad wody zaczyna się toczyć wzdłuż relatywnie wąskiego wąwozu lub doliny. Tam bowiem powodzie te przyjmują formę wysokich ścian wody jakie toczą się z aż tak dużą szybkością, że pochłaniają one wszystko na swej drodze. Ludzie NIE mają więc tam czasu aby przed nimi uciec. Dalsze opisy owych "błyskawicznych powodzi" są też przytoczone w punktach #K1.1 i #K1.9 strony newzealand_pl.htm.
       Błyskawiczne powodzie są zjawiskiem raczej nietypowym i rzadkim. Przykładowo, kiedy ciągle mieszkałem w Polsce, nigdy o nich tam NIE słyszałem. O ich istnieniu dowiedziałem się dopiero w Nowej Zelandii, gdzie są one relatywnie częstrze niż w innych krajach. Jak też wyjaśniam to w opisach z punktu #K1.9 strony newzealand_pl.htm, jedna z nich prawdopodobnie uderzyła nawet w sąsiadującą z Petone "złą doliną" zwaną "Rimutaka". Podobnie więc jak każda miejscowość Nowej Zelandii zlokalizowana w dolinie i otoczona oceanami, także Petone jest wystawiona na owe "błyskawiczne powodzie" które mogą powstać z powodu "oberwania się chmury" przedzierającej się przez szczyty okolicznych gór.
       13. Zatopienienie wodami morza. Jak informują nas ortodoksyjni naukowcy, ocieplanie się klimatu ziemi powoduje szybkie topienie się lodowców. Z kolei woda z owych lodowców podnosi poziom oceanów i mórz. Jeszcze nawet bardziej intrygujący trend ujawnia punkt #I5 niniejszej strony. Zgodnie z nim, w obszarach których ludność praktykuje grupowo tzw. "naukową moralność" (tj. wypaczoną moralność wmuszaną obecnie ludzkości przez "ateistyczną naukę ortodoksyjną"), poziom morza wzrasta znacznie szybciej niż w pozostałych miejscach ziemi. Przykładowo, według artykułu [3#I5] z tamtego punktu #I5, poziom morza w Wellington wzrasta najszybciej ze wszystkich wybrzeży Nowej Zelandii. Petone leży niedaleko od Wellington i nisko nad poziomem morza. Chociaż więc poziom morza w Petone wzrasta znacznie wolniej niż w Wellington, ciągle w przypadku gdy poziom ten znacznie się podniesie, Petone ulegnie zatopieniu. Petone może też zostać zatopione jeśli w wyniku jakiegoś trzęsienia ziemi jego powierzchnia ulegnie obniżeniu. Wszakże w 1840 roku Petone, podobnie jak Wellington, zostały wyniesione w górę zaistniałym wówczas trzęsieniem ziemi. (Do dzisiaj na ulicach Wellington można zobaczyć mosiężne tablice z napisem "Shoreline 1840" które oznaczają granicę fragmentu Wellington jaki wówczas został wyniesiony w górę z dna morza - tablice takie m.in. można zobaczyć tam tuż przy bramie do parlamentu.) Skoro zaś miejscowości te zostały wyniesione w górę z dna morza jednym trzęsieniem ziemi, inne trzęsienie ziemi może je pogrążyć w morzu - tak jak stało się to kiedyś z miastem Wineta koło Świnoujścia, opisanym w punktach #H2 i #G2 strony o nazwie tapanui_pl.htm.
       14. Tornada. W okolicach Petone pojawiały się już tornada. Niedawno jedno z nich zasiało spustoszenia w niedalekim New Plymouth. Nie wolno więc wykluczać możliwości, że pewnego dnia jakieś śmiercionośne tornado uderzy i w Petone.
       15. Huragany. Huragany relatywnie często przetaczają się ponad Petone - co dokumentuje m.in. materiał dowodowy z punktu #I3 niniejszej strony. Może się więc zdarzyć, że któryś z nich dokona odnotowalnych zniszczen, lub nawet odbierze komuś życie.
       16. Obsuwiska ziemi. Leżąc w dolinie, Petone jest wystawione na katastrofalne obsuwiska ziemi. Szczególnie że jedyne dwie drogi dojazdowe do Petone przebiegają tuż pod zboczami gór - stąd moga być łatwo zablokowane co większymi obsuwiskami ziemi. Także rzeka "Hutt River" w niektórych miejscach przepływa tuż przy zboczu gór. Ona także może być zablokowana takim obsuwiskiem, w ten sposób formując zarówno powódź jak i błyskawiczną powódz.
       17. Meteoryty. Tak jak niemal każda inna miejscowość na Ziemi, również Petone może zostać zniszczone uderzeniem meteorytu o znacząco wyższej masie niż typowe meteoryty. Takim wlaśnie zniszczeniom od meteorytów poświęcone byly nawet całe filmy fabularne.
       18. Spalenie ludności promieniowaniem kosmicznym. Okresowo Petone łatwo może się znaleźć w zasięgu tzw. "dziury ozonowej" jaką ludzie otworzyli ponad południowym biegunem ziemi. (Dziura ta, a także jakieś inne tajemnicze mechanizmy wyniszczające które wyniszczają ludność Antypodów, opisane zostały m.in. w punkcie #G1 strony o nazwie newzealand_visit_pl.htm.) Niekontrolowane powiększenia tej dziury eliminują ochronę Ziemi i ludzi przed morderczym promieniowaniem kosmicznym. Może się więc zdarzyć, że jakieś zdarzenie na Ziemi, przykładowo jakaś eksplozja lub błędne zadziałanie w którejś z ogromnych fabryk chemicznych, spowoduje nagłe i masowe usunięcie ozonu z atmosfery. W takim zaś przypadku ludność niemal całej Nowej Zelandii, włączając w to mieszkańców Petone, prawdopodobnie zostałaby spalona morderczym promieniowaniem kosmicznym.
       19. Katastrofa nuklearna. Nowa Zelandia nie posiada własnych reaktorów nuklearnych ani własnych bomb jądrowych, aby sama spowodowała kataklizm nuklearny w rodzaju tego opisanego w punktach #M1 do #M1.3 strony o nazwie telekinetyka.htm. Jednak w 2009 roku się okazało, że spora część australijskiego eksportu uranu przepływa przez nowozelandzkie porty. Ponadto miasteczko Petone leży nad morzem, w którym pływają atomowe łodzie podwodne. Nad Petone latają też samoloty i satelity innych niż Nowa Zelandia krajów - zaś nie zawsze wiadomo co jest na ich pokładzie. Wcale NIE daje się więc zupełnie wykluczyć możliwości jakiegoś wypadku czy przypadku, w którym Petone padłoby ofiarą nuklearnej katastrofy podobnej do tej z Fukushima w Japonii czy z Czernobyla na Ukrainie.
       20. Katastrofa i upadek jakiegoś urządzenia latającego. Do dzisiaj ludzie nabudowali ogromną liczbę latających urządzeń, sporo z których często przelatuje ponad Petone. Stacje orbitalne, satelity, rakiety, samoloty wojskowe, transportowe i pasażerskie, itp. Niektóre z tych urządzeń niosą w sobie sporo paliwa jakie może eksplodować, a czasami nawet izotopy radioaktywne lub nawet bomby nuklearne. Nie daje się więc wykluczyć, że któreś z owych urządzeń pewnego dnia uderzy w Petone i np. skazi je radioaktywnie albo np. zniszczy jakąś eksplozją.
       21. Anarchia, bezprawie, upadek państwowości, rabunki, głód, wyludnienie, itp. W okresach średniowiecznych plag niektóre obszary Europy doświadczyły kompletnego upadku cywilizacyjnego, połączonego z anarchią, rabunkami, upadkiem produkcji żywności, głodem, wyludnieniem, itp. Przykładowo, w okresie plagi cholery z 1680 roku, jednym z takich obszarów cywilizacyjnego upadku stał się teren dzisiejszego Dolnego Śląska z Polski, szczególnie jego część leżąca na pograniczu dzisiejszej Polski i Czech. Popędzani głodem ludzie opuszczali wówczas miasta i wsie i wędrowali w poszukiwaniu żywności, rabując i niszcząc wszystko na swej drodze. Ci co dłużej nie mogli już wytrwać umierali gdzie popadło. Na dodatek, mieszkańcy sąsiadujących obszarów w których ciągle panował relatywny ład, organizowali "oczyszczające wyprawy wojenne" do takiego zanarchizowanego terenu w celu pozabijania resztek takich zdziczałych i głodnych włóczęgów - tak aby włóczędzy ci NIE mogli przenosić rabunków i anarchii także na sąsiadujące obszary. W rezultacie, drogi i pola zostały tam zaścielone ludzkimi szkieletami i czaszkami. W sto lat później, gdy ład i cywilizacja powróciły do tego obszaru, miejscowy ksiądz Wacław Tomaszek pozbierał z pól niektóre z owych kości i czaszek, oraz powykładał nimi ściany i sufit słynnej obecnie na cały świat i tłumnie odwiedzanej "kaplicy czaszek" w Czermnej k. Kudowy Zdroju, Polska. W owej kaplicy zgromadzone zostało niemal 25 tysięcy ludzkich czaszek. Przyczyną która w średniowieczu powodowała pojawianie się tych okresów anarchii, bezprawia i masowych śmierci, było nagłe wymieranie z powodu zarazy specjalistów którzy są absolutnie niezbędni dla podtrzymania cywilizacyjnego ładu na danym terenie, tj. nagłe wymieranie młynarzy, piekarzy, rolników, itp. W rezultacie bowiem tego nagłego wymierania, reszta społeczeństwa doświadczała nagłego głodu. Zmuszona więc była do rabowania żywności - co powodowało dodatkową eskalację głodu, upadku produkcji żywności, wymierania, wyludniania, zdziczenia, itp. Co jednak dosyć intrygujące, chociaż z zupełnie odmiennej przyczyny, na obszarze Nowej Zelandii zaczynają pogłębiać się warunki niebezpiecznie podobne do tych jakie powodowały tamte średniowieczne upadki państwowości, wyludnienia, okresy anarchii, głodu, rabunków, itp. Mianowicie, począwszy od 2008 roku z Nowej Zelandii coraz bardziej masowo uciekają do Australii specjaliści absolutnie niezbędni do podtrzymywania cywilizacyjnego ładu całego kraju - po szczegóły patrz np. artykuł "Thousands of disillusioned Kiwis pay $15 each for chance to attain the mass exodus to OZ" (tj. "tysiące rozczarowanych Nowozelandczyków płaci $15 każdy za szansę aby uczestniczyć w masowej ucieczce do Australii"), ze strony A1 gazety The New Zealand Herald, wydanie z poniedziałku (Monday), April 14, 2012. Jeśli więc owa masowa ucieczka specjalistów NIE zostanie jakoś powstrzymana, progowa ilość specjalistów wymaganych dla utrzymania cywilizacyjnego ładu w kraju może zostać zaniżona. W takim zaś przypadku wystarczy jakiś niewielki dodatkowy kataklizm, np.trzęsienie ziemi, powódź, susza, duży pożar, nagły mróz, itp., który uniemożliwi dystrybucję żywności, a nagle pojawią się braki żywności, co z kolei może spowodować raptowną ucieczkę ludności z miast, rabunki, anarchię, upadek produkcji żywności, głód, oraz szybkie wymieranie całej ludności. Przy kontynuowaniu więc owego niebezpiecznego trendu zapoczątkowanego jeszcze w 2008 roku NIE daje się całkowicie wykluczyć mozliwości, że sytuacja może wymknąć się spod kontroli i że Nowa Zelandia jako pierwsza w świecie doświadczy nowoczesnej wersji tamtych średniowiecznych okresów anarchii, bezprawia, wyludnienia i głodu. Stałoby to w zgodzie ze starą przepowiednią opisaną w punkcie #H1 strony przepowiednie.htm, że zaludnienie Ziemi kiedyś aż tak się obniży, iż "człowiek będzie całował ziemię kiedy zobaczy na niej ślady innego człowieka". Oczywiście, gdyby przypadkiem taka anarchia, wyludnienie i głód nadeszły do Nowej Zelandii, Petone leżące tuż przy stolicy kraju byłoby miastem które od niego by ucierpiało jako jedno z pierwszych i jedno z najsilniej poturbowanych.
       22. Rewolucja. Ta ma miejsce, kiedy znaczna proporcja ludności danego kraju zaczyna tak mieć dosyć ustroju lub rządu jaki panuje w owym kraju, że podejmuje zbrojną walkę o usunięcie tego ustroju lub rządu. Najlepszym przykładem rewolucji jest owa "Rewolucja Październikowa" w Rosji z 1917 roku. (Chociaż zaczęła się ona kiedy mniej niż 20% ludności carskiej Rosji wykazało wysokie niezadowolenie z ustroju i rządu, ciągle była ona zwycięska.) Była ona też równie krwawa i niszczycielska, jak typowa wojna domowa. Żaden kraj na świecie NIE jest wolny od niebezpieczeństwa rewolucji. Wszakże aby rewolucję wywołać, wystarczy że rząd danego kraju alienuje się od swego narodu. A może wyglądać na to, że tak właśnie ma się obecnie sytuacja z rządem Nowej Zelandii. Przykładowo, w artykule "Low value of vote, lack of trust, key to poor election turnout" (tj. "Niska wartość głosowania, brak zaufania, klucz do niskiego uczestnictwa w wyborach") ze strony A6 nowozelandzkiej gazety Weekend Herald (wydanie z soboty (Saturday), April 28, 2012) zostało poinformowane, że w wyborach z 2011 roku, ponad milion uprawnionych do głosowania obywateli Nowej Zelandii (czyli około 25%), wykazał tak dużą niechęć do rządu i do obecnego systemu politycznego, że NIE poszedł głosować. A Nowa Zelandia ma teraz zaledwie cztery i pół miliona mieszkańców. Innymi słowy, już obecnie w Nowej Zelandii jest większy procent zniechęconych do swego rządu i systemu politycznego, niż było ich w carskiej Rosji w chwili wybuchnięcia tam Rewolucji Październikowej. Nie należy więc być zdziwionym, jeśli pewnego dnia dzienniki będą miały wiele do powiedzenia na temat Nowej Zelandii.
       23. Wojna domowa. Ta ma miejsce kiedy jedna część danego kraju lub narodu zaczyna działania zbrojne wymierzone przeciwko drugiej części tego samego kraju lub narodu. Z reguły są one też nawet bardziej krwawe i niszczące niż wojny. Wszakże każda z walczących stron stara się w nich kompletnie unicestwić drugą ze stron. (Podczas gdy w wojnie agresor zwykle chce tylko uzyskać dostęp do zasobów naturalnych zaatakowanego kraju - jest więc zainteresowany aby zasoby te pozostawały relatywnie nieuszkodzone.) Zgodnie z ustaleniami filozofii totalizmu, aby w danym kraju lub narodzie wybuchła jakaś wojna domowa, spełnione muszą być co najmniej dwa warunki. Mianowicie: (1) muszą tam istnieć co najmniej dwa tzw. "intelekty grupowe" o tych samych cechach jednak o nawzajem kolidujących ideologiach, oraz (2) historycznie pomiędzy tymi dwoma intelektami grupowymi musi istnieć nagromadzenie niezbalansowanej "karmy grupowej" (czym jest owa "karma grupowa" wyjaśnia to zgrubnie punkt #A2 tej strony). W przypadku Nowej Zelandii, warunek (1) moim zdaniem jest spełniony. Chociaż bowiem nie natknąłem się jeszcze na wymagane badania, odnoszę wrażenie że faktycznie zamieszkują ją dwa tożsame intelekty grupowe o podobnych cechach genetycznych jednak o kolidujących ideologiach, mianowicie (a) Nowozelandczycy wychowani w wierze, że są potomkami Maorysów którzy około 800 lat temu odebrali całą Nową Zelandię od uprzednio ją zamieszkujących tzw. "Moa Hunters", a stąd którzy wierzą że mają wyłączne prawo do wszelkich zasobów naturalnych owego kraju, oraz (b) Nowozelandczycy wychowani w wierze, że są potomkami Europejczyków którzy kilka pokoleń temu zakupili lub odebrali część Nowej Zelandii od Maorysów, a stąd którzy wierzą że mają prawo do korzystania przynajmniej z częsci zasobów naturalnych tego kraju. Co do spełnienia warunku (2) NIE wykonałem wymaganych analiz. Wszakże analizy takie wymagałyby wysoce pracochłonnej moralnej quantyfikacji dotychczasowych wojen domowych jakie już zaszły pomiędzy oboma tymi intelektami grupowymi. Jednak na podstawie efektów działalności tzw. Trybunału Treaty of Waitangi odnoszę wrażenie, że, niestety, ciągle istnieje taka niezbalansowana karma pomiędzy owymi dwoma intelektami grupowymi. Z kolei ewentualne istnienie takiej karmy oznaczałoby, że któregoś dnia może dojść pomiędzy nimi do jakiejś formy wojny domowej. Oczywiście, Petone położone tuż przy stolicy kraju prawdopodobnie podczas takiej wojny domowej ucierpiałoby znacząco (jeśli nie najbardziej).
       24. Wojna. Mogłoby się zdawać że Petone jest zbyt daleko od reszty świata aby jakakolwiek wojna mogła zagrażać temu miasteczku. Jednak jeśli sprawdzi się historię drugiej wojny światowej, wówczas staje się jasnym że Nowa Zelandia tylko "o włos" uniknęła inwazji. Jakaś zaś wojna ciągle może się powtórzyć - wszakże świat jest pełen polityków z nadmiernie rozdmuchanym ego oraz zagłuszonym sumieniem. Nadchodząca zaś na Ziemię epoka "wielkiego głodu" może spowodować sytuację, że jakiś zagłodzny kraj lub naród pokusi się o zdobycie dostępu do żywności którą masowo produkuje Nowa Zelandia. W przypadku zaś wojny, gdyby ktoś zaplanował inwazję na militarnie bardzo słabą Nową Zelandię, wówczas Petone padłoby zapewne pierwszą jej ofiarą. Wszakże każda inwazja zawsze wymierzana jest najpierw w stolicę (w tym przypadku w Wellington). Jednak położenie Wellington powoduje, że strategicznie bardziej opłacalnym byłoby aby desant do Wellington skierować na plażę w Petone. Wszakże Petone ma jedyną plażę w bliskości Wellington, na której łatwo mogą wylądować dowolne desantowe wehikuły - podczas gdy desant byłby ogromnie trudny w górzystym Wellington (które to miasto zapewne będzie też lepiej niż Petone przygotowane do obrony). Desant zaś w Petone umożliwiałby proste odcięcie Wellington od reszty Nowej Zelandii, a więc od posiłków i od zaopatrzenia - wszakże jedyne dwie drogi do Wellington przebiegają tuż przy Petone. Petone leży też w płaskiej dolinie - znacznie trudniejszej do obrony niż Wellington. W końcu z Petone przyszłoby łatwo okrążyć i zaatakować Wellington ze wszystkich stron, czego NIE dałoby się dokonać z żadnego innego miejsca desantu. W sumie, w przypadku ewentualnej wojny i inwazji Nowej Zelandii, jest niemal pewnym, że Petone byłoby jej pierwszą nowozelandzką ofiarą i zapewne miejscem które ucierpi od niej najwięcej.
       Podsumowując powyższe, liczba kataklizmów które mogą zniszczyć miasteczko Petone, a z nim zniszczyć również wszystkie sąsiednie miejscowości (tj. Wellington, Lower Hutt, itp.), jest prawdopododobnie jedna z nawyższych w świecie. Praktycznie bowiem Petone (a z nim wszystkie sąsiadujące z nim miejscowości) jest "zagrożone" niemal każdym kataklizmem jaki jest możliwy na Ziemi i jaki zagraża dowolnej innej miejscowości na świecie. Bez przesady można więc twierdzić, że Petone jest jedną z najbardziej niebezpiecznych miejscowości na świecie. Z tego bowiem co mi wiadomo, żadne inne miejscowości na świecie NIE są wystawione na aż tyle najróżniejszych potencjalnych kataklizmów, jak Petone. Nie powinno więc nas dziwić, że nawet Starosta powtarzalnie trzęsionego miasta Christchurch wyrażał obawy przed dłuższym przebywaniem w sąsiadującym z Petone stolicznym mieście Wellington.

#C3. Na jakie dalsze zagrożenia jest wystawione miasteczko Petone (a także wystawione są miejscowości sąsiadujące z Petone, takie jak Wellington, Lower Hutt, itp.) - zgodnie z definicją "kataklizmów" wypracowaną przez nową "totaliztyczną naukę":

       Nowa "totaliztyczna nauka" (ta skrótowo opisana w punkcie #A2 niniejszej strony), wypracowała definicję "kataklizmów" która jest drastycznie odmienna od definicji wyznawanej przez starą "ateistyczną naukę ortodoksyjną". Mianowicie, z ustaleń nowej "totaliztycznej nauki" wynika, że "kataklizmem" nazywane jest każde działanie Boga które "koryguje grupową moralność ludzi" poprzez zasiewanie znaczących zniszczeń lub nawet śmierci jakie zmuszają potem daną społeczność do podjęcia swej odnowy moralnej i filozoficznej. Więcej informacji na temat owych kataklizmów korygujących ludzką moralność zawarte jest m.in. w punktach #C1 i #E2 strony o nazwie day26_pl.htm. Z kolei definicje "moralności" oraz "grupowej moralności" wypracowane przez nową "totaliztyczną naukę" podane są w punkcie #B5 strony morals_pl.htm oraz w punkcie #E2 strony o nazwie totalizm_pl.htm.
       Drastyczna odmienność powyższej definicji "kataklizmów" wypracowanej przez nową "totaliztyczną naukę", od definicji "kataklizmów" wyznawanej przez starą "ateistyczną naukę ortodoksyjną" i przytoczonej w punkcie #C2 powyżej, wprowadza szereg znaczących konsekwencji. Wszakże przykładowo, przed kataklizmem zsyłanym ludziom przez Boga ludzie mogą się bronić poprzez wyeliminowanie powodów dla których ów kataklizm jest zsyłany. Ponadto już obecnie ludzie mogą im zapobiegać, a nawet powstrzymywać z pomocą obietnic jakie Bóg udzielił ludzkości w tej sprawie.
       Zgodnie też z powyższą definicją "kataklizmów", nowa "totaliztyczna nauka" będzie kompletnie inaczej definiowała "zagrożenia" jakie mogą sprowadzić jakiś kataklizm na dane miasto czy daną społeczność. Przy takim bowiem zdefiniowaniu "kataklizmów", zgodnie z ustaleniami nowej totaliztycznej nauki "zagrożeniem" będącym w stanie sprowadzić "kataklizm" na dane miasto czy daną społeczność jest "każde grupowe odejście od praktykowania moralnego życia". Innymi słowy, według totaliztycznej nauki, kataklizmy są tylko skutkami, podczas gdy przyczynami pojawiania się kataklizmów, są grupowe odejścia danych miast czy społeczności od zasad prowadzenia moralnego życia. Aby więc zilustrować tutaj jakie rodzaje "zagrożeń" według nowej "totaliztycznej nauki" mogą spowodować nadejście kataklizmu, poniżej wskażę na przykładzie miasteczka Petone (i miejscowości je otaczających) jakie zagrożenia pojawiają się dla owego miasteczka. Oto wykaz najważniejszych z nich (zestawione w kolejności szacowanej przez autora ich aktualności dla Petone i dla sąsiadujących z Petone miast):
       1. Niebezpieczeństwo spadku liczby "sprawiedliwych" poniżej wymagene minimum 10-ciu. Prawdopodobnie jedynym powodem dla którego Petone (a stąd także Wellington, Lower Hutt, itp.) ciągle NIE doświadczyło jakiegoś niszczycielskiego kataklizmu, jest że w "zasięgu zniszczenia" od niego nadal mieszka owych wymaganych przez Boga co najmniej "10 sprawiedliwych" - tak jak opisują to m.in. punkty #G2 i #I1 strony o nazwie day26_pl.htm. Niestety, w ostatnich czasach pojawiła się "inicjatywa" miejscowych władz, która w efekcie końcowym może spowodować spadek liczby owych "sprawiedliwych" poniżej wymaganej liczby dziesięciu. Inicjatywą tą jest opisywany w artykule [1#C3] o tytule "Quake fears strike Catholic churches" (tj. "obawy trzęsinia ziemi uderzyły kościoły katolickie"), ze strony A1 gazety The Dominion Post Weekend, wydanie z soboty (Saturday), April 7, 2012. Zgodnie z nim, w okolicach Petone około 25 kościołów katolickich może zostać zamknięte, ponieważ sposób na jaki zostały one zbudowane nie wypełnia dzisiejszego "kodu budowlanego" jaki legalnie jest wymagany w Nowej Zelandii. Z kolei niespełnianie owego "kodu budowlanego" powoduje, że kościoły te nie mogą zostać ubezpieczone - czyli że w razie jakiegokolwiek wypadku władze kościóła ponosiłyby wszelkie koszta. Jest zaś oczywistym, że jeśli kościoły owe faktycznie zostaną zamknięte na dobre, księża którzy w nich odprawiają msze, zostaną przeniesieni do innych rejonów kraju, lub nawet do innych krajów. Owo masowe zamykanie kościołów w okolicach Wellington (czyli także i Petone) zostało ponownie potwierdzone artykułem [2#C3] o tytule "Number of Catholic parishes set to halve" (tj. "liczba katolickich parafii zadecydowana do pomniejszenia o połowę"), ze strony A5 gazety The New Zealand Herald (wydanie z wtorku (Tuesday), May 14, 2013). Tego typu więc "inicjatywy" miejscowych władz, zagrażają że już wkrótce może się okazać iż w okolicach Petone zabraknie kilku osób z grona owych wymaganych "10 sprawiedliwych", brakuje więc kompletu tych co chronili zarówno Petone jak i okoliczne miejscowości przed jakimś kataklizmicznym zdarzeniem jakie już od dawna zagraża tym miejscowościom.
       2. Następstwa niemoralnych postępowań ludzi. W wielu miejscach Biblii zawarte są ostrzeżenia, że jeśli ludność jakiegoś miasta zacznie postępować niemoralnie, wówczas miasto to zostanie zniszczone kataklizmem. Przykłady bibilijnych miast zniszczonych w taki sposób to Sodoma i Gomora. Natomiast bibilijny przykład miasta które uchroniło się od takiego zniszczenia, a stąd dało nam przykład jak my możemy się bronić przed kataklizami, to Niniwa. (Niniwa to stolica dawnej Asyrii, zwana także "Nowym Bibilonem". Jej ruiny zlokalizowane są na obszarze dzisiejszego Iraku. Zgodnie z artykułem "Detective work proves Hanging Gardens existed, but not in Babylon", ze strony B6 gazety Weekend Herald (wydanie z soboty (Saturday), May 11, 2013), to właśnie w Niniwa miały się znajdować słynne "wiszące ogrody" w starożytności uważane za jeden z 7 "cudów świata".) Jaki jednak los może spotkać niemoralnie postepujące miasta, ilustrruje nam to NIE tylko Biblia, ale także aż cały szereg przykładów historycznych i dzisiejszych. Do takich przykładów opisanych na totaliztycznych stronach, należą m.in. średniowieczne miasto Wineta, które kiedyś istniało koło dzisiejszego Świnoujścia, a którego zniszczenie opisane jest w punktach #H2 i #G2 strony o nazwie tapanui_pl.htm, a także miasta Salamis i Saeftinghe opisane w punktach #H3 do #H4 strony tapanui_pl.htm.
       3. Następstwa niemoralnych decyzji i działań polityków. Wellington jest stolicą Nowej Zelandii. Jak zaś przystało na stolicę, to w Wellington podejmowane są najróżniejsze decyzje których następstwa dotykają potem cały kraj. Kiedy więc któreś z owych decyzji i działań nie spełniają definicji "moralnie poprawnego postępowania" (tj. nie spełnią definicji przytoczonej w punkcie #B5 strony o nazwie morals_pl.htm), wówczas ich następstwa indukują skargi i narzekania ludzi. Z kolei takie właśnie skargi i narzekania ludzkie są powodem dla którego określone miejscowości są karane kataklizmami przez Boga - tak jak wyjaśniają to "2" i "Ad. 2" z punktu #B5 strony o nazwie seismograph_pl.htm. Ujmując powyższe innymi słowami, to co czynią politycy w Wellington, jest powodem iż m.in. ponad Wellington i ponad Petone gromadzą się coraz cięższe chmury nadchodzącego kataklizmu.
       4. Unikanie przez lokalną społeczność oficjalnego podjęcia wdrożania którejkolwiek z bazujących na moralności metod ochrony przed kataklizmicznymi zjawiskami. Ani Petone, ani żadna inna miejscowość w Nowej Zelandii NIE podjęła jeszcze oficjalnego wdrożenia którejkolwiek z bazujących na moralności metod obrony przed kataklizmicznymi zjawiskami, w rodzaju metod opisanych w punktach #H1, #I2 i #J1 strony o nazwie quake_pl.htm czy w punkcie #I3.1 strony o nazwie day26_pl.htm.
       5. Unikanie przez lokalną społeczność próby choćby tylko przetestowania efektywności bazujących na moralności metod ochrony przed kataklizmami - w rodzaju metody opisanej w punkcie #J1 strony quake_pl.htm czy metody opisanej w punkcie #I3.1 strony o nazwie day26_pl.htm.
       6. Pogłębiające się odchodzenie od wiary w Boga i uleganie ateistycznym naciskom dzisiejszej oficjalnej nauki. Jak zaś wyjaśniłem to w punkcie #A2 niniejszej strony; jak podkreśla to artykuł "Worried scientists call for veto of Monkey Bill" (tj. "zmartwieni naukowcy nawołują do zawetowania ustawy o dozwoleniu nauki kreacjonizmu, zwanej Monkey Bill") ze strony A14 gazety The New Zealand Herald, wydanie ze środy (Wednesday), April 11, 2012; a także jak ujawnia to aż kilka innych totaliztycznych stron - dla przykladu patrz punkty #D1 i #C3 na stronie o nazwie antichrist_pl.htm czy punkt #G3 na stronie o nazwie przepowiednie.htm, stara "ateistyczna nauka ortodoksyjna" niemal już siłą zmusza obecnie ludzi do coraz bardziej niemoralnego postępowania. Drastycznym przykładem tego procesu ulegania ateistycznej nauce, jest pojawienie się także na nowozelandzkich autobusach ogłoszenia dla Londynu opisywanego w punkcie #A2 tej strony.
       7. Niemoralne konsekwencje kapitalistycznej gospodarki. Jedyne o co kapitalizm dba, to dochód. Owa jednak pogoń za zyskiem zbyt często odbywa się kosztem zatrucia, zanieczyszczenia lub zniszczenia naturalnego środowiska, wykorzystywania i eksploatacji robotników, itd., itp. W ten sposób rośnie przepaść pomiędzy bogatymi i biednymi mieszkańcami Nowej Zelandii, rośną więc także ilości skierowanych do Boga skarg biedagów dopraszających się sprawiedliwości. Z kolei np. gleba i woda w Petone mogą zostać zatrute jakąś niechlujną fabryką, tak jak do niedawna zatruwane one były sproszkowanym ołowiem i chemicznymi wyziewami zlokalizowanej w Petone fabryki "Exide". Natomiast woda lokalnej rzeki "Hutt River" może być zatruwana produktami gospodarki rolnej, gnojówką, odchodami ludzkimi, oraz odpadami przemysłowymi, które z kolei zatrują aż dokumentnie środowisko basenu "Wellington Harbour", że oprócz owadów nic zdrowego nie będzie chciało tam się rodzić. Już obecnie okolice Petone są trapione przez chmary krwiożerczych "muszek piaskowych" (po angielsku zwanych "sand flies") na których ukąszenia wielu ludzi, włączając w to mnie, jest uczulonych. W pobliskich wodach zagnieździł się też nowy rodzaj komara - tego samego który w tropiku roznosi chorobę "żółtą febrę" oraz "dengue".
       Każde z powyższych zagrożeń moralnych może byc eskalowane powyżej karalnego przez Boga poziomu. W takim zaś wypadku Bóg może zesłać na dane miasto czy społeczność dowolny z kataklizmów opisanych w punkcie #C2 tej strony. Dlatego w interesie każdego miasta i społeczności leży podejmowanie świadomych działań aby utrzymywać każde z tych moralnych zagrożeń na możliwie najniższym poziomie. Niestety, wygląda na to że naukowa wiedza o Bogu ciągle narazie jest zbyt niska zarówno w samym Petone, jak i w całej Nowej Zelandii, a nawet w całym świecie, aby jakeś miasto lub społecznść już obecnie podjęły taką świadomą obronę przed kataklizmami. Stąd, jak narazie, zamiast celowego działania, wszędzie ludzie bronieni są przed kataklizmami tylko przez działanie przypadków i zbiegów okoliczności.
       Szczerze mówiąc, jeśli porówna się powyższy wykaz zagrożeń, a także realia moralne panujące na miejscu w Petone i w pobliskich do Petone miejscowościach, wówczas staje się jasnym, że jakieś kataklizmiczne zjawisko już dawno temu powinno uderzyć w owe miejscowości. Jedynym zaś racjonalnym wytlumaczeniem dla faktu, że jeszcze ono NIE uderzyło, jest czysto przypadkowe zamieszkiwanie w zasięgu zniszczeń od Petone owych chroniących przed kataklizmami co najmniej "10 sprawiedliwych". Jak zaś na przypadki przystało, pewnego dnia jego ochronne działanie może się zakończyć.

#C4. Petone jest zbudowane jak "pułapka na szczury" - w przypadku kataklizmu NIE da się z niego uciekać, ani pomoc NIE będzie mogła do niego przybyć:

       Ktoś kto nawykł do europejskiego sposobu zarządzania miastami, kiedy to miejskie starostwa faktycznie podejmują decyzje i wdrażają jakiś dobrze przemyślany plan dla zabudowy, struktury komunikacyjnej, wody i kanalizacji danego miasta, po przybyciu do Nowej Zelandii doznaje szoku. Aczkolwiek bowiem Nowa Zelandia ma wiele zalet w porównaniu z Europą i oferuje sporo dobrych rzeczy, np. ciągle znaczną wolność wypowiedzi, otwarte przestrzenie, dbałość o naturę i o zwierzęta, itp., kiedy jednak jej miasta porówna się do tych z Europy, odkrywa się że panuje w nich rodzaj "wolnej amerykanki" albo "dzikiego wschodu". Władze miejskie niemal jako reguła NIE mają tu żadnego długoterminowego planu, brak jest dyscypliny publicznej i jednorodności potraktowania, zaś każdy buduje tu gdzie tylko zechce (szczególnie jeśli jest krewniakiem lub szkolnym kolegą starosty, albo jeśli należy do rodziny która mieszka w danym mieście już od kilku pokoleń). W rezultacie w Nowej Zelandii powstają takie dziwolągi jak np. Petone w którym ja mieszkam. Znaczy, powstają miejscowości które są bardziej podobne do miejskich "labiryntów", niż do miast. Na przekór ogromnych połaci ziemi jakie miasta te zajmują, ulice są w nich wąskie i kręte, szosy ktore wyglądają na główne nagle się kończa na jakimś budynku, aby zaś dostać się do danego miasta, lub aby z niego wyjechać, trzeba doskonale znać drogę bowiem przychodzi w nim się poruszać jak w obrębie skomplikowanego labiryntu.
       Takie ukształtowanie nowozelandzkich miast w formę skomplikowanych labiryntów, w powiązaniu z rodzajem potencjalnych kataklizmów jakie im zagrażają, zamieniają owe miasta w rodzeje "pułapek na szczury". Aby zaś zrozumieć ich pułapkową naturę, wystarczy przyglądnąć się zabudowie miasteczka Petone w ktorym ja mieszkam. Wszakże Petone jest maleńkim miasteczkiem, z którego w przypadku nadejścia kataklizmu powinno być łatwo uciec. Tymczasem ma ono właśnie zabudowę typowej "pułapki" z której efektywna ucieczka ludzi jest wręcz niemożliwa. Przykładowo, ma ono kształt trójkąta, który od południa przystaje do morza (tego widocznego m.in. na zdjęciu z "Fot. #B1b"). Oczywiście, w przypadku kataklizmu NIE daje się uciekać do morza - szczegółnie jeśli kataklizmem tym będzie tsunami, trzęsienie ziemi, czy wybuch wulkanu. Od wschodniej strony ów trójkąt przystaje do rzeki zwanej "Hutt River" - której ujście widoczne jest na zdjęciu z "Fot. #B1a". Przez ową rzekę przeprowadzone są tylko dwa mosty, istniejące na obu krańcach Petone. Jednak dojazd do owych mostów jest krętymi i wąskimi uliczkami. Gdyby więc w przypadku nadejścia kataklizmu ktoś usiłował uciekać samochodem przez owe mosty, wówczas utknie w zatorach na owych wąskich i krętych uliczkach i nawet nie dotrze do żadnego z nich. Z kolei gdyby ktoś uciekał piechotą, wówczas dystans do mostów jest aż tak duży, że nie zdąży do nich dotrzeć. Ponadto pierwszy z tych mostów, widoczny na zdjęciu z "Fot. #B1a", znajduje się tuż przy morzu. W przypadku więc np. fali tsunami, zostanie on zmieciony już w pierwszej fazie kataklizmu. Ostatni z boków trójkątnej zabudowy Petone przylega do ogrodzonych torów kolejowych i do ogrodzonej płotami szosy - jakie obie biegną obok siebie wzdłuż zachodniego grzbietu górskiego doliny w które miasteczko to leży. Przez owe tory kolejowe i szosę też z Petone przeprowadzone są tylko dwa wyjścia, do których dostęp jest równie kręty i równie wąskimi uliczkami, jak dostęp do mostów na Hutt River. Gdyby więc ktoś usiłował uciekać przez nie, wówczas też ucieczka taka okaże się niemożliwa - niezależnie czy będzie uciekał piechotą czy też samochodem, W sumie Petone jest więc zbudowane jak rodzaj "pułapki na szczury" - tyle że w przypadku jakiegokolwiek kataklizmu, złapani w tej pułapce i uśmiercani będą ludzie, a nie gryzonie. Relatywnie podobna sytuacja ma też miejsce w praktycznie niemal każdej większej miejscowości Nowej Zelandii, włączjąc w to stolicę Wellington.
       Na dodatek do tego, gdyby kataklizm już uderzył, wówczas ani do Petone, ani do miast z nim sąsiadujących, np. do Wellington, pomoc NIE ma jak przybyć. Wszakże z resztą świata miejscowości te są połączone poprzez tylko dwie główne szosy, obie wąskie, kręte i przebijające się przez strome góry. W przypadku więc niemal każdego istotnego kataklizmu, szosy te ulegną zatarasowaniu przez obsuwiska ziemi i staną się nieprzejezdne. Wszakże obsuwiska takie nawet bez większych kataklizmów nieustannie trapią sporo pozagrażanych erozją dróg tego kraju.
       Interesująco, już po moim opublikowaniu niniejszej strony, nagle władze pobliskiego Wellington opublikowały wynik jakichś analiz, z których wynika że w przypadku gdyby owo miasto uderzyło trzęsienie ziemi o sile ponad 7 w skali Richtera, wówczas Wellington (a z nim także i Petone) zostanie odcięte od połączenia drogowego z resztą wyspy na okres około 4 miesięcy. Wyniki owych analiz opublikowane są m.in. w artykule "Lifeline cut for four months" (tj. "lina ratownicza odcięta na cztery miesiące") ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), July 5, 2012. Z doświadczeń przeszłości jednak wiadomo, że po chwilowym pobudzeniu sensacji, takie ustalenia są szybko odkładane gdzieś na półkę i nikt NIE podejmuje żadnych działań na ich bazie.
       Przez tak długo jak tylko sięgam pamięcią prowadzone są dyskusje o zbudowaniu jeszcze jednej, tym razem już bezpiecznej szosy, bo biegnącej wzdłuż jednej z dolin wybiegających na Wellington. Jednak owe dyskusje niemal na zawsze pozostają tylko dyskusjami. Natomiast gdyby ktoś liczył np. na użycie helikopterów podczas kataklizmu, wówczas także się zawiedzie. Wszakże sumaryczna liczba helikopterów jakimi Nowa Zelandia dysponuje, z ledwością wystarczyłaby na udzielanie pomocy rodzinom rządu i dygnitarzy zamieszkujących Wellington, zaś do pomocy i ratowania zwyklych ludzi zwyczajnie nie wystarczyloby im już "mocy przerobowej".

#C5. W obliczu zagrożeń i sytuacji opisanych w poprzednich punktach, tzw. "łaska Boga" jest jedynym ratunkiem na jaki Petone może liczyć:

Podsumowując informacje opisane w poprzednich punktach #C1 do #C4, istniejące i wysoce realne zagrożenia kataklizmami, oraz brak możliwości otrzymania pomocy w przypadku gdyby kataklizm faktycznie nadszedł, pozostawia bezpieczeństwo Petone wyłącznie "w rękach Boga". Nic dziwnego, że co bardziej ateistyczni ludzie nawet NIE próbują się osiedlić w owym miasteczku!

Część #D: Dlaczego więc będąc aż tak zagrożone kataklizmami, Petone ciągle NIE oberwało:

#D1. Chroniąca moc "10 sprawiedliwych" zamieszkujących w okolicach Petone:

Aczkolwiek wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że Petone już dawno powinno oberwać od jakiegoś kataklizmu, fakt że nadal ono NIE oberwało wynika z zamieszkiwania w jego pobliżu owych wymaganych przez obietnicę z Biblii co najmniej "10 sprawiedliwych" - o jakich piszę w punkcie #I2 tej strony. Ilość owych "sprawiedliwych" mieszkających w pobliżu Petone ja osobiście policzyłem, zaś wyniki swych podliczeń opisałem w punkcie #I3 strony o nazwie day26_pl.htm. Jak też wykażę to materiałem dowodowym z punktów #I3, #I3.1 i #I5 tej strony, faktycznie obecność owych "10 sprawiedliwych" efektywnie chroni Petone przed nadejściem jakiegokolwiek niszczycielskiego kataklizmu lub anomalii pogodowej.

Część #E: "Po następstwach je poznacie" - czyli jak odróżnić "specjalne potraktowanie" miasteczka Petone od tzw. "przypadkowych wydarzeń":

#E1. Rodzaje "potraktowań":

Rodzaje potraktowań, jakie zależnie od moralności i filozofii praktykowanej przez daną społeczność, Bóg serwuje tej społeczności, opisane są w punkcie #I4 strony o nazwie day26_pl.htm.
W tym miejscu warto też podkreślić, że w świecie stworzonym i rozumnie rządzonym przez wszechwiedzącego i wszechmogącego Boga (w jakim my żyjemy) NIE istnieje takie coś jak "przypadek" - co staram się wyjaśnić dokładniej w punkcie #B1 strony o nazwie changelings_pl.htm. Wszystko bowiem co w takim świecie z Bogiem się zdarza jest zamierzonym działaniem Boga o ściśle zdefioniowanym celu i następstwach. "Przypadek" więc jest czyjmś, co w naszym świecie NIE istnieje, a co jest wymyślone i używane przez "ateistycznych naukowców ortodoksyjnych" aby zamaskować ich brak wiedzy i brak zdolności do wyjaśnienia.

#E2. Czego wypatrywać aby rozpoznać "specjalne potraktowanie":

"Specjalne potraktowanie" trzeba odróżniać od ekstremalnych zjawisk pogodowych jakie są normalne dla danego obszaru. Wszystko bowiem co okazyjnie powtarza się przez całe dzisiątki lat, włączając w to czasy na króko po drugiej wojnie światowej - kiedy to ludność niemal każdego kraju i miejsca na Ziemi zachowywała się przykładowo moralnie, to ekstremalne zjawiska pogodowe jakie są normalne dla danego obszaru. Natomiast specjalne potraktowanie to nieszczęścia i kataklizmy jakie nas omijają, chociaż zdewastowały one innych w naszym pobliżu i chociaż zgodnie z prawami przyrody powinny one zdewastować także i nas.

Część #F: Tymczasowość "specjalnego potraktowania" dla Petone, wynikająca z pobliskiej obecności "10 sprawiedliwych":

#F1. Kiedy liczba "sprawiedliwych" spadnie poniżej 10, dotychczasowe "specjalne potraktowanie" się skończy, zaś Petone, a z nim i Wellington, zapewne doświadczą coś niezbyt przyjemnego:

Mieszkańcy Petone wcale NIE są "świętymi" i wcale NIE różnią się moralnością od mieszkańców innych miast Nowej Zelandii. Jedyne co czyni ich wyjątkiem, to przypadkowy "zbieg okoliczności" że w tzw. "zasięgu zniszczenia" ich miasteczka zamieszkuje owych wymaganych przez obietnicę z Biblii, tzw. "10 sprawiedliwych". (Jak ja osobiście wierzę - owo zamieszkiwanie "10 sprawiedliwych" w bliskości Petone zostało celowo "zorganizowane" przez Boga abym ja miał możność zbadania i naukowego udokumentowania jego następstw, oraz podania wyników swych badań do wiadomości innych ludzi.) Dlatego kiedy z jakichś powodów któryś z owych "10 sprawiedliwych" przeniesie się w inne miejsce, ochrona Petone się zakończy i miasteczko to zacznie obrywać - tak jak obrywają miejscowości z jego pobliża. Ja osobiście jednak wierzę, że NIE stanie się to "za mojego życia". Dlatego, moim zdaniem, jedynym sposobem aby Petone zostało objęte trwałym "specjalnym potraktowaniem" przez Boga, bylaby drastyczna zmiana filozofii i moralności przez gro mieszkańców tej miejscowości - tak jak opisuje to punkt #H1 strony quake_pl.htm.

Część #G: Jak "tymczasowość" owego "specjalnego potraktowania" dałoby się zamienić na jego "trwałość":

#G1. Aby przekonać Boga, konieczne jest "zademonstrowanie swojej pokory" poprzez publiczne, oficjalne i otwarte zadeklarowanie i wdrożenie działań zmieniających filozofię:

Więcej na temat upublicznienia, uoficjalnienia i otwarcia swoich zamierzeń i wysiłków, czyli "zademonstrowania Bogu swej pokory", wyjaśniają m.in. punkty #A2 i #G1 na stronie o nazwie quake_pl.htm.

Część #H: Dlaczego wzrost "specjalnego potraktowania" dla Petone lezy w interesie sąsiadujących z nim miejscowości:

#H1. Działanie na zasadzie chińskiego przysłowia "im potężniejsze drzewo tym większy obszar chronią jego konary":

Przez tak dlugo jak Petone cieszy się "specjalnym potraktowaniem Boga", również przed nieszczycielskimi kataklizmami chronione są przez owo Petone wszystkie miejscowości które leżą na tyle blisko Petone, że zniszczenie Petone dotykałoby i je (a także że zniszczenie ich dotknęłoby także i Petone). Tak więc w chwili obecnej Petone chroni sobą także miasto Wellington, jak i miasteczko Lower Hutt. Dlatego w interesie mieszkańców tamtych miejscowości także leży aby "specjalne potraktowanie" przedłużało się dla Petone możliwie przez jak najdluższy okres czasu, a jesli się da, to aby mieszkańcy Petone podjęłi oficjalny program utotaliztycznienia swojej filozofii.

#H2. Miejscowości spoza "zasięgu zniszczenia" wyłączone są z ochronnego działania Petone:

Poza tzw. "zasięgiem zniszczenia" miasteczka Petone leży np. sąsiadująca z Petone miejscowość zwana Wainuiomata. (Wainuiomata zlokalizowana jest w "złej dolinie Rimutaka", tuż przy tzw. "Rimutaka Forest Park" znanego z działania "mrocznych mocy" opisywanych m.in. w punkcie #K1.9 strony o nazwie newzealand_pl.htm.) Miejscowość Wainuiomata jest oddzielona od Petone tylko wąskim grzbietem górskim z którego wierzchołka wykonane zostało zdjęcie z "Fot. #B1a". Niemniej jej ewentualne zniszczenie NIE dotknęłoby Petone. Dlatego Wainuiomata NIE jest chroniona przez mechanizmy moralne chroniące Petone przed kataklizmami. Jak też opisuje to punkt #I3 tej strony, Wainuiomata jest trapiona kataklizmami które ominęły Petone.

Część #I: Materiał dowodowy który potwierdza, że faktycznie nowozelandzkie miasteczko Petone otrzymuje od Boga "specjalne potraktowanie":

#I1. Niniejsza "część #I" reprezentuje powtórzenie, uzupełnienie i poszerzenie materiału dowodowego zaprezentowanego w "części #I" odmiennej strony o nazwie day26_pl.htm:

Poczatkowo, przy okazji kolejnej aktualizacji i przeredagowywania strony o nazwie day26_pl.htm, do jej "części #I" włączyłem opisy tych kataklizmów, które nastąpiły już w czasach po moim zamieszkaniu w Petone (i już po przeredagowaniu początkowej treści tamtej strony "day26_pl.htm"), a które zgodnie z zachowaniami się natury powinny uderzyć w miasteczko Petone i wyrządzić w nim spore szkody. Każdy bowiem z owych kataklizmów czynił szkody w pobliżu Petone, jednak przez Petone przeskakiwał nie wyrządzając tu żadnych zniszczeń. Potem się okazało że takich kataklizmów jest niespodziewanie dużo i że ich skrupulatne opisywanie zaczyna powiększać tamtą stronę "day26_pl.htm" do niepożądanej długości. Dlatego w dniu 30 marca 2012 roku postanowiłem zaprzestać dalszego wydłużania tamtej strony, zas opisy owych kataklizmów przerzucić do niniejszej strony i tutaj kontynuować je dalej. Tak powstała niniejsza "część #I" tej strony. Poza jej punktem #I3 (który jest dokładnym powtórzeniem opisów takich kataklizmów zaprezentowanych w punkcie #I3 strony day26_pl.htm), wszystkie pozostałe punkty niniejszej strony mają prezentować odmienne ustalenia nowej "totaliztycnzej nauki" niż odpowiadające im punkty ze strony "day26_pl.htm".

#I2. Dlaczego oryginalnie ja podjąłem gromadznie i zestawianie materiału dowodowoego zaprezentowanego w niniejszej "części #I":

Oryginalnie podjąłem gromadznie i zestawianie materiału dowodowego zaprezentowanego w niniejszej "części #I" (szczególnie zaś w jej punkcie #I3), aby naukowo sprawdzić czy Bóg faktycznie dotrzymuje swojej obietnicy zawartej w Biblii - którą to obietnicą Bóg gwarantuje ludziom, że NIE zniszczy miast ani społeczności w których gronie zamieszkuje na stale co najmniej tzw. "10 sprawiedliwych". (Ową boską gwarancję opisuję dokładniej w punktach #I1 i #I2, zaś dodatkowo wzmiankuję ją w punktach #P5.1, #A2, #G1, #H3 i #K2, swej strony o nazwie quake_pl.htm. Z kolei wymogi przynależności do owych "sprawiedliwych" wyjaśniłem w punkcie #G2 swej strony o nazwie day26_pl.htm.) Jak bowiem wykazały moje osobiste sprawdzenia, w pobliżu miasteczka Petone faktycznie mieszka na stałe co najmniej 10 osób spełaniających bibilijną definicję "sprawiedliwych". Stąd, zgodnie z obietnicą Boga, Petone powinno być omijane przez wszelkie niszczycielskie kataklizmy aż do czasu gdy liczba "sprawiedliwych" spadnie dla owego miastaczka poniżej wymaganych co najmniej 10-ciu. Jak też moje sprawdzenie dokumentuje to naukowo za pomocą materiału dowodowego zaprezentowanego w punkcie #I3 poniżej, faktycznie owa obietnica Boga wypełniana jest dla Petone z iście "żelazną konsekwencją". Opisywane tu Petone jest więc pierwszą miejscowością nowożytną, dla której zostało sprawdzone naukowo wypełnianie przez Boga obietnicy zawartej w Biblii.

#I3. Materiał dowodowy potwierdza, że pobliskie goszczenie "10 sprawiedliwych" naprawdę oddala kataklizmy od nowozelandzkiego miasteczka Petone (tak jak Bóg obiecuje to w Biblii):

       Poniżej zestawiam przypadki kataklizmicznych zdarzeń jakie dotknęły nowozelandzkie miejscowości zlokalizowane niedaleko od Petone. Cechą tych zdarzeń jest, że ich cechy, natura i przebieg sugerowały iż powinny one dotknąć kataklizmicznie także miasteczko Petone. Jednak faktycznie "przeskakiwały" one przez to miasteczko NIE czyniąć w nim żadnej szkody. Ten fakt zaś potwierdza "specjalne potraktowanie" jakie miasteczko Petone cieszy się od Boga. Oto więc te kataklizmiczne zdarzenia, które oryginalnie ja obserwowałem, analizowałem naukowo i opisałem w punkcie #I3 odmiennej strony o nazwie day26_pl.htm:
       1. Chmura rodząca tornada. Najdoskonalszym przykładem takich właśnie przypadków był "fenomen atmosferyczny" opisany w artykule [1#I3] "Southerly buster hits Wellington, ripping off roofs, and halting trains" (tj. "Południowy wicher uderzył Wellington zrywając dachy oraz zatrzymując pociągi"), ze strony A1 nowozelandzkiej gazety "The Dominion Post Weekend", wydanie z soboty-niedzieli (Saturday-Sunday), March 13-14, 2010. Fenomenem tym była soczewko-kształtna chmura wyglądająca jak gigantyczny wehikuł UFO, jaka przeleciała wzdłuż niemal całej Nowej Zelandii, generując huraganowy wiatr wirowy jaki zasiewał zniszczenia i chaos na jej drodze, zrywał dachy i obalał drzewa, itp. Chmura ta czasami generowała nawet mini-tornada na swoim obrzeżu. Ten inteligentnie zachowujący się fenomen pogodowy pozostawił ścieżkę zniszczenia na niemal całej swojej drodze, włączając w to stolicę Wellington (oddalnoą od Petone tylko o około 8 km) - do którego to miasta dotarł około 16:30 owego piątku. Jednak kiedy po Wellington doleciał do Petone, jedynie rubasznie postraszył trochę przechodniów łamiąc w tym celu kilka gałęzi na drzewach, poczym poszybował dalej. Już jednak w następnej miejscowości poza Petone (tj. w Lower Hutt) zaczął ponownie szaleć tarasując drogę, obalając drzewa i zatrzymując pociągi.
       2. Ulewne deszcze idukujące powodzie. Innym przykładem niszczycielskiego fenomenu pogodowego który także ilustratywnie potwierdził ową regułę omijania miejscowości Petone bez wyrządzania w niej poważniejszych szkód, były dwutygodniowe przewlekłe opady ulewnych deszczy jakie dotknęły Nową Zelandię w drugiej połowie maja i na początku czerwca 2010 roku. Deszcze te spowodowały poważne powodzie, obsuwiska ziemi, ewakuacje miejscowości, oraz zniszczenia dróg zarówno na północnym jak i na południowym końcu długich jak kiszka dwóch głównych wysp Nowej Zelandii. Jednak w centrum tych wysp, gdzie właśnie położone jest Petone, deszcze te jedynie zmoczyły wysuszoną glebę NIE czyniąc praktycznie żadnych szkód. Na temat tych powodziowych deszczy i ich następstw, niemal codziennie ukazywały się wówczas alarmujące artykuły w nowozelandzkich gazetach, np. patrz artykuł [2#I3] "Heavy downpours to hamper clean-up operations" (tj. "Ciężkie ulewy uniemożliwiają operacje oczyszczania"), ze strony A5 gazety The New Zealand Herald wydanie ze środy (Wednesday), May 26, 2010 roku; artykuł [3#I3] "After the floods and a landslide, now get set for bitter cold and snow" (tj. "Po powodziach i obsuwisku ziemi, teraz przygotuj się na kąsające zimno i śnieg"), ze strony A3 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), May 27, 2010; artykuł [4#I3] "Nature's fury" (tj. "Furia natury") ze strony A1 gazety The New Zealand Herald wydanie ze środy (Wednesday), June 2, 2010 roku (jaki opisuje i pokazuje zdjęcia z kataklizmicznej powodzi na obszarze Nowej Zelandii zwanym "Bay of Plenty" - który jest oddalony od Petone tylko o odległość znacznie mniejszą niż zasięg układu niżowego który spowodował te powodzie, chociaż ten sam układ niżowy wcale NIE zaszkodził mojej miejscowości); czy artykuł [5#I3] "Residents flee homes as Whakatane hit by water bomb" (tj. "Mieszkańcy uciekają z domów gdy Whakatane uderzone zostało bombą wody"), ze strony A4 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), June 3, 2010 (jaki to artykuł dyskutuje dane liczbowe katastroficznie intensywnego opadu deszczu w owym obszarze zwanym "Bay of Plenty").
       3. Trzęsienie ziemi z Christchurch. Jeszcze jednym potwierdzeniem chroniącego działania owych "10 sprawiedliwych", było silne trzęsienie ziemi którego nadejście ja przewidywałem już na kilka miesięcy wcześniej i ostrożnie zapowiedziałem w treści niniejszej strony, a które w sobotę dnia 4 września 2010 roku uderzyło w miasto Christchurch. (Owo trzęsienie ziemi z Christchurch opisane zostało dokładniej w punkcie #C5 odrębnej strony o nazwie seismograph_pl.htm - poświęconej omówieniu urządzenia do zdalnego wykrywania nadchodzących trzęsień ziemi, oraz w punkcie #P5 odrębnej strony o nazwie quake_pl.htm - poświęconej opisowi bazujących na mechanizmach moralności metod zapobiegania wszelkim kataklizmom.) Jak bowiem wyjaśniam to w punkcie #I2 powyżej na tej stronie, Wellington (a więc także i Petone) należy do owych 3 głównych miast Nowej Zelandii, jedno z których musi zostać zniszczone jakimś kataklizmem, jeśli koniecznym się okaże dokonanie wymuszonej przez Boga odnowy moralnej i filozoficznej tego kraju. Na dodatek, z naukowego punktu widzenia, Wellington ma nieporównanie większe szanse na doświadczenie silnego trzęsienia ziemi, niż oba pozostałe z tamtych 3 miast, tj. niż Auckland lub Christchurch. Wszakże dokładnie pod Wellington przebiega ów morderczy "Ring of Fire" - który jednak Christchurch i Auckland omija z dosyć daleka. Ponadto, jakikolwiek rodzaj filozofii lub zachowań by nie zadominował w reszcie Nowej Zelandii, ich pochodzenie zawsze daje się wytropić do Wellington. Wszakże Wellington jest stolicą w której politycy podejmują wszelkie decyzje i ustanawiają wszelkie prawa jakie potem muszą być wypełniane przez całą Nową Zelandię. Niemniej - jak się okazało, dla doświadczenia niszczycielskich trzęsień zimi (które zaczęły się tam w 2010 roku, trwały przez cały rok 2011, oraz ciągle były kontynuowane w 2012 roku - kiedy to aktualizowałem niniejszy punkt) Bóg wybrał jednak Christchurch. (Można spekulować, że ma to jakiś związek z nazwą "Christ-church", tj. "kościół-Chrystusa", która to nazwa jest szczególnie "zobowiązująca" - tak jak wyjaśnione to zostało w punkcie #G2 storny o nazwie przepowiednie.htm.) Co też ciekawe, owo pierwsze potężne trzęsienie ziemi nastąpiło kiedy ja właśnie przebywałem na wakacjach w Kuala Lumpur, Malezja.
       4. Całotygodniowy lodowaty sztorm. Począwszy od soboty 18 września 2010 roku przez cały następny tydzień Nowa Zelandia była bita przez lodowaty sztorm jaki zamroził na śmierć tysiące owieczek na łąkach, powalił sporo linii wysokiego napięcia, zawalił stadion sportowy w Invercargill, tarasował liczne drogi, zakłócał łączność, oraz pozalewał gospodarstwa rolne. W tygodniu owego sztormu telewizja była pełna raportów o zniszczeniach, zaś gazety aż roiły się od artykułów w rodzaju "Chaos as big blow hits" (tj. "Chaos jak potężny podmuch uderza") ze strony A1 nowozelandzkiej gazety Weekend Herald, wydanie z soboty (Saturday), September 18, 2010, czy "Three days of storm leave trail of damage" (tj. "Trzy dni sztormu pozostawia ścieżkę zniszczeń") ze strony A3 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), September 20, 2010. (Ten ostatni artykuł opisuje rówmież m.in. zawalenie się dachu niemal nowego stadionu sportowego w Invercargill, opisywane także w 1 z punktu #E1 totaliztycznej strony o nazwie rok.htm.) Na przekór jednak że niemal cała Nowa Zelandia była bita przez ów sztorm, Petone w którym mieszkam niemal dzień po dniu miało słoneczną pogodę i tylko lekki wiaterek - tak jakby Bóg celowo chciał podkreślić, że jest to miejscowość o wyjątkowym potraktowaniu. Co ciekawsze, to już w sąsiedniej miejscowości o nazwie "Lower Hutt" piorun z owego sztormu uderzył i spalił domostwo (choć jego mieszkanka została uratowana) - co opisuje artykuł "Lower Hutt woman's lucky strike" (tj. "Uderzenie szczęśliwe dla kobiety z Lower Hutt"), ze strony A1 gazety The Dominion Post Weekend, wydanie z soboty-niedzieli (Saturday-Sunday), September 18-19, 2010.
       5. Powódź "jedna na 150 lat" w pobliskiej "Golden Bay". Niedaleko od Petone, bo tylko po przeciwnej stronie wąskiej "Cieśniny Cook'a", leży obszar zwany "Golden Bay". Faktycznie to gdyby nie łańcuch górski który ją zasłania, wówczas owa "Golden Bay" prawdopodobnie byłaby widoczna z Petone. W dniu 28 grudnia 2010 roku jej obszar został zniszczony sztormem i niszczycielską powodzią. Powódź tą publikatory opisywały jako zdarzającą się raz na 150 lat - patrz artykuł "Clean-up begins after storm inflicts worst flooding in 150 years" (tj. "Sprzątanie się zaczyna po tym jak sztorm spowodał najgorszą powódź od 150 lat") ze strony A2 gazety The New Zealand Herald (wydanie z czwartku (Thursday), December 30, 2010). Szokująco, w dniu tego kataklizmicznego sztormu i deszczu w pobliskiej "Golden Bay", w Petone świeciło słońce. (Odnotuj że ową "powódź 150-lecia" opisuję także w 9 z punktu #C5 na stronie seismograph_pl.htm.)
       6. Powódź od "królewskiego przypływu" i sztormu w Auckland z niedzieli dnia 23 stycznia 2011 roku. W ową niedzielę w Petone padal sobie zwykły deszczyk-kapuśniaczek, który korzystnie ponawadniał miejscową glebę i rośliny. Był on zbyt mały aby np. powstrzymać mnie przed udaniem się do miejscowej biblioteki. Kiedy jednak wieczorem włączyłem telewizor, przeżyłem szok. Cała wyspa północna Nowej Zelandii, włączając w to Petone w jakim ja mieszkam, była owego dnia pokryta zlowrogo wyglądającą eliptyczną chmurą niżową o kształcie podobnym do cyklonu silnego sztormu tropikalnego. Sztorm ten zalał miasto Auckland i tzw. "Bay of Plenty" kilkunastoma centrymetrami deszczówki. Jednocześnie tzw. "królewski przypływ" (po angielsku "king tide") dodatkowo powiększony ssącym działaniem owego niżu sztormowego podniósł wody oceanu do góry, tak że zaczęły wlewać się one na ulice miasta. W wieczornych dziennich telewizyjnych na kanałach "3" i "Prime" raportowano o incydencie niedawnej budowy niskiego murku jaki miał odgradzać wody oceanu od miasta. Podczas owej budowy podobno mieszkańcy pobliskich domów błagali inżyniera prowadzącego tą budowę, aby zbudował znacznie wyższy mur. Ów inżynier jednak zignorował prośby miejscowych, twierdząc że z jego obliczeń wynika iż morze nigdy NIE podniesie się aż tak wysoko. Jednak owej niedzieli morze się podniosło i zalało miasto - ciekawe czy ów inżynier będzie pociągnięty do odpowiedzialności za "odwalenie tak niefachowej lipy". W rezultacie, w telewizji pokazywano ulice Auckland zamienione w rwące rzeki, fale morskie wdzierające się do miasta, oraz ludzi brodzących po kolana w kuchniach własnych domów. Ta sama więc chmura niżowa która w Petone spowodowała jedynie korzystny dla roślinek kapuśniaczek, dla Auckland okazała się źródłem kataklizmicznej powodzi. Zdjęcia z owej powodzi, oraz mapę wywołanych nią zniszczeń, można sobie oglądnąć w artykule "Nature's brutal king hit" (tj. "Brutalne królewskie uderzenie natury") ze stron A1 i A5 gazety The New Zealand Herald (wydanie z poniedziałku (Monday), January 24, 2011). Owa powódź w Auckalnd była faktycznie pierwszym poważniejszym kataklizmem jaki dotknął owo miasto. Przed tą powodzią Auckalnd było jedyne "ostrzegane" przerwami w dopływie prądu, oraz dziwnymi awariami transportu publicznego. Wygląda więc na to, że albo Auckland właśnie weszło w poziom praktykowania filozofii pasożytnictwa którego Bóg NIE jest już gotowy dalej tolerować, albo też że uprzednio miasto to było chronione owymi "10 sprawiedliwymi" - jednak właśnie z jakichś powodów ich liczba spadła poniżej minimum wymaganych 10-ciu. Którakolwiek jednak z owych dwóch przyczyn by nie spowodowała że Auckland dołączyło właśnie do miast Nowej Zelandii "karanych" przez Boga kataklizmami, ciągle z całą pewnością już wkrótce ponownie coś usłyszymy na jego temat.
       7. Dewastacja miasta Auckland i jego okolic przez tropikalny cyklon "Wilma". W zaledwie 6 dni po powodzi opisanej w poprzednim punkcie, tj. od soboty wieczorem dnia 29 stycznia 2011 roku, niemal cała północ Nowej Zelandii, włączając w to miasto Auckland, została zalana wodą i obita wiatrami tropikalnego cyklonu o nazwie "Wilma". Raporty zniszczeń od owego cyklonu są podsumowane w artykule "Cyclone Wilma leaves sodden trail of damage in its wake" (tj. "Cyklon Wilma pozostawia zalaną wodą ścieżkę zniszczeń na swej drodze") ze strony A4 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), January 31, 2011. Tym razem również jedynie (słabe) obrzeże owego cyklonu przetoczylo się ponad Petone. Zrosiło ono tylko glebę dosyć obfitym deszczem, oraz porozsiewało dzikie nasiona silnym wiatrem, jednak ludziom NIE wyrządziło żadnych szkód. Jak widać Bóg dotrzymuje swej obietnicy, omijając kataklizmami Petone i potwierdzając w ten sposób że owo miasteczko jest faktycznie chronione przez "10 sprawiedliwych".
       8. Wizja maoryskiego jasnowidza. W niedzielę, dnia 6 lutego 2011 roku, Nowa Zelandia obchodziła doroczne święto rodzimych Maorysów zwane "Waitangi Day". Jak zwykle przy tej pokazji, w oficjalnych uroczystościach brały udział tłumy Maorysów, oraz wielu dygnitarzy rządowych. Ku zaskoczeniu tych tłumów, maoryski jasnowidz (który również jest kapłanem jednego z kościołów Nowej Zelandii) wykorzystał swoje przemówienie z okazji tego święta, aby publicznie ujawnić wizję którą miał 38 lat temu. Ta wizja ujawniona przez niego publicznie powtórzona została owego dnia w wieczornych dziennikach telewizyjnych Nowej Zelandii, a także w dzień później była opublikowana w artykule "Kaumatua's earthquake prophecy will come true ... eventually" (tj. "Przepowiednia maoryskiego jasnowidza o trzęsieniu ziemi ulegnie wypełnieniu ... pewnego dnia") ze strony A1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), February 7, 2011. W swojej wizji ów jasnowidz widział miasto Wellington uderzone morderczym trzęsieniem ziemi. Widział jak ulice tego miasta wyłożone zostały zwłokami niezliczonych ludzi. Widział jak budynki na zboczach Wellingtońskich wzgórz zwyczajnie znikały. Widział jak dach parlamentu mieszał się z ruinami pobliskich budynków. Widział jak wody Welingtońskiej zatoki morskiej najpierw się wycofały, potem zaś z furią wróciły aby uderzyć w miasto zabójczym tsunami. W jego wizji wszystkie te zniszczenia miały nastąpić w miesiący czerwcu - tyle że NIE wiedział którego roku. Ponieważ niepodważalnie wierzył on w nadprzyrodzoną prawdę tej wizji, przez 38 lat każdego czerwca z obawą wypatrywał czy ona się wypełni. Jednak narazie owo trzęsienie ziemi jeszcze NIE nastąpiło. Zdecydował się więc aby o nim ostrzec innych ludzi w swoim publicznym przemówieniu. (Ja osobiście rozumiem jego pewność, ponieważ sam też kiedyś miałem wizję pobytu we wsi Stawczyk dalekiej przyszłości - co opisałem w punkcie #J3 totaliztycznej strony o nazwie wszewilki_jutra.htm oraz w punkcie #C4 ze strony o nazwie stawczyk.htm. Wiem więc jak pewnym jest się prawdziwości tego co w takich wizjach się widzi.) Aczkolwiek wielu zajęło wysoce sceptyczne stanowisko co do merytu owej maoryskiej wizji, generalnie niemal każdy się zgadza że Wellington ma już przedawniony termin nadejścia takiego silnego trzęsienia ziemi, oraz że NIE ma wątpliwości iż kiedyś ono nadejdzie, jedynie narazie nie wiadomo "kiedy" to nastąpi. Wszakże Welligton leży na silnym geologicznym "fault". Ja do tego bym dodał, że Wellington, jako stolica kraju, jest też "przyczyną" i "mózgiem" wszystkiego tego za co inne obszary Nowej Zelandii już od dawna biorą łomotanie od Boga. Wszakże jeśli np. Nowozelandzczycy nie dyscyplinują swoich dzieci zgodnie z wymaganiami Biblii - tak jak to opisane jest w punkcie #B5.1 strony will_pl.htm, "przyczyną" tego są prawa i nakazy uchwalone właśnie w Wellington. Jeśli Nowa Zelandia jest oblazła niemoralnymi monopolami - tak jak wyjaśnia to (1) z punktu #E1 strony o nazwie rok.htm, przyczyną tego są układy, nawyki i działania zapoczątkowane w Wellington. Itd., itp. Innymi słowy, zarówno zgodnie z logiką, jak i zgodnie z wizją Maoryskiego jasnowidza, Wellington powinno być "ukarane" jakimś znaczącym kataklizmem znacznie nawet wcześniej niż wszystkie inne miejsca opisywane w niniejszym punkcie, a także w punktach #C5 i #C5.1 strony o nazwie seismograph_pl.htm. Skoro więc taki kataklizm jak dotychczas omija Wellington (a stąd i Petone w którym ja mieszkam), jedynym znanym nam wytłumaczeniem tego omijania jest chroniąca przed kataklizmami moc obecności w owym mieście i w jego okolicy tych "10 sprawiedliwych" którzy narazie bronią to miejscowości przed tym co nieuchronne. Na przekór więc że zapewne data nadejścia kataklizmu do Wellington i do Petone jest już przedawniona, ciągle opisywana tu wizja NIE ulegnie spełnieniu aż do czasu kiedy z jakichś tam powodów liczba zamieszkujących tu "sprawiedliwych" spadnie poniżej dziłających ochronnie "co najmniej 10-ciu".
       9. Potężny sztorm jaki szalał nad Nową Zelandią przez ponad tydzień, począwszy od 26 kwietnia 2011 roku. Zniszczenia od owego sztormu opisywane były w całym szeregu artykułów, np. w [1#I3(9)] "Gale-force fury" (tj. "Furia potężnych wiatrów"), ze strony A1 gazety nowozelandzkiej The New Zealand Herald, wydanie ze środy (Wednesday), April 27, 2011. Sztorm ten jest opisywany w podpisie pod "Fot. #M1" ze strony telekinetyka.htm jako główna przyczyna dla której jego wiatry wyrzuciły na brzeg plaży w Petone, Nowa Zelandia, jedną z owych słynnych już w calym świecie "żółtych kaczuszek" które wrzucone były do morza koło wschodnich wybrzeży USA, oraz dryftowały potem z prądami morskimi praktycznie po całym świecie. Ów potężny sztorm wyrządził całą masę zniszczeń i szkód dosłownie w każdym kierunku od Petone, kiedy łomocząc Nową Zelandię zataczał on jakby ogromny okrąg w jakiego centrum znajdowało się Petone, jednak samo Petone zostało przez niego pozostawione niemal nietknięte (tj. podczas tego sztormu w Petone padał jedynie słaby deszcz i wiał typowy dla Petone wiatr). Ogrom zniszczeń tego sztormu (który niszczył pobliskie miejscowości, jednak strannie omijał Petone) można prześledzić z artykułów jakie ukazały się wówczas na ten temat w prasie Nowej Zelandii. Sztorm ten np. w tzw. "Hawkey's Bay" zalał domy tak nagłą i tak silną powodzią, że ludzie musieli być tam ewakuowani helikopterami. Ich domy zostały zalane, bydło i owce potopione, drogi zniszczone obsuwiskami ziemi i błota, mosty pouszkadzane, linie elektryczne pozrywane, zaopatrzenie w wodę uszkodzone, itp. - po więcej informacji patrz np. artykuły [2#I3(9)] "Heavy rain 'worse than Bola' wreaks havoc in Hawke's Bay" (tj. "Silny deszcz 'gorszy niż z huraganu Bola' wszczyna zniszczenia w Hawke's Bay"), ze strony A3 nowozelandzkiej gazety "The Dominion Post", wydanie z piątku, April 29, 2011; czy [3#I3(9)] "Storm battering gets fierce" (tj. "Uderzenia sztormu stają się coraz zajadlejsze"), ze strony A1 gazety The New Zealand Herald, wydanie z poniedziałku (Monday), May 2, 2011. Co mnie najbardziej zastanawia, to że ów sztorm był pierwszym jaki wywołał znaczące zniszczenia w przeciwstawnej niż Petone części Wellington (tj. w mieście dla którego Petone jest przedmieściem). Najwyraźniej z jakichś powodów ostatnio owo Wellington przestało być już chronione przez "10 sprawiedliwych" - którzy jednak nadal chronią Petone.
       10. Sztorm który nieco na południowy-zachód od Petone pozalewał powodzią nabrzeża rzeki "Grey river", zaś nieco na północny-wschód od Petone (tj. w Masterton) zabił przechodnia. Na przekór jednak, że przechodził on też ponad Petone, oraz że zasiał on znaczące zniszczenia w obu przeciwstawnych kierunkach od Petone, w samym Petone był on niemal nieodnotowalny. Sztorm ten, a także jego ofiary, są opisane i zilustrowane w artykule [1#I3(10)] o tytule "Couple crushed in weather chaos" (tj. "Para zmiażdżona w pogodowym chosie") ze strony A1 gazety The New Zealand Herald, wydanie z wtorku (Tuesday), November 22, 2011.
       11. Trzęsienie ziemi które uszkodziło budynek w samym Wellington, zaś w pobliskim Petone było już niemal nieodnotowywalne. Owo trzęsienie ziemi o sile 5.7 na skali Richtera uderzyło w Wellington o godzinie 19:19 w sobotę dnia 3 grudnia 2011 roku - uszkadzając niemal nowy budynek który był naczelną siedzibą zarządu firmy "Meridian" sprzedającej ludności energię elektryczną. Opis tego trzęsienia ziemi i zniszczeń jakie ono spowodowało zawiera artykuł [1#I3(11)] o tytule "New city building damaged by quake" (tj. "nowy budynek miasta uszkodzony przez trzęsienie ziemi") ze strony A1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku, December 5, 2011. Z powodu więc uszkodzenia jedynie tego właśnie budynku, warto byłoby zadać sobie pytanie, "czy owa firma 'Meridian' jest np. odpowiedzialna za niekontrolowany (niemoralny) wzrost cen energii elektrycznej w Nowej Zelandii?" - po badziej szczegółowe dane patrz artykuł "Power chiefs' mixed fortunes" (tj. "zmienne losy wodzów elektryczności") ze strony C1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), October 22, 2009, lub artykuł "Power rises defended amid 'windfall profits'" (tj. "podrożenie elektryczności utrzymywane na przekór 'kokosowych zysków' ") ze strony A2 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z piątku (Friday), December 12, 2008. (Odnotuj, że fakty opisane w owych artykułach miały miejsce w czasach kiedy z powodu światowego kryzysu ekonomicznego normalni Nowozelandczycy zmuszeni byli "zaciskać pasa".) Wszakże owe niemal już astronomiczne ceny energii elektrycznej, którą Nowa Zelandia generuje przecież prawie za darmo w jej licznych i już dawno pospłacanych elektrowniach rzecznych, są powodem dla którego wielu co biedniejszych mieszkańców tego kraju jest niemoralnie poddawane cierpieniom - przykładowo ponieważ emerytów przestaje już być stać na używanie elektryczności do ogrzewania swych mieszkań, zaś bezrobotnych przestaje być już stać na użycie elektryczności do gotowania swej żywności. Z kolei liczba takich coraz uboższych ludzi w NZ gwałtownie się zwiększa - np. patrz artykuł [2#I3(11)] "NZ rich-poor gap widens faster than rest of world" (tj. "W Nowej Zelandii przepaść pomiędzy bogatymi a biednymi poszerza się szybciej niż w reszcie świata"), ze strony A6 gazety The New Zealand Herald, wydanie ze środy (Wednesday), December 7, 2011. W tej sutuacji 42% podwyżka ponad milionowej pensji "naczelnego" owej firmy "Meridian Energy", opisana w artykule [3#I3(11)] "Public CEOs hit paydirt" (tj. "Naczelni z państwowych firm na żyle złota") ze strony A1 gazety The New Zealand Herald, wydanie z poniedziałku (Monday), March 26, 2012, jest NIE tylko niemoralnością, ale także arogancją. Czyżby więc uszkodzenie tego właśnie budynku oznaczało, że istniały wyraźne "moralne powody" dla których z całego Wellington uderzonego tym sporym trżesieniem ziemi, wymownie tylko budynek firmy Meridian został uszkodzony? Czy więc teraz powinniśmy też się spodziewać, że następne trzęsienia ziemi zniszczą też kwatery główne niektórych innych firm nowozelandzkich niemoralnie indukujących ludzkie cierpienia, przykładowo monopolistycznej firmy która podniosła tak wysoko ceny mleka w Nowej Zelandii, że mleko to stało się niedostępne dla większości zwykłych Nowozelandczyków? - np. patrz artykuł "Price families pay for milk an outrage, says health chief" (tj. cena jaką rodziny płacą za mleko jest hańbą, stwierdza szef zdrowia") ze strony A7 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), February 16, 2011, czy artykuł "Milk products tipped to get even pricier" (tj. "produkty mleczne wytypowane do podwyżki cen") ze strony A2 gazety The New Zealand Herald, wydanie z czwartku (Thursday), February 17, 2011. (Odnotuj że Nowa Zelandia jest jednym z największych w świecie producentów mleka. Niestety, jej mieszkańcy są bezpardonowo ograbiani z korzyści tak wysokiej produkcji mleka przez monopolistyczną instytucję która, zgodnie z informacją podaną w wiadomościach wieczornych na kanale 3 telewizji nowozelandzkiej w środę dnia 8 lutego 2012 roku w godzinach 18:00 do 19:30, płaci rolnikom tylko 65 centów za litr mleka, jednak potem pozwala aby to mleko było sprzedawane w supermarketach za cenę około cztery razy wyższą.) Więcej informacji na temat najróżniejszych "monopoli" które zwolna "zaduszają" Nową Zelandię, zawartych jest w punkcie #H2 strony o nazwie humanity_pl.htm oraz w punkcie #D5 strony o nazwie fruit_pl.htm.
       12. "Najgorsza od 50 lat" powódź, która zdewastowała miasto Nelson i jego okolice. Opisana jest ona dokładniej np. w artykule [1#I3(12)] o tytule "Torrent sweeps farmer outside" (tj. "rwący prąd wody wyrzucił rolnika z domu") ze strony A5 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post Weekend, wydanie z soboty (Saturday), December 17, 2011. Miasto Nelson niemal "sąsiaduje" z Wellington i z Petone, bowiem leży na przeciwległym niż Wellington brzegu wąskiego przesmyku "Cook Strait". Jednak kiedy w środę i czwartek, dnia 14-15 grudnia 2011 roku, Nelson zostało zalane "oberwaniem chmury" i niszczycielską powodzią, w Petonie trudno było wypatrzyć jakiegokolwiek deszczu. Faktycznie też w ostatnich czasach pogoda w Wellington i jego okolicach (m.in. w Petone) stała się aż tak przyjemna i aż "przyjacielska" wobec ludzi, że jej nietypowa łagodność ze zdumieniem zaczęła nawet być komentowana w wieczornym dzienniku telewizyjnym na kanale 3 telewizji nowozelandzkiej z godziny 18-19 we wtorek dnia 27 grudnia 2011 roku. Wszakże w czasach poprzedzających moje przeprowadzenie się do przedmieścia Wellington, miasto to znane było jako "stolica wiatrów" (tj. "windy city") i miało opinię jednego z najburzliwszych miast Nowej Zelandii o wprost trudnej do wytrzymania, wietrzystej pogodzie.
       13. Zapowiedź poprawy sytuacji z zanieczyszczeniem powietrza w Petone. Obecna depresja ekonomiczna na świecie powoduje, że niemal wszędzie tzw. "ochrona środowiska" schodzi teraz na dalszy plan i jest zupełnie zaniedbywana. Wszakże niemoralnie postępujący kapitaliści którzy powodują dzisiejsze katastrofalne zanieczyszczania powietrza, wody, gleby, lasów, itp., mają teraz doskonałą wymówkę dla swoich niemoralnych zapędów zatruwania naszej planety, twierdząc że zmuszeni są do "walki o przetrwanie" w trudnych warunkach ekonomicznych i że NIE mają już rezerw finansowych aby także dbać o naturalne środowisko i o naszą planetę (który to "brak rezerw" wcale jednak NIE przeszkadza większości z nich osiągać wyższe niż uprzednio zyski). Wszędzie więc zanieczyszczenia powietrza, wody, gleby, lasów, itp., są teraz gwałtownie eskalowane. Dlatego mile zaskakująca była dla mnie wiadomość opublikowana w artykułach [1#I3(13)] "Residents hail Exide closure" (tj. "mieszkańcy wiwatują zamknięcie Exile") ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), February 16, 2012; oraz [2#I3(13)] "Exide plant closure plan within week" (tj."plan zamknięcia zakładu Exide będzie gotowy za tydzień" ze strony A6 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post Weekend, wydanie z soboty (Saturday), February 18, 2012. W owych artykułach upowszechniana była bowiem wiadomość, że jeden z najbardziej śmierdzących, nieczystych i niebezpiecznych zakładów przemysłowych Nowej Zelandii, który zatrudniał tylko około 40 robotników jednak od niepamiętnych czasów zatruwał powietrze i środowisko w Petone, zostanie zamknięty na dobre w dniu 31 marca 2012 roku. Zakład ten, należący do "Exide", przetwarzał stare i zużyte akumulatory. Z jego komina i licznych wentylatorów wyrzucane były nieustannie na Petone smugi ciężkiego, lepkiego, śmierdzącego dymu i pyłu, pełnego trujących ludzkie organizmy, ciężkich pierwiastków, sproszkowanego ołowiu i najróżniejszych morderczych chemikaliów. W rezultacie tych zanieczyszczeń, mieszkańcy Petone niemal nieustannie chorowali na najróżniejsze choroby układu oddechowego, rodziło się tu też sporo dzieci ze zwyrodnieniami, gleba, trawa i wszysko co tylko tu rosło pokrywane było warstewką trujących substancji jakie docelowo trafiały do organizmów ludzi, zaś kołnierzyki koszul pokrywały się brązową warstwą już w kilka godzin po ich ubraniu. Przez też tak długo jak tylko mieszkam w Petone (tj. od 2001 roku), słyszę jak miescowi ludzie bezskutecznie walczą i procesują się o zamknięcie tego zakładu. Wszystko jednak co ludzie dotychczas czynili szło na marne. Jakiż bowiem decydent słucha głosu zwykłych ludzi, kiedy ma też wybór aby wysłuchać perswazji kapitalistów i ich kapitału - zaś wiadomo że "money talk" (tj. "pieniądze przemawiają"). W rezultacie przez wszystkie te lata owa fabryka arogancko smrodziła wprost w twarze mieszkańcom Petone i wszyscy wiedzieli że trzeba będzie jakiegoś cudu aby ją zamknąć i zakończyć to jej smrodzenie. I tak oto ów cud się zdarzył właśnie w lutym 2012 roku - jak ja osobiście wierzę, tylko ponieważ niedługo wcześniej Petone i jej okolica zaczęła być zamieszkiwana przez ową minimalnie wymaganą liczbę co najmniej 10-ciu "sprawiedliwych". Faktu, że zamknięcie to faktycznie miało charakter nadprzyrodzonej interwencji - a NIE moralnie zamierzonego działania ludzkich decydentów, najlepiej daje się wywnioskować z informacji zawartych w treści artykułu [3#I3(13)] "Exide was wrong; NZ not a backwater" (tj. "Exide się pomylił; Nowa Zelandia nie jest zaściankowością") ze strony B4 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post (wydanie z poniedziałku (Monday), February 20, 2012) oraz artykułu [4#I3(13)] "Council seeks more info on Exide shutdown plan" (tj. "Starostwo poszukuje dalszych informacji o zamknięciu Exide") ze strony A4 gazety The New Zealand Herald (wydanie ze środy (Wednesday), March 7, 2012). Artykuły te ujawniają bowiem, że ów zakład wcale NIE został zamknięty z powodu nacisku opinii publicznej czy z powodu czyjejś moralnie właściwej decyzji. Został on zamknięty tylko ponieważ mechanizmy rynkowe spowodowały iż Korea i Filipiny zaczęły płacić znacznie więcej za zużyte nowozelandzkie akumulatory niż cena za jaką akumulatory te gotowi byli skupywać właściciele zakładu Exide. Właściciele Exide odwoływali się nawet aż do sądu aby powstrzymać ten lukratywny export zużytych akumulatorów i aby nadal móc je skupywać niemal za darmo. To zaś że przy okazji zatruwali otoczenie i mieszkańców Petone oraz że rozsiewali sproszkowany ołów, NIE martwiło ani polityków ani decydentów. Owe fakty dowodzą więc, że zamknięcie tego zakładu zostało spowodowane mechanizmami rynkowymi sterowanymi przez Boga i uwarunkowanymi ludzką moralnością, a nie moralnie właściwym postępowaniem ludzkich decydentów czy polityków.
       Wygląda też na to, że Bóg NIE tylko przywróca czystość środowiska do Petone, ale także zamierza już wkrótce udowodnić naocznie wszystkim otwartym na prawdę, że owo przywrócenie czystości wcale NIE było przypadkiem. Zgodnie bowiem z artykułem [5#I3(13)] "US High-Tech firm considers making furnaces in Hutt" (tj. "Amerykańska firma zaawansowania technicznego rozważa produkcję pieców w Hutt"), ze strony C11 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), March 3, 2012, jakiś amerykański zakład produkujący piece zdecydował się otworzyć fabrykę w sąsiadującej z Petone miejscowości zwanej Lower Hutt. Wiadomo zaś, że producenci pieców są znani w świecie z rozsiewania wysoce szkodliwych dla zdrowia zanieczyszczeń (zarówno chemicznego, ceramicznego, albo azbestowego typu, jak i niebezpiecznych dla zdrowia ciężkich metali). Zapewne więc ów zakład jest "wykopywany" z USA właśnie za zanieczyszczenia jakie generuje. Prawdopodobnie wybrał więc niemal pozbawioną praw anty-zanieczyszczeniowych Nową Zelandię aby móc bezproblemowo kontynuować swoje niebezpieczne emisje. Bóg będzie miał więc doskonałą okazję aby udowodnić osobom otwartym na prawdę, że i ów zakład spotka podobny los jak Exide. Dla mnie będzie więc wysoce interesującym obserwować dalej (i raportować czytelnikom na łamach niniejszej strony) jak Bóg rozwiąże sprawę utemperowania zanieczyszczeniowych ambicji tego zakładu. Czy więc np. Bóg spowoduje, że wlaściciel tego amerykańskiego zakładu nagle ulegnie atakowi serca czy śmiertelnemu wypadkowi, albo zbankrutuje, czy też np. zakład ten będzie trapiony nieustannymi strajkami, problemami z robotnikami, sabotażami, wypadkami, kataklizmami, kłopotami legalnymi, wykroczeniami finansowymi, itp., aż w końcu będzie zmuszony wynieść się z Nowej Zelandi - pozyjemy, zobaczymy!!! Faktem jest bowiem, że jeśli ktoś działa przeciwstawnie do intencji Boga wówczas nikt NIE chciałby znaleźć się w jego skórze!
       14. "Bomba pogodowa" ("weather bomb") jaka przemieściła się ponad Petone w weekend z dni 3 i 4 marca 2012 roku. Klimatolodzy NIE wiedzieli jak nazwać zjawisko które nawiedziło Nową Zelandię w ów weekend. Nazwali więc je "bombą pogodową". Zjawisko to było bowiem czymś pośrednim pomiędzy tornadem a huraganem. Znaczy, niosło bardzo silne wiatry - w porywach osiągające 150 km na godzinę, falę zimna, oraz jednocześnie potężne opady deszczu. Przemieszczało się ono w poprzek Nowej Zelandii wzdłuż linii łączącej tzw. Taranaki (z jego centralną miejscowością New Plymouth) oraz Wairarapa (z jej centralną miejscowością Masterton). Niszczycielskie obrzeże tej "bomby" przechodziło więc też i ponad Petone. Na przekór jednak że w innych miejscowościach spowodowało ono milionowe szkody, w Petone popodlewało jedynie kwiatki nieco obfitszym niż zwykle deszczem, oraz wyperswadowało ludziom aby dla odmiany spędzili swój weekend w domu. Owa nietypowa "bomba pogodowa" została opisana szerzej m.in. w artykułach [1#I3(14)] "Weather bomb will be like a bull in a china shop" (tj. "bomba pogodowa będzie jak byk w sklepie z porcelaną") ze strony B2 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post Weekend, wydanie z soboty (Saturday), March 3, 2012, oraz [2#I3(14)] "Millions in damage after gale battering" (tj. "minionowe zniszczenia od bijących wiatrów") ze strony A3 gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), March 5, 2012.
       Najbardziej wymowne działanie tej "bomby pogodowej" opisane zostało w artykule [3#I3(14)] o tytule "High winds and floods hit Wainui" (tj. "silne wiatry i powodzie uderzyły Wainui") ze strony 15 lokalnej gazety The Hutt News, wydanie z wtorku (Tuesday), March 6, 2012. Chodzi bowiem o to, że opisana w owym artykule miejscowość Wainuiomata położona jest zaledwie jakieś 2 km od Petone, zaś oddzielona od Petone jedynie przez wąski grzbiet górski. Z powodu owej bliskości do Petone, należałoby się spodziewać, że uderzona ona zostaje dokładnie takimi samymi wiatrami i opadami jak Petone. Jednak Wainuiomata NIE należy do tego samego "obszaru zniszczenia" co Petone. Na dodatek, gro jej mieszkańców należy do odmiennej kategorii moralnej niż mieszkańcy Petone. (Np. sporą proporcję ludności Wainuiomata stanowią więźniowie dużego zlokalizowanego tam więzienia "Rimutaka Prison". Wiadomo zaś, że w więzieniu rzadko lądują osoby postępujące wzorcowo moralnie.) Dlatego moralna odmienność Rimutaka powoduje, że całą dolinę w jakiej leży miejscowość Wainuiomata, Bóg zakwalifikował jako "złą dolinę". Niemal bez przerwy trapią ją więc najróżniejsze nieszczęścia. Stąd podczas omawianej tu "bomby pogodowej", straż pożarna z Wainuiomata była wołana do około 20 wypadków zerwania dachów przez wichurę, do wbijania się trampolin do garaży i do mieszkań, oraz do zalewania domostw i szkoły. Kilka ludzi doznało tam obrażeń ciała spowodowanych obiektami porwanymi przez wichurę. Drzewa i linie elektryczne zostały tam powalone przez silny wiatr, zaś kierowca samochódu tylko cudem wyszedł bez szwanku z kolizji z jednym z nich. Itd., itp. Wszystko to się stało kiedy w pobliskiej Petone niemal nic podobnego NIE miało miejsca.
       Refleksją więc wynikającą z owej "bomby pogodowej" jest, że Petone (a przy nim także Wellington) jest rodzajem "wyjątka" zlokalizowanego w samym centrum "kataklizmicznego trójkąta". Podczas gdy ów cały "kataklizmiczny trójkąt" powtarzalnie "łomotany" jest najróżniejszymi kataklizmami, Petone położone w jego centrum zawsze wychodzi bez szwanku. Ów zaś trójkąt obejmuje aż trzy prowincje (tj. jakby województwa) Nowej Zelandii, mianowicie tzw. Taranaki - z centralnym miastem New Plymouth, Wairarapa z centralnym miastem Masterton, oraz Tasmania obrzeżona przez trzy miasta, tj. przez Nelson, Westport i Graymouth. Ponadto, tuż przy Petone, odzielona jedynie wąskim grzbietem górskim, znajduje się też "zła dolina Rimutaka" która też powtarzalnie doświadcza najróżniejszych nieszczęść i kataklizmów. Co jednak najwymowniejsze, jeśli przeanalizuje się kataklizmy uderzające w ów trójkąt, wówczas ani geografia, ani geologia, ani też żadne cechy zjawisk natury, NIE pozwalają wyjaśnić "dlaczego?" kataklizmy te z furią atakują wszystkie trzy prowincje owego trójkąta, jednak zawsze omijają Petone położone w jego centrum. Jedynym więc powodem jaki pozwala na wyjaśnienie omijania Petone przez kataklizmy, są różnice w moralności ludzkiej oraz obecność owych co najmniej "10 sprawiedliwych". Wszakże, zgodnie z opisami z punktow #H3 i #H4 strony o nazwie quake_pl.htm, takie powtarzalnie nękane danych społeczności przez coraz potężniejsze "anomalie pogodowe", reprezentuje ostrzeganie mieszkańców owych terenów przez Boga, iż ich filozofia zaczyna już osiągać karalny poziom filozofii pasożytnictwa, a stąd że jeśli społeczności te NIE podejmą działań aby zmienić swoją filozofię albo aby osiedlić u siebie owych wymaganych co najmniej "10 sprawiedliwych", wówczas będą tam wysłane jeszcze bardziej niszczycielskie rodzaje kataklizmów. W tym miejscu być może warto więc aby czytelnik też się zastanowił, czy i jego miejscowość NIE jest przypadkiem ostrzegana przez Boga właśnie w podobny sposób.
       15. Niszczycielski sztorm jaki wyłomotał Wyspę Północną Nowej Zelandii w dniach 20 do 22 marca 2012 roku. Sztorm ten opisany został m.in. w artykułach [1#I3(15)] "Family run for their lives as gale rips off roof" (tj. "rodzina ucieka z życiem kiedy wichura zerwała dach") ze strony A5 gazety The New Zealand Herald wydanie ze środy (Wednesday), March 21, 2012, oraz [2#I3(15)] "Brace for more violent weather" (tj. "trzymaj się bo więcej dzikiej pogody") ze strony A3 gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), March 21, 2012. Sztorm ten najwięcej szkód wyrządził w pobliskiej do Petone prowincji Taranaki, a także w Northland - na północnym czubku Nowej Zelandii. W pobliskim New Plymouth (centralnego miasteczka Taranaki) jego wiatry sięgały 113 km/h powodując wyrywanie drzew z korzeniami, obalanie linii wysokiego napięcia, wywracanie samochodów oraz zrywanie dachów. Spektatularny przykład spowodowanego nim zniszczenia pokazany został na zdjęciach ilustrujących artykuł [3#I3(15)] "End of line on cards for train track" (tj. "w widoku koniec użycia torów kolejowych") ze strony A5 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), March 28, 2012, oraz artykuł [4#I3(15)] "Slips leave 100 m of track dangling" (tj. "obsuwisko ziemi pozostawia 100 m torów wiszących nad przepaścią") ze strony A6 gazety The New Zealand Herald wydanie ze środy (Wednesday), March 28, 2012. Zdjęcia te pokazują odcinek torów kolejowych o długości około 100 metrów wiszący wysoko w powietrzu ponad przepaścią. Sztorm spowodował bowiem obsunięcie się zboczy dwóch gór po obu stronach głębokiej doliny którą uprzednio tory te przecinały. Ponieważ obecnie NIE ma już na czym oprzeć owych torów, zaś przecięcie tej doliny w innym miejscu byłoby zbyt drogie i nieekonomiczne, zapewne cała linia kolejowa łącząca miasta Napier i Gisborne będzie z powodu tego sztormu musiała być zlikwidowana. Sztorm ten spowodował też rozległe powodzie. Jednak w Petone deszcz i wiatr niemal niczym się nie różnił od tych panujących tam normalnie.
       Obserwując przebieg najnowszych wydarzeń trudno oprzeć się wrażeniu, że w ostatnich czasach Nowa Zelandia zaczęła obrywać od "matki natury" coraz częściej i coraz silniej. Wiedząc zaś z treści takich stron internetowych jak quake_pl.htm czy morals_pl.htm "za co" matka natura sprawia ludziom łomotanie, wystarczy przeglądnąć nagłówki dzisiejszych nowozelandzkich gazet, lub oglądnąć wiadomości telewizyjne tego kraju, aby natychmiast zrozumieć "dlaczego" owo obrywanie od natury tak w niej się nasila, oraz "co" Nowozeladczycy powinni zacząć czynić aby powstrzymać jego dalszą eskalację.
       Tamten sztorm zaczął się uspokajać w piątek, dnia 23 marca 2012. Kiedy więc w godzinach "lunchu" ponad Petone zaświeciło słońce, ja wybrałem się na spacer po plaży. Tam ponownie moją uwagę przykuło zjawisko idealnie eliptycznego "okna na niebie", jakie istniało wówczas dokładnie ponad Petone w gęstej warstwie chmur, oraz jakie spowodowało ową słoneczną pogodę która nakłoniła mnie do wyjścia na spacer. "Okno" to było tak ulokowane na niebie, że poza Petone żadna inna pobliska miejscowość NIE otrzymywała wtedy słońca. Takie eliptyczne "okna" ja widywałem ponad Petone już kilkakrotnie wczesniej (najłatwiej je zobaczyć i odnotować z miejscowej plaży) - i nawet często się zastanawiałem jak możnaby je udokumentować fotograficznie bez potrzeby użycia samolotu czy satelity które byłyby wymagane aby uchwycić na jednym zdjęciu ich całość i ich niemal idealnie eliptyczne kształty. (Poza Petone takich precyzyjnie uformowanych eliptycznych "okien w niebie" NIE widziałem w żadnym innym miejscu na Ziemi.) Tego dnia okazało się, że okno to było tak rozlokowane, iż swoim zwykłym aparatem zdołałem sfotografować oba jego zaokrąglone końce z krawędzi plaży po jakiej wtedy spacerowałem - wycelowując obiektyw swego aparatu na południe i potem na północ. Kształt bowiem i położenie owych końców elipsy dokumentował jak cała elipsa była rozlokowana ponad Petone. Oba zdjęcia jakie wtedy wykonałem pokazane zostały na "Fot. #I3" poniżej. Dokumentują one fotograficznie, że Bóg na swój dyskretny sposób daje zainteresowanym znać, iż Petone otrzymuje od Niego unikalne "specjalne potraktowanie". Wszakże gdy cała Wyspa Północna Nowej Zelandii zakryta była grubą warstwą gęstych chmur - które też widoczne są na owych zdjęciach, ponad Petone widać było czyste błękitne niebo. Aby jednak dostarczyć wyjaśnienia także i dla sceptyków - tak jak Bóg zawsze to czyni, to swoje potwierdzenie "specjalnego potraktowania" dla Petone wyraził On w typowy dla Boga sposób - tj. taki który zawiera w sobie aż co najmniej trzy (3) niezależne wytłumaczenia opisane w punkcie #C2 tej strony (a nawet jeszcze lepiej opisane w punkcie #C2 strony o nazwie tornado_pl.htm).


(a)	(b)

Fot. #I3ab: Dokumentacja zdjęciowa jednego z owych "okien w niebie" (albo "pogodowych aureoli") o kształtach wydłużonych elips, jakie powtarzalnie otwierają się (są formowane) ponad Petone. Powyższe "eliptyczne okno w niebie" pojawiło się ponad Petone w piątek dnia 23 marca 2012 roku, w fazie uspokajania się trzydniowego niszczycielskiego sztormu jaki w dniach 20 do 22 marca 2012 roku sprawiał "łomot" większej części Wyspy Północnej Nowej Zelandii, a jaki opisany jest w (15) z punktu #I3 tej strony. Jednak "okna" podobne do niego ja widywałem wcześniej już aż kilkakrotnie ponad Petone - zawsze z ciekawością analizując ich cechy i zastanawiając się jak mógłbym je udokumentwać zdjęciowo bez użycia samolotu. Poza Petone, tak precyzyjnych "eliptycznych okien w niebie" NIE widziałem w żadnym innym miejscu na Ziemi. (Kliknij na któreś z powyższych zdjęć aby zobaczyć je w powiększeniu, albo aby przemieścić je w inne miejsce ekranu.)
       Powtarzalne pojawianie się ponad Petone takich "okien w niebie" o gładkim zarysie brzegów i o kształtach wydłużonych elips, NIE daje się naukowo wytłumaczyć żadnym znanym zjawiskiem atmosferycznym. "Okna" te mają bowiem kształty wydłużonych elips (a NIE okrąglych kół). Ich środki symetrii są zawsze trwale osadzone jakby ponad moim mieszkaniem. (Ponieważ moje mieszkanie jest zlokalizowane w pobliżu plaży, tylko ich większa połowa rozciąga się dokładnie ponad zabudowaniami Petone, mniejsza zaś połowa zachodzi ponad petońską plażę oraz ponad petońską część zatoki morskiej.) Nigdy też NIE obejmują swym zasięgiem żadnej innej miejscowości sąsiadującej z Petone. Ponadto, ich obrzeża są relatywnie gładkie, wyglądające jakby ktoś je precyzyjnie powycinał. Wcale NIE dryftują one z wiatrem - tak jak czyni to warstwa chmur w jakich są formowane, a po prostu wiszą nieruchomo ponad Petone aż do czasu swego zaniku. Kiedy zaś zanikają, po prostu w całym ich obrębie, na uprzednio błękitnym niebie nagle zaczynają się kondensować coraz gęstrze kłęby chmur. Po krótkim więc czasie, po prostu chmury te przestają być odróżnialne od warstwy chmur w jakiej dane "okno" wcześniej było uformowane.
       Jedyne zjawiska atmosferyczne o jakich mi wiadomo, że także formują podobne, tyle że "okrągłe", "okna w niebie", to tzw. "oka cyklonów". Mianowicie, w samych centrach wirujących formacji pogodowych zwanych "cyklonami", zawsze istnieje jedno idealnie okrągłe "okno", w którym typowo panuje cisza i piękna pogoda. Jednak takie "oka cyklonów" wykazują aż kilka cech które znacząco różnią się od cech owych "okien w niebie" ponad Petone o kształcie wydłużonych idealnych elips. Mianowicie, zawsze są one okrągłe, a NIE eliptyczne. Ponadto są one trwałe i dryftują wraz z danym cyklonem, a NIE (jak w Petone) pojawiają się tylko jako bezruchowe tymczasowe twory "zakotwiczone" pośród ruchomych chmur, poczym po około godzinie czasu zanikają poprzez kondensowanie chmur w swoim obrębie.
       Następne pojawienie się "okna w niebie" podobnego do powyższego, jakie odnotowałem, miało miejsce w czwartek, dnia 12 kwietnia 2012 roku - także w godzinach popołudniowych. Kiedy je odnotowałem natychmiast udałem się na miejsce wykonania zdjęć pokazanych tu na "Fot. #I3ab" - aby także wykonać podobne jego zdjęcia. Kiedy jednak tam dotarłem, okno to zaczęło już generować wypełniające je chmury i zanikać. Na wykonanych zdjęciach chmury te psują wygląd jego uprzednio gładkich, eliptycznych zarysów. Ciekawe czy gdzieś są dostępne do zwykłych ludzi satelitarne zdjęcia obszaru Petone z godzin od około 14 do 15 owego dnia. Na takich bowiem zdjęciach ciągle powinien być widoczny jeszcze niepopsuty eliptyczny zarys tamtego "okna w niebie".
       Fot. #I3a (lewe): Fotografia południowego końca wydłużonej elipsy opisywanego tu "okna w niebie". Ujawnia ona jak idealnie eliptyczne są owe "okna", oraz jak formują one rodzaj nieruchomego tunelu w sięgającej niemal do ziemi i ruchomej wartwie gęstych chmur. Przykładowo, w prawej części tego zdjęcia powinen być uchwycony widok miasta Wellington - które w pogodne dni jest doskonale widoczne z tego miejsca petońskiej plaży, Jednak owa sięgająca aż do ziemi warstwa chmur całkowicie miasto to ukryła. (Miasto Welligton częściowo jest widoczne na zdjęciu Fot. #C1 ze strony o nazwie cloud_ufo_pl.htm - które także wykonane zostało w przybliżeniu z tego samego miejsca plaży w Petone, oraz w przybliżeniu w tym samym kierunku, co powyższe zdjęcie.) Odnotuj, że nawet przebieg fal morskich uchwyconych na tym zdjęciu znacząco różni się od typowego. (Typowo fale morskie zawsze mają grzbiety ułożone równoległe do linii brzegu plaży.)
       Fot. #I3b (prawe): Północny koniec wydłużonej elipsy opisywanego tu "oka w niebie". Koniec ten został sfotografowany z tego samego miejsca petońskiej plaży co jej koniec południowy pokazany na zdjęciu "Fot. #I3a". Tyle, że aby go uchwycić, po wykonaniu zdjęcia "Fot. #I3a" przy aparacie wycelowanym ku południu, odwróciłem się o 180 stopni i pstryknąłem powyższe zdjęcie "Fot. #I3b" przy aparacie wycelowanym ku północy. (Niestety, NIE mam do dyspozycji helikoptera, samolotu, ani satelity, aby uchwycić tą elipsę w widoku z góry i aby udokumentoiwać jej idealnie eliptyczne kształty oraz precyzję a jaką otwarła się ona dokładnie ponad Petone.) Kształt i rozmiary tej elipsy ujawniają, że została ona tak uformowana iż przeświecające przez nią słońce rzucało promienie wyłącznie na miejscowość Petone. Żadna inna sąsiadująca z Petone miejscowość NIE była włączona do zakresu tego "okna w niebie". Ów zaś fakt, moim zdaniem, reprezentuje sposób na jaki Bóg subtelnie daje znać mieszkańcom Petone, że narazie ich miejscowość cieszy się wyjątkowo rzadkim "specjalnym potraktowaniem", oraz że potraktowanie to może być kontynuowane - jeśli Petone jako całość włoży wysiłek w wypełnianie nałożonych przez Boga wymogów moralnych. Dlatego, moim zdaniem, mieszkańcy Petone mają naprawdę wiele do stracenia, jeśli będą pozostawali pasywnymi w odniesieniu do przedsięwzięć w rodzju tych opisanych w artykule [5#I3(13)] powyżej, lub opisanych w artykule [5#I3(15)] o tytule "Tabacco deal turns Petone into the big smoke" (tj. "umowa tytoniowa czyni Petone wielkim zadymiaczem") ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), March 26, 2012. (Ten ostatni artykuł [5#I3(15)] był potem krygowany listem czytelnika opublikowanym pod tytułem [6#I3(15)] "Imperial Tobacco expansion is bad news" (tj. "powiększanie fabryki Imperial Tobacco jest złą wiadomością") na stronie B4 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), March 29, 2012. Ów czytelnik wyliczył w swoim liście, że każdy nowy robotnik zatrudniony tam przy produkcji papierosów spowoduje w Nowej Zelandii śmierć 15 ludzi oraz będzie kosztował Nową Zelandię 5.4 miliona dolarów strat w kosztach medycznych leczenia chorób wynikających z nałogu palenia tytoniu.)

#I3.1. Anomalie pogodowe i kataklizmy które już po założeniu niniejszej strony "przeskoczyły Petone" bez wyrządzenia w nim szkody (chociaż miasteczko to stało na ich drodze), a stąd które dodatkowo potwierdzają, że Petone cieszy się "specjalnym potraktowaniem" od Boga z uwagi na zamieszkiwanie przy nim owych wymaganych przez obietnicę z Biblii co najmniej 10-ciu "sprawiedliwych":

       Po założeniu niniejszej strony zaprzestałem dalszego uzupełniania punktu #I3 ze strony day26_pl.htm dokumentacjami następnych anomalii pogodowych i kataklizmów jakie wyglądały iż zamierzają uderzyć w miasteczko Petone, jednak jakie "przeskakiwały" przez Petone bez wyrządzania w nim szkody (tj. zaprzestałem dalszego uzupełniania owego punktu #I3 z tamtej strony, który został powtórzony na niniejszej stronie również jako punkt #I3). Aczkolwiek już po zaprzestaniu owego uzupełniania, Nowa Zelandia co jakiś czas była powtarzalnie "łomotana" kolejnymi takimi anomaliami pogodowymi, ja byłem zbyt zajęty badaniam kilku innych tematów i stąd NIE miałem czasu na dokumentowanie faktu celowego omijania Petone przez owe anomalie. Dopiero w dniu 17 października 2012 roku zaawansowałem tamte swoje inne badania do stanu w którym mogłem powrócić do dokumentowania owych anomalii. Tak zaś się złozyło, że kilka dni wcześniej wzdłuż Nowej Zelandii przemieścił się kolejny potęzny sztorm, który jednak (jak zwykle) przeskoczył ponad Petone bez wyrządzenia w nim szkody. Swój powrót do dokumentowania w niniejszym punkcie owych następnych niszczycielskich anomalii pogodowych i kataklizmów mogłem więc rozpocząć od podania danych dla tamtego sztormu. W ten sposób niniejszy punkt #I3.1 staje się przedlużeniem poprzedniego punktu #I3, tyle że jest on już obecny tylko na niniejszej stronie, zaś spisywane w nim dane NIE są już powtarzane na stronie o nazwie day26_pl.htm. Oto więc raporty z następnych niszczycielskich wydarzeń które przetaczały się ponad Petone i turbowały inne miejscowości, jednak z powodu "szczególnego potraktowania" jakim Petone cieszy się od Boga, NIE wyrządzały one w Petone żadnej szkody:
       16. Niszczycielski sztorm "Vile" który przetoczył się ponad całą Nową Zelandią w weekend, 12 do 14 października 2012 roku. Sztorm ten wywołał sporo zniszczeń, obalając drzewa na budynki, przerywając linie elektryczne, rzucając samochód dostawczy na pasażerski samolot z lotniska w Auckland, powodując potężne obsuwisko głazów i ziemi na jedyną drogę wiodącą do Milford Sound, uniemożliwiając 700 zagranicznym pasażerom statku wycieczkowego "Sea Princess" powrót na pokład po zwiedzeniu miasteczka Akaroa, itp. - po szczegóły patrz np. artykuł [1#I3.1(16)] o tytule " 'Vile' storm hits country" (tj. "sztorm 'Vile" uderzył w kraj") ze strony 5 nowozelandzkiej gazety Herald on Sunday wydanie z niedzieli (Sunday), October 14, 2012. Jak jednak z szokiem pomału zaczynają to odnotowywać nawet nowozelandzkie publikatory, jak zwykle sztorm ten przeskoczył przez Petone i przez inne sąsiadujące z Petone miejscowości (np. przez Wellington - tj. przez stolicę Nowej Zelandii) bez uczynienia w nich najmniejszej szkody - po raport zaszokowanych tym faktem dziennikarzy patrz artykuł [2#I3.1(16)] "Capitol 'unscathed' as storm batters country" (tj. "stolica 'nietknięta' kiedy sztorm łomocze kraj"), ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), October 15, 2012. Jak wynika z treści owego artykułu, nowozelandzkie publikatory pomału zaczynają odnotowywać to co ja dokumentuję i wyjaśniam już od szeregu lat m.in. na tej stronie, mianowicie że Petone cieszy się "specjalnym potraktowaniem" ze strony Boga - z czego korzystają także miejscowości najbliższe do Petone - w tym stolica Nowej Zelandii, czyli miasto Wellington. Przykładowo, na przekór że Petone (i ów Wellington) są historycznie znane w całej Nowej Zelandii jako miejscowości o wyjątkowo wietrznej, deszczowej i paskudnej pogodzie, w artykule [3#I3.1(16)] o tytule "Coolest little capital warm up" (tj. "najchłodniejsza mała stolica nagrzewa się"), ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), October 3, 2012, ktoś z zaskoczeniem wyjaśnił, że w miesiącu wrześniu 2012 roku miasto Wellington było najbardziej słonecznym miastem w całej Nowej Zelandii. (Odnotuj jednak, że faktycznie tym najsłoneczniejszym miejscem w całej Nowej Zelandii było wówczas miasteczko Petone. Tyle, że dla Petone nikt oficjalnie NIE rejestruje pogody, chociaż z powodów opisanych na tej stronie w dzisiejszych czasach to właśnie Petone decyduje i zarządza jaką pogodę ma stolica Wellington.) Co też wysoce ciekawe, oficjalne prognozy pogody przygotowane dla Wellington i nadawane w nowozelandzkich dziennikach telewizyjnych, w ostatnich czasach niemal zawsze się mylą i niemal zawsze opisują one pogodę która jest znacznie gorsza niż ta jaka faktycznie tam nadchodzi - chociaż typowo te same prognozy pogody w dużym procencie się spełniają dla innych miejscowości Nowej Zelandii. (Odnotuj, że Petone jest uważane za zbyt małoznaczące aby otrzymywać własne prognozy pogody nadawane przez telewizję którą ja oglądam. Na szczęście do Petone odnoszą się prognozy pogody przygotowane dla Wellington.) Ten fakt niemal chronicznej błędności prognoz pogody przygotowanych dla Wellington także dowodzi i potwierdza, że pogoda w Petone jest sterowana przez Boga w "specjalny sposób" - który zupełnie wymyka się spod praw i regularności znanych klimatologom i używanych przez nich dla prognozowania pogody. Ponieważ zaś owo "specjalne potraktowanie" przez Boga pogody w Petone wpływa też na pogodę w Wellington, NIE należy się dziwić, że prognostycy nie są w stanie przewidzieć równie dokładnie jak dla innych miast Nowej Zelandii jaka pogoda właśnie nadchodzi nad Wellington (czyli faktycznie nad Petone).
       17. "Klęska" słonecznej, ciepłej, letniej pogody z pierwszego kwartału 2013 roku. Czytelnicy z Europy wiedzą doskonale, że gdy nadchodzi lato, wówczas należy się też spodziewać około trzech miesięcy słonecznej, ciepłej pogody, kiedy to jest na tyle gorąco, że mężczyźni ubierają krótkie spodnie zaś kobiety letnie sukienki, oraz kiedy w środku dnia trzeba czasami uciekać do cienia. Niestety, w Nowej Zelandii lato (przychodzące tam w miesiącach styczeń do marca), typowo jest zupełnie odmienne. Typowo bowiem w Nowej Zelandii latem pada niemal każdego dnia, zaś zimne podmuchy znad Antarktydy typowo powodują, iż nienawykli do nich emigranci z Europy, tacy jak ja, dla ochrony przed zimnem bez przerwy ubierają długie spodnie i co najmniej koszule z długim rękawem. Szczególnie zimno i deszczowo, typowo bywało w Petone, które wszakże jest przedmieściem Wellington znanego w całej Nowej Zelandii jako "miasto wiatrów" ("windy city"). Praktycznie aż przez kilka pierwszych lat od czasu kiedy przeprowadziłem się do Petone w dniu 12 lutego 2001 roku, NIE miałem okazji założenia tam koszuli z krótkimi rękawami ani krótkich spodni. Zimne wiatry wiały zaś tam aż tak potężnie, że jednego dnia wyrwały mi z ręki właśnie otwierane drzwi mojego samochodu i wydarły te drzwi z zawiasów. Jednak z chwilą kiedy w okolicach owego miasteczka zamieszkała w końcu owa minimalnie wymagana przez Boga liczba "10 sprawiedliwych" (o których piszę w punkcie #I2 tej strony), sytuacja pogodowa zaczęła szybko się tam zmieniać. Najwyraźniej Bóg zdecydował, że za udzielenie gościny owym "10 sprawiedliwym" działającym na resztę mieszkańców jako przykład moralnego postępowania, całemu miasteczku Petone należy się nagroda ciepłego, słonecznego lata - wszakże miasteczko to ma własną plażę, której posiadaniem jego mieszkańcy powinni być w stanie się cieszyć. Począwszy więc od około 2005 roku, kolejnymi latami pogoda w Petone zaczynała stawać się coraz bardziej słoneczna, aż latem 2013 roku stała się tak ciepła i słoneczna, jak pamiętam ją z czasów swej młodości w Polsce. W 2013 roku przez trzy kolejne miesiące, tj. od stycznia do marca, w Petone niemal bez przerwy świeciło słońce i brak było owych zimnych wiatrów spod Antarktydy - znanych mi z uprzednich lat. Począwszy zaś od 8 lutego aż do 16 marca 2013 roku, w Petone NIE spadł żaden deszcz. Dopiero w sobotę dnia 16 marca do całej Nowej Zelandii powróciły pierwsze deszcze - co oczywiście natychmiast spowodowało najróżniejsze problemy (np. patrz artykuł [1#I3.1(17)] "Flooding in Wairarapa" - tj. "powodzie w Wairarapa", ze strony A5 gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), March 20, 2013). Normalną zaś dla całej Nowej Zelandii przeplatankę niemal codziennych deszczy z zimnymi wiatrami sponad Antarktydy Bóg przywrócił w typowy dla siebie sposób, tj. wraz z dyskretnie zaszyfrowaną do niej wiadomością - zesyłając ją w wysoce symbolicznym dniu, bo począwszy od Wielkanocnej Niedzieli z dnia 31 Marca 2013 roku. Z kolei owa mieszanina deszczy i wiatrów przywróciła zieleń na wyschnięte pastwiska, oraz uśmiechy na twarze rolników żyjących z wypasu bydła lub owiec. Oczywiście, tamta wspaniała, letnia pogoda, dla mieszkańców Petone była rodzajem "daru Boga", błogosławieństwa i przedmiotem radości. Ponieważ zaś jej zasięg rozciągał się na spory obszar reszty Nowej Zelandii, "darem od Boga" i błogosławieństwem stała się ona także dla szeregu innych miejscowości Nowej Zelandii - szczególnie dla tych, które są znane z sadów i z produkcji owoców. Przykładowo, właściciele winnic stwierdzili, że zbiór winogron zapowiadał się dla 2013 roku jako najlepszy od co najmniej 30 lat - po szczegóły patrz artykuł [2#I3.1(17)] "Grape growers revelling in the hot, dry conditions" - tj. "uprawiający winogrona cieszą się z gorących, suchych warunków", ze strony A23 gazety The New Zealand Herald, wydanie z czwartku (Thursday), March 21, 2013. Z kolei plantatorzy oliwek stwirdzili, że susza dała im najlepszy zbiór wszystkich czasów - po szczegóły patrz artykuł [3#I3.1(17)] o tytule "Olives aplenty" (tj. "zatrzęsienie oliwek") ze strony B8 gazety The Dominion Post, (wydanie z czwartku (Thursday), May 16, 2013).
       Jednak będąc "boską nagrodą" dla Petone i dla niektórych wybranych społeczności, ta sama słoneczna pogoda okazała się równocześnie być "boską karą" dla sporej liczby innych obszarów Nowej Zelandii - szczególnie dla tych których rolnicy żyli z hodowli krów lub owiec. W przeciwieństwie bowiem do rolników Europy, typowi rolnicy Nowej Zelandii NIE są przygotowani na sytuację, że deszcz przestaje padać, zaś słoneczna pogoda wysusza ich pastwiska oraz zwalnia odpływ ścieków w rzeczułkach z których ich trzoda pije wodę. Wszakże Nowa Zelandia NIE ma problemu braku wystarczającej ilości deszczu, za to ma problem braku przygotowanej przez ludzi infrastruktury jaka powstrzymywałaby czystą wodę która spada w deszczu przed zanieczyszczeniem i przed jałowym spłynięciem do morza. Tylko nieliczni rolnicy Nowej Zelandii mają przygotowane baseny lub studnie jakie dostarczałyby ich trzodzie czystej wody do picia. Niemal żadna farma NIE ma w niej systemu zagospodarowania gnojówki i innych odchodów posiadanej trzody. Rzadko też który rolnik ma zgromadzoną paszę lub siano na wypadek suszy lub śniegów. W rezultacie, owe trzy miesiące ciepłej, słonecznej, letniej pogody, zaczęły być traktowane w Nowej Zelandii jako rodzaj narodowej klęski - wszakże wypas bydla i owiec stanowi podstawę ekonomii tego kraju. Na całej Wyspie Północnej ogłoszono stan "klęski suszy". W gazetach ukazały się mapy najsuchszych obszarów - np. patrz artykuł [4#I3.1(17)] o tytule "Forecast: Rain many days away" (tj. "prognoza: deszcz odległy o wiele dni"), ze strony A7 gazety The New Zealand Herald, wydanie z poniedziałku (Monday), March 11, 2013. Natomiast w telewizji zaczęto pokazywać wypalone słońcem i pozbawione żadnego drzewka pastwiska rolników.
       Podczas uważnej analizy tego co owa "klęska suszy" zaczęła ujawniać, mi osobiście rzuciły się w oczy najróżniejsze wysoce wymowne regularności, które dowodowo podpierają główną tezę tej strony internetowej (tj. tezę, że "klęski naturalne mają bezpośredni związek z poziomem moralności społeczności dotykanych tymi klęskami"). Przykładowo, (A) opublikowane wtedy mapy najsuchszych obszarów ujawniły, że obszary najbardziej poszkodowane tą suszą są równocześnie obszarami, które na mapie "centrów grzeszenia" Nowej Zelandii zostały oznaczone jako nowozelandzkie ośrodki grzechów, czyli oznaczone tam jako obszary o najwyższym nasileniu "grzeszenia" przez zamieszkującą je ludność - aby zobaczyć ową mapę "centrów grzeszenia" należy sięgnąć do artykułu [5#I3.1(17)] o tytule "City of Sails in the sin-bin" (tj. "miasto żagli w kotle-grzeszników"), ze strony A19 gazety The New Zealand Herald, wydanie z czwartku (Thursday), February 28, 2013. Inną taką wymowną regularnością jaka rzuciła mi się w oczy, to (B) że ci rolnicy, jakich owa słoneczna pogoda najbardziej poszkodowała, typowo NIE mają posadzonego na swoich posiadłościach niemal żadnego drzewa, podczas gdy gospodarstwa tych rolników, którzy raportowali, że są przygotowani na ową suszę, mają wysadzone drzewami granice, pobocza dróg, oraz celowo ocieniowane wysepki na pastwiskach - tak że ich trzoda ma cienie w których może się ukrywać przed palącym słońcem, deszczem, lub śniegiem. (W Nowej Zelandii trzoda przez cały rok przebywa na pastwiskach, zaś rolnicy NIE mają obór, stajni czy chlewów, jak rolnicy Europy.) Ciekawe więc teraz, jaki jest mechanizm owego związku pomiędzy sadzeniem drzew na posiadłościach rolników, a brakiem problemów z suszą. Przykładowo, czy mechanizm ten działa poprzez (1) naturę (tj. czy owe drzewa podtrzymują wilgotność gleby i stąd pobudzają wzrost trawy która pomaga trzodzie przeżyć), poprzez (2) dodanie użytecznego zasobu naturalnego do swych łąk (tj. czy dzięki wycinaniu zielnych gałęzi i liści drzew takich jak wierzby lub topole, oraz karmieniu nimi swej trzody, co bardziej zapobiegliwi rolnicy mogą łatwiej przetrzymać okresy suszy - tak jak to wyjaśnia artykuł [6#I3.1(17)] "Tree cuttings keep heard fed during drought" (tj. "gałązki drzew utrzymują stado syte podczas suszy"), ze strony B7 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), April 18, 2013). poprzez (3) cechy charakteru rolników (tj. czy drzewa są sadzone tylko przez pracowitych i zapobiegliwych rolników, których dalekowzroczność nakłania też na przygotowanie się do ewentualności suszy), czy poprzez (4) moralność (tj. czy Bóg widząc cierpienia zwierząt dla jakich ich właściciele NIE raczyli nawet przygotować cienia na lato i osłony przed opadami i wiatrami, karze tych rolników najbardziej surowo). Jeszcze inną wymowną regularnością jaka rzuciła mi się w oczy, to (C) kolejne potwierdzenie faktycznego działania owej moralnej zasady wyjaśnionej w punkcie #E2 totaliztycznej strony o nazwie totalizm_pl.htm, a stwierdzającej, że wszyscy uczestnicy danego "intelektu grupowego" (np. danego społeczeństwa czy kraju) ponoszą też zbiorową odpowiedzialność moralną (np. wszyscy są razem nagradzani lub karani przez Boga) za skutki działania każdego z uczestników tego "intelektu grupowego". W przypadku omawianej tutaj suszy, owa zbiorowa odpowiedzialność wyraża się sytuacją, że już w najbliższym czasie wszystkim obywatelom Nowej Zelandii przyjdzie płacić za brak przygotowania do suszy niektórych rolników i instytucji tego kraju. Wszakże przykładowo, jeszcze owa susza się NIE zakończyła, a już w publikatorach zaczęły się ukazywać ostrzeżenia, że z jej powodu ceny mleka i mięsa ulegną w Nowej Zelandii jeszcze jednemu podrożeniu. Po przykład takich ostrzeżeń patrz artykuł [7#I3.1(17)] o tytule "Drought tipped to push up milk and red meat prices" (tj. "susza zapowiada podwyżki cen mleka i mięsa"), ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku-Monday, March 18, 2013. Z kolei pojawianie się tego typu ostrzeżeń może zaindukować najróżniesze zapytania. Przykładowo zapytanie, czy przypadkiem Bóg celowo nie zaplanował tego słonecznego lata w taki właśnie sposób, aby NIE tylko lato to stało się nagrodą dla zasługujących na nie społeczności (np. dla Petone, czy dla miejscowości żyjących z sadów lub winnic), ale stało się także rodzajem kary dla tych społeczności, które swoją biernością popierają niemoralnie postępujące monopolistyczne instytucje które są odpowiedzialne za głód i niedobory jakie cierpi coraz większa proporcja mieszkańców tego zasobnego kraju. Albo pytanie, czy przypadkiem owo słoneczne lato NIE było rodzajem pierwszego ostrzeżenia dla tych monopolistycznych instytucji, które swoimi machinacjami rynkowymi spowodowały, iż na przekór że Nowa Zelandia jest jednym z największych w świecie producentów mleka i mięsa, jest ona równocześnie krajem, w którym ceny mleka i mięsa odniesione do zarobków ludności są jednymi z najdroższych na świecie (jeśli nie najdroższymi) - tj. są one nawet droższe niż w niektórych krajach do których produkty te są eksportowane z Nowej Zelandii.
       Wieczorem w środę dnia 17 kwietnia 2013 roku, w wellingtońskim parlamencie odbyło się głosowanie w którym 77 posłów na sejm głosowało "za", zaś 44 - "przeciwko", wprowadzeniu prawa czyniącego z Nowej Zelandii 13-ty kraj na świecie w jakim homoseksualiści mogą zawierać małżeństwa, cieszyć się tymi samymi prawami jakie przysługują tradyzyjnym małżeństwom kobiet z mężczyznami, a stąd otwarcie kultywować swoje zboczenia. Więcej informacji na temat tego prawa można znaleźć np. w artykule [8#I3.1(17)] "Gay marriages likely within months" ze strony A1 gazety The Dominion Post, wydanie z czwartku (Thursday), April 18, 2013. Faktycznie to obok tzw. "prawa przeciw-klapsowego" opisanego w punkcie #B5.1 mojej strony o nazwie will_pl.htm, to nowe prawo dla homoseksualistów jest kolejnym prawem które zostało "wmuszone" społeczeństwu Nowej Zelandii. Parę bowiem godzin przed tym parlamentarnym głosowaniem, program telewizyjny "Campbell Live" przeprowadził telefoniczne głosowanie w tej samem sprawie, w którym 78% biorących udział opowiedziało się przeciwko prawu homoseksualistów do zawierania małżeńśtw, z jedynie 22% popierało takie małżeństwa. Prawo więc uchwalone przez polityków wyraźnie biegnie przeciwko przeważającej woli narodu którą to wolę politycy ci jakoby mają reprezentować! Przy okazji oficjalnego uchwalenia owego prawa, jeden z posłów na sejm wygłosił przemówienie w którym zawarty był żart starający się przekonywać, że z całą pewnością susza jaka właśnie doświadczyła Nową Zelandię nie była zesłana przez Boga jako kara za uchwalanie tego prawa. Ja jednak bym polemizował z intencją tamtego żartu. Z moich badań wynika bowiem, że każde działanie Boga zawsze jest tak dokonywane, aby osiągało równocześnie aż cały szereg odmiennych celów. Wiem też jakie jest stanowisko Boga wyjaśnione w Biblii na temat praktykowania homoseksualizmu, oraz jak bardzo społecznie szkodliwe (a stąd niemoralne) są otwarte zachowania homoseksualne - którą to opinię i szkodliwość starałem się wyjaśnić w punkcie #B4 strony antichrist_pl.htm. Nie bez powodu miasto Sodoma, niemoralne praktyki mieszkańców którego dały nazwę dla "sodomii" (czyli dla męskiej wersji homoseksualnej kopulacji), zostało przykładowo spalone przez Boga, zaś jego los został utrwalony w Biblii jako ostrzeżenie i przykład kary dla uprawiających tę formę rozpusty i zboczenia. Tamten bibilijny przykład dosyć jednoznacznie więc sugeruje, że na typowe dla Boga dyskretne sposoby, które NIE łamią niczyjej "wolnej woli", przy każdej sposobności Bóg nie tylko dawał, ale z boską konsystencją także daje i będzie dawał do zrozumienia tym co zwracają uwagę na Jego sygnały, iż NIE aprobuje niczego co nakładnia do niemoralności, w tym nie aprobuje także posunięć nowozelandzkich polityków którzy uchwalają prawa jakie zamieniają ten do niedawna bogobojny kraj w dzisiejszy odpowiednik bibilijnej Sodomy. Ja zresztą wcale NIE jestem jedynym który wyznaje takie poglądy - dla przykładu patrz też artykuł [9#I3.1(17)] o tytule "Church group claims Chch quakes 'warning from God' " (tj. "kościelna grupa twierdzi że trzęsienia ziemi z Christchurch są 'ostrzeżeniem od Boga' "), ze stron 3 i 4 lokalnej gazety The Hutt News, wydanie z wtorku (Tuesday), April 16, 2013.
       18. Serie ulew i tzw. "błyskawicznych powodzi" jakie zaczęły nękać Nową Zelandię począwszy od uchwalenia w dniu 17 kwietnia 2013 roku prawa homoseksualistów do zawierania małżeńśtw. Jak wyjaśniłem to już w (17) powyżej, wieczorem w środę dnia 17 kwietnia 2013 roku parlament Nowej Zelandii uchwalił prawo jakie pozwala homoseksualistom na oficjalne zawieranie małżeństw. Tak jednocześnie się zdarzyło, że zaraz po uchwaleniu tego prawa, nad Nową Zelandię zaczęły nadciągać fale ciężkich chmur sztormowych, jakie już w dwa dni później spowodowały całą serię rzadkich i nietypowych tzw. "błyskawicznych powodzi" (po angielsku zwanych "flash floods" - patrz opis tych powodzi dostępny w punkcie #C2 powyżej na tej stronie). Od tych "błyskawicznych powodzi", a także od towarzyszących im tornad i piorunów, ucierpiał aż cały szereg nowozelandzkich miejscowości, chociaż regularnie omijały one miasteczko Petone (za to sąsiednie miasto Nelson zostało nimi poszkodowane). Przykłady opisów tamtych "błyskawicznych powodzi" czytelnik znajdzie np. w artykule [1#I3.1(18)] o tytule "Wild weather sweeps across NZ" (tj. "dzika pogoda zmiata długość Nowej Zelandii"), ze strony A5 gazety The New Zealand Herald, wydanie z poniedziałku (Monday), April 22, 2013; lub np. w artykule [2#I3.1(18)] "Waihi Beach braced for another deluge" (tj. "miejscowość Waihi Beach przygotowuje się do następnej powodzi"), ze strony A2 gazety The Dominion Post, wydanie z poniedziałku (Monday), April 22, 2013; czy w artykule [3#I3.1(18)] "Relief to Nelson residents as torrential rain get to ease" (tj. "wytchnienie dla mieszkańców Nelson jako że ulewny deszcz zaczyna słabnąć"), ze strony A5 gazety The New Zealand Herald, wydanie z wtorku (Tuesday), April 23, 2013.
       Owe burzowe opady i błyskawiczne powodzie ciągle wisiały nad nowozelandzkimi miejscowościami kiedy w dniu 1 maja 2013 roku spisywałem niniejszy raport. Przykładowo, w wieczornych dziennikach telewizyjnych z 30 kwietnia 2013 roku była pokazywany taka "błyskawiczna powódź" jaka owego dnia nastąpiła w mieście Christchurch. (Na uwagę zasługuje tu fakt, że poseł na sejm wybrany w mieście Christchurch głosował "za" uchwaleniem dyskutowanego tu prawa.) Oczywiście, dla naukowej ścisłości, kiedy przygotowywałem niniejszy raport w dniu 1 maja 2013 roku, podjąłem także poszukiwania jakichś pisanych informacji o tamtej błyskawicznej powodzi z Christchurch - tak aby czytelnik mógł je łatwo sam sobie poczytać. Informację [4#I3.1(18)] na jej temat, przygotowaną o godzinie 16:24 w dniu 30/04/2013, znalazłem w internecie, gdzie była ona udostępniona pod tytułem "Hail, thunderstorms batter Canterbury". Na przekór jednak usilnych poszukiwań w gazetach które standardowo czytam, NIE znalazłem w nich nawet najmniejszej wzmianki na temat owej powodzi z Christchurch. To milczenie gazet na jej temat jest bardzo dziwne. Wszakże owe gazety opisują dokładnie powodzie i zdarzenia z każdego innego miasta, jednak o powodzi w Christchurch nawet NIE wspomniały - na przekór, że wiadomo iż cała Nowa Zelandia z ogromną uwagą śledzi co w owym mieście się dzieje. Czy jest więc możliwe, że cenzura celowo zablokowała opisy tej błyskawicznej powodzi z Christchurch, aby już dalej NIE podsycać szybko narastającego w Nowej Zelandii przekonania, wyrażonego m.in. artykułem [8#I3.1(17)] referowanym powyżej, iż Bóg najwyraźniej NIE aprobuje postępowań na jakie niektóre grupy ludzi działających w owym mieście sobie pozwalają? W 6 dni później, bo w poniedziałek dnia 6 maja 2013 roku, telewizyjne dzienniki wieczorne ponownie pokazywały sceny z gwałtownej powodzi w Christchurch, jaka miała tam miejsce owego dnia. Ponownie też następnego dnia nie mogłem znaleźć żadnej informacji o owej powodzi w gazetach jakie czytam. Za to w gazetach tych był obszerny artykuł [5#I3.1(18)] o tytule "Sunny spell forecast as country recovers from heavy dose of rain" (tj. "słoneczny okres przewidywany kiedy kraj otrząsa się z obfitej dozy deszczów"), ze strony A3 gazety The New Zealand Herald, wydanie z wtorku (Tuesday), May 7, 2013. Opisywał on podobne gwałtowne powodzie, jakie owego poniedziałku 6 maja 2013 roku nastąpiły w miastach Auckland i Wellington. Z obu opisanych tam powodzi najbardziej zastanawia gwałtowna powódź z Wellington (siedziby parlamentu), opisana i zilustrowana także w artykule [6#I3.1(18)] o tytule "Wellington residents wake to find their streets under water" (tj. "mieszkańcy Wellington zbudzili się aby znaleźć ich ulice pod wodą"), ze strony A2 gazety The Dominion Post, wydanie z wtorku (Tuesday), May 7, 2013. Wszakże Wellington jest oddalone jedynie o około 8 kilometrów od Petone oraz leży w tej samej dolinie i nad tą samą zatoką morską co Petone - czyli powinno mieć identyczne opady jak Petone. Tymczasem, chociaż w Petone też trochę padało - tak jak czyni to zwykle o tej porze roku, w Wellington opady były aż tak gwałtowne, że woda pozatykała kanalizację i spowodowała powodzie. Czyżby więc owym powodziowym deszczem zalewającym miasto nowozelandzkiego parlamentu Bóg ponownie przekazywał nam jakąś pilną wiadomość lub nawet ostrzeżenie? Na tym intrygującym pytaniu wcale zresztą NIE koniec.
       W w/w artykule [5#I3.1(18)] zawarta jest też jeszcze inna dosyć zastanawiająca informacja. Mianowicie, artykuł ten stwierdza m.in., cytuję: 'Federacja Rolników ujawniła, że deszcze zdołały ominąć obszary rolnicze które najbardziej desperacko ich potrzebują. ... "Rolnikom aż zołądki wywraca widok bibilijnych ilości spadającego deszczu podczas gdy oni mają szczęście jeśli zdoła im się uzbierać go więcej niż kilka milimetrów." ' (W oryginale angielskojęzycznym: 'Federated Farmers said the rain had managed to miss the farming areas most desperate for it. ... "Farmers are gutted to see biblical quantities of rain falling while they are lucky to scrape up more than a few millimetres." ') Innymi słowy, podczas gdy miejscowości kraju znane nam już od dawna z najróżniejszych innych trapiących je kataklizmów, są zalewane powodziami, te obszary rolnicze które uprzednio dotknięte były suszą opisaną w 17 powyżej, jak dotąd spryskiwane są z rzadka zaledwie kilkoma skąpymi kroplami deszczu. Ta sytuacja az się prosi, aby zacząć zadawać sobie chociaż te najbardziej istotne pytania. Wszakże totalizm nas uczy, że kluczem do poznania prawdy jest zadawanie właściwych pytań, zaś bez poznania prawdy NIE ma postępu. Oto więc owe najbardziej istotne pytania, odpowiedzenie sobie na które być może przyniosłoby odpowiadającemu rozwiązanie i dla jego własnych problemów. (1) Gdyby faktycznie zjawiska pogodowe były sterowane tylko przez przypadkowe zadziałania mechanizmów bezrozumnej natury - tak jak wmawia nam to oficjalna tzw. "ateistyczna nauka ortodoksyjna", to jak wówczas wytłumaczyć ów inteligentnie selektywny wybór społeczności i obszarów kraju na które opadają odmienne ilości deszczu i jak tłumaczyć zgodność tych ilości deszczu z nasileniem odmiennych rodzajów kataklimów jakie jjuz od dawna trapią te społeczności i obszary? (2) Jakie jest kryterium które decyduje o owym inteligentnie selektywnym zróżnicowaniu ilości opadającego deszczu, a które powoduje, że w Nowej Zelandii daje się teraz wyróżnić aż 3 kategorie obszarów, mianowicie te (jak miasto Christchurch) które zalewane są powodziami, te (jak miasteczko Petone) które otrzymują ilość deszczu jaka normalnie jest im potrzebna, oraz te (jak pastwiska owych objętych suszą rolników) które otrzymują zbyt mało deszczu? (3) Czy owa selektywna dystrybucja deszczu przynosi w sobie jakąś wiadomość dla tych których ona dotyka, zaś jeśli tak, to co owa wiadomość stara się przekazać społecznościom poturbowanym powodziami, oraz co ona stara się uświadomoć rolnikom dotkniętym suszą?
       Z moich badań wynika, że każde działanie Boga jest tak zaprojektowane, aby osiągało aż cały szereg celów - w tym m.in. przekazywało zainteresowanym osobom "wiadomość od Boga" dotyczącą powodów, znaczenia, itp., tegoż boskiego działania. Stąd, w świetle owych badań NIE powinno uważać się tylko za "przypadek", że owe serie rzadkich i nietypowych "błyskawicznych powodzi" nadciągnęły nad Nową Zelandię zaraz po uchwaleniu przez jej parlament owego prawa do małżeństwa osób praktykujących zakazywany przez Boga homoseksualizm. Jestem też pewien, że gdyby ktoś dokładnie przeanalizował które miejscowości i które okręgi wyborcze Nowej Zelandii wybrały posłów na sejm jacy głosowali "za" owym prawem, a także ustalił w jakich miejscowościach znajdują się dobra owych posłów głosujących "za", potem zaś porównał uzyskane dane z wykazem miejscowości poszkodowanych tamtymi "błyskawicznymi powodziami", wówczas zapewne uzyskałby dodatkowe wyjaśnienie owej wiadomości od Boga. Tyle tylko, że na pozór iż badania te wyglądają niby prosto, w praktyce są one bardzo trudne - wszakże do posłów przyporządkowane są jedynie nazwy ich okręgów wyborczych, które typowo NIE mówią jakie miejscowości należą do owych okręgów, a ponadto NIE wiadomo który poseł gdzie posiada dom czy jakieś dobra - co wcale NIE jest łatwe do ustalenia z powodu tzw. "prawa prywatności". Stąd, niestety, na przekór iż jest powszechnie wiadomym który poseł na sejm jak głosował nad omawianym tu prawem - bowiem ich głosy zostały opublikowane np. w artykule [7#I3.1(18)] "How they voted - final reading" (tj. "jak oni głosowali - ostateczne odczytanie"), ze strony A8 gazety The New Zealand Herald (wydanie z czwartku (Thursday), April 18, 2013); ja sam NIE mam ani czasu, ani środków, ani wymaganego oficjalnego statusu aby przeprowadzić takie badania. Z kolei poza mną prawdopodobnie NIKT inny w całej Nowej Zelandii NIE jest zainteresowany w obiektywnym i NIE nastawionym na celowe zanegowanie przeprowadzeniu tego rodzaju badań (tak jak oficjalnie zawsze negują Boga tzw."ateistyczni naukowcy ortodoksyjni").
       W punkcie #T1 odrębnej strony internetowej o nazwie humanity_pl.htm, opisywana jest cecha wszelkich niemoralnych działań ludzkich, powodująca że jeśli te niemoralne działania NIE są w porę zastopowane, wówczas ulegają one eskalowaniu aż do poziomu przy którym wywołują one wpisaną w nie katastrofę. Jak też się okazuje, eskalacja niemoralności wyzwolona nadaniem homoseksualistom prawa do oficjalnego zawierania małżeństw, już zaczęła się rzucać w oczy - chociaż minął zaledwie około miesiąc od uchwalenia omawianego tu prawa. Jak bowiem opisuje to artykuł [8#I3.1(18)] o tytule "Gay man rejected as priest goes to court" (tj. "homoseksualista odrzucony jako ksiądz podał sprawę do sądu"), ze strony A2 gazety The New Zealand Herald (wydanie z poniedziałku (Monday), May 6, 2013), homoseksualista podał biskupa Auckland do sądu oskarżając go o dyskryminację i o spowodowanie upokorzenia za to że ów biskup odmówił przyjęcia go do seminarium duchowego - chociaż ów homoseksualista twierdzi, że czuje powołanie aby zostać księdzem. Teraz więc sądy i prawnicy nowozelandzcy mają poważny problem na głowie. Z jednej bowiem strony powinny karać przypadki dyskryminacji i upokarzania, z drugiej zaś strony NIE powinny narzucać religiom kto musi lub nie może zostać księdzem. Niestety, kolejny artykuł [9#I3.1(18)] o tytule "Church urged to accept same-sex marriages as archibishop sworn in" (tj. "kościół przynaglany do zaakceptowania małżeństw osób-tej-samej-płci kiedy nowy arcybiskup ślubowany"), ze strony A2 gazety The Dominion Post, (wydanie z poniedziałku (Monday), May 13, 2013), ujawnia, że takie narzucanie kościołowi co powinien i musi czynić, już się zaczęło. W jeszcze innym artykule [10#I3.1(18)] o tytule "Family First finds unlikely ally in charitable status fight" (tj. "Rodzina Najpierw znalazła nieprawdopodobnego sprzymierzeńca w swej walce o charytatywny status"), ze strony A10 gazety The New Zealand Herald (wydanie z wtorku (Tuesday), May 7, 2013), zostało ujawnione, że rząd właśnie podjął decyzję rozwiązania charytatywnej organizacji o nazwie "Family First" (tj. "Rodzina Najpierw"), ponieważ organizacja ta w obronie rodziny przeciwstawia się owemu prawu homoseksualistów do zawierania małżeństw oraz zwalcza też uchwalone przez rząd "prawo przeciw-klapsowe" opisywane w punkcie #B5.1 strony o nazwie will_pl.htm. Największe jednak obawy i zatroskanie może wzbudzać groźna eskalacja wydarzeń, jaka już została zapoczątkowana w Nowej Zelandii, a jaka ostrzega o nadchodzącej konfrontacji pomiędzy tymi ludźmi którzy chcą prowadzić moralne życie zgodne z nakazami Boga, a tymi na umysłach których już został wyciśnięty "znak bestii" jaki nakłania ich do eskalowania wypaczonego zrozumienia praw i zasad moralnych. Opisy tej eskalacji wydarzeń zapoczątkował artykuł [11#I3.1(18)] o tytule "Guest house refuses to let gay couple sleep together" (tj. "właściciele domu z pokojami gościnnymi nie zgodzili się aby para homoseksualistów spała w tym samym łóżku"), ze strony A1 gazety The Dominion Post Weekend, (wydanie z soboty (Saturday), May 11, 2013). Artykuł ten informuje, że para lesbijek podała do Komisji Praw Człowieka (tj. do rodzaju sądu zajmującego się przypadkami dyskryminacji) małżeńśtwo będące właścicielami prywatnego domu z pokojami gościnnymi do wynajęcia. Zasady religijne i moralne wyznawane przez to małżeństwo NIE pozwalały mu bowiem wynająć we własnym domu pokoju z jednym łóżkiem o podwójnej szerokości, jaki to jedno-łóżkowy pokój zażądała od nich owa para lesbijek (małżeństwo to oferowało jednak lesbijkom pokój z dwoma wąskimi łóżkami). Kolejny artykuł o tym samym małżeństwie właścicieli pokojów gościnnych, tj. artykuł [12#I3.1(18)] o tytule "Lesbian ban sparks threats and abuse" (tj. "odrzucenie lesbijek zaincjowało pogróżki i wyzwiska"), ze strony A6 gazety The Dominion Post, (wydanie z wtorku (Tuesday), May 21, 2013), raportuje że owi właściciele domu z pokojami do wynajęcia właśnie stali się obiektem zawziętych prześładowań z powodu zasad moralnych które wyznają, że są obrzucani wyzwiskami, zaś ostatnio zaczęto nawet grozić im śmiercią. Taka zaś eskalacja sytuacji uświadamia, że w dzisiejszych niby nowoczesnych czasach świat zwolna powraca do powtórzenia sytuacji z pierwszych dni chrześcijaństwa - kiedy to ci którzy chcieli prowadzić moralne życie zgodne z nakazami Boga byli przez pogan prześladowani i rzucani lwom na pożarcie. Aby zrozumieć nienaturalność owej sytuacji, trzeba sobie uświadomić, że oto zaczęta już została konfrontacja dwóch postaw życiowych, każda z których twierdzi iż obstaje przy słusznych prawach. Tyle tylko, że jedna z owych postaw reprezentuje wypaczoną moralność otwarcie zabranianą ludziom przez Boga, że upiera się przy prawie do publicznego praktykowania swoich powypaczanych żądz o jakich wiadomo iż są społecznie wysoce szkodliwe, że podejmuje agresywną kampanię jaka nosi wszystkie cechy osobistej zemsty, oraz że nadaje tej kampanii cechy represji - bowiem na zwykłe odmówienie wynajęcia pokoju odpowiada groźbami śmierci. Tymczasem w drugiej postawie NIE ma nic osobistego, a jedynie jest próba obstawania przy bezosobowych ideałach wywodzących się od Boga i przy swoim własnym prawie do praktykowania we własnym domu moralnego życia zgodnego z nakazami Boga. Jak więc powyższe uświadamia, politycy Nowej Zelandii właśnie wypuścili z klatki wysoce agresywną bestię opisywaną i symbolicznie zapowiadaną jeszcze w bibilijnej Apokalipsie, która będzie teraz zamęczała i pożerała tych, co w imię swych religijnych ideałów pragną w swoim prywatnym życiu przestrzegać zasady moralne nakazywane im przez Boga.
       19. Dziesięć dni powodzi, śnieżycy i wichury. Począwszy od czwartku, 13 czerwca 2013 roku, na Nową Zelandię nadeszła fala 10 dni wyjątkowo paskudnej pogody. Najpierw lunęły nietypowo-obfite deszcze, które w niektórych obszarach w przeciągu kilku godzin zrzuciły ilość wody jaka typowo NIE spada tam nawet w przeciągu całego mokrego miesiąca czerwca. Deszcze te szybko zamieniły spore połacie kraju w jedno ogromne jezioro. Woda załała domy mieszkalne, zatopiła drogi, pozrywała mosty, podmyła tory kolejowe, poodcinała dopływ elektryczności do wielu osiedli, poobsuwała całe zbocza gór, zaś koło miasta Nelson potężnym obsuwiskiem ziemi zmiotła cały dom mieszkalny i uśmierciła jego mieszkankę - patrz artykuł [1#I3.1(19)] o tytule "Woman dies as slip destroys home" (tj. "kobieta umarła kiedy obsuwisko ziemi zniszczyło dom"), ze strony A3 gazety The New Zealand Herald (wydanie z poniedziałku (Monday), June 17, 2013). Natychmiast po powodzi przyszła fala zimna, opadów śniegu, oraz potężnej wichury - patrz artykuł [2#I3.1(19)] o tytule "Polar blast to follow the flooding" (tj. "wichura z bieguna podąża za powodzią"), ze strony A5 gazety The Dominion Post, (wydanie z wtorku (Tuesday), June 18, 2013). Wichura była tak potężna, że zrywała dachy domów i obalała stare drzewa. W stolicy Wellington wiatr w porywach osiągał szybkość 202 km/h. Stąd w Wellington wiatr pozostawił około 30000 domów bez elektryczności, zerwał prom morski z kotwicy, unieruchomił komunikację publiczną, zaś pędzone wiatrem fale morskie poobalały betonowe mury zaporowe, zniszczyły cały szereg nadbrzeżnych budynków, zmyły odcinki nadbrzeżnej linii kolejowej, oraz pozrywały nawet wielometrowe płyty asfaltu - np. patrz artykuł [3#I3.1(19)] o tytule "Freezing Antarctic blast could be worst in decades" (tj. "mroźny wiatr z Antarktydy może być najgorszym od dziesięcioleci"), ze strony A3 gazety The Dominion Post, (wydanie z piątku (Friday), June 21, 2013). Z kolei opady śniegu o ponad metrowej głębokości poodcinały szereg miejscowości od reszty kraju, zasypały pastwiska, uwięziły w śniegu owce i krowy - tak że trzeba je było indywidualnie odkopywać, pozbawiły elektryczności jeszcze więcej domów, oraz pozamykały szkoły. Zła pogoda raptownie skończyła się w niedzielę 23 czerwca 2013 roku, kiedy to praktycznie na całą Nową Zelandię powróciła cisza i słoneczna pogoda.
       Na przekór zniszczeń jakie doświadczyły inne miejscowości, jak zwykle Petone wyszło niemal bez szwanku. Miasteczko to NIE doświadczyło ani powodzi, ani opadów śniegu. Wprawdzie wichura poroznosiła w nim nieco śmieci po chodnikach i po podwórkach, jednak wiatr czyni to zawsze. Trudno więc dopatrzyć się różnicy pomiędzy następstwami dla Petone owych 10 dni wyjątkowo złej pogody, a pogodą typową dla owego miasteczka.
       W zdarzeniach owego 10-dniowego ataku złej pogody na Nową Zelandię, ponownie daje się odnotować intrygujące regularności, które zdają się upominać ludzi aby zrozumieli, że istnieje związek pomiędzy grupową moralnością danej społeczności, a zdarzeniami jakie społeczność tą dotykają (odnotuj tu religijną wymowę owej liczby 10). Przykładowo, najbardziej poszkodowanymi społecznościami ponownie okazały się być te same, które są słynne z odmiennych powodów i były już uprzednio trapione najróżniejszymi kataklizmami - przykładowo Christchurch, Nelson, czy Dunedin. (Np. Dunedin słynie ze studenckich hulanek, a także słynie np. z wojny prowadzonej z morzem - które zjada jego chodniki.) Na dodatek, owa niby ślepa niepogoda jakby celowo omijała niektóre obszary kraju - np. miasteczko Petone, czy niemal całą prowincję Southland wraz z jej miastem Invercargill - i to na przekór, że zarówno Petone jak i Invercargill leżały na drodze owej 10-dniowej niepogody. Co też najciekawsze, chociaż owa niepogoda ominęła Petone, poważnie poturbowała ona pobliską stolicę Wellington, której przedmieściem jest Petone. NIE była to zresztą pierwsza anomalia pogodowa jaka poszkodowała Wellington a ominęła Petone. Wszakże począwszy od czasu kiedy parlament w Wellington uchwalił owo prawo homseksualistów do zawierania małżeństw (opisywane w podpunkcie 17 powyzej), praktycznie kazde przyjście złej pogody uderza teraz w Wellington z całą mocą swojej furii, jednocześnie zaś omija Petone.
       20. Kolejne 10 dni sztormowej pogody jaka trapiła Wellington. Zaledwie w parę dni po zaniknięciu serii śnieżyc i wichur opisanych w poprzednim podpunkcie, nad Nową Zelandię nadciągnęło następne 10 dni ulewnych deszczy i potężnych wiatrów. Aczkolwiek owa kolejna fala niepogody poturbowała wiele miejscowości, najmocniej poszkodowała ona stoliczne miasto Wellington. Dosyć symboliczną wymowę miało dla mnie satelitarne zdjęcie Nowej Zelandii jakie pokazywali w dzienniku telewizyjnym w jednym z końcowych dni jej trwania. Na zdjęciu tym wyglądała ona bowiem jak rodzaj wąskiej dzidy rzuconej znad Antarktydy, jaka ugodziła w Wellington. Owa 10-dniowa fala niepogody pozrywała w Wellington dopływ prądu do wielu domów, w porcie zerwała z kotwicy prom morski, spowodowała groźne obsuwiska ziemi, obaliła sporo drzew, podmyła tory kolejowe, zatrzymała loty pasażerskie na lotnisku, itd. W najgorszym (końcowym) jej okresie, sztormowy wiatr osiągał przy Wellington szybkość 165 km/h. Opisy niektórych z następstw tej fali niepogody są zaprezentowane np. w artykule [1#I3.1(20)] o tytule "Storm lashes capital again" (tj. "sztorm ponownie łomocze stolicę"), ze strony A1 gazety The Dominion Post (wydanie z poniedziałku (Monday), July 15, 2013). Słońce i łagodna pogoda powróciły do Wellington i Petone dopiero we wtorek dnia 16 lipca 2013 roku.
       Ponownie niezwykłością owych kolejnych 10 dni sztormowej pogody było, że kiedy łomotała ona Wellington, w Petone niewiele różniła się ona od typowych dni deszczowej i wietrznej pogody. W przeciwieństwie też do Wellington, w Petone owa fala niepogody NIE spowodowała żadnych zniszczeń. Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że Petone lezy tak blisko Wellington, iż kiedy Petone jest chronione przez Boga przed skutkami jakiegoś Aktu Boga, wówczas ochronne działanie Petone powinno się rozciągać także i na Wellington. Faktycznie też, aż do daty uchwalenia w Wellington prawa opisanego w podpunkcie 17 powyżej, kiedy jakaś anomalia pogodowa przeskakiwała przez Petone bez wyrządzania w nim szkody, typowo podobnie przeskakiwała ona również i przez Wellington. Jednak po uchwaleniu owego prawa, ta sytuacja uległa zmianie. Mianowicie, praktycznie każdy Akt Boga jaki pojawia się w Nowej Zelandii z furią uderza teraz w Wellington, zaś przeskakuje tylko przez Petone bez wyrządzania w nim szkody. Ciekawe, czy ma to oznaczać, że Bóg daje nam w ten sposób dyskretnie do zrozumienia jakie jest Jego stanowisko w sprawie owego prawa uchwalonego w Wellington? Ciekawe też czy owe okresy trwania złej pogody przez 10 dób celowo liczą tyle dni aby przenosiły w sobie jakąś wiadomość?
       21. Serie trzęsień ziemi, jakie uderzyły Wellington począwszy od piątku, dnia 19 lipca 2013 roku. Spokój i słoneczna pogoda panowały w Wellington jedynie przez 3 dni. Już bowiem o godzinie 9:06 rano w piątek dnia 19 lipca 2013 roku, Wellington zostało uderzone trzęsieniem ziemi o sile 5.7 w skali Richtera. Trzęsienie owo wyraźnie odczuwało się także w Petone, chociaż w Petone NIE wyrządziło ono żadnej szkody. Po owym pierwszym wstrząsie, Wellington zaczął być potrząsany długimi seriami trzęsień ziemi, najsilniejsze z których, o mocy 6.5 w skali Richtera, miało miejsce o godzinie 17:09 w niedzielę dnia 21 lipca 2013 roku. W wyniku owych trzęsień ziemi, miasto Wellington doznało znacznych zniszczeń. Opisy owych zniszczeń można sobie poczytać ze stron A1 do A7 gazety The New Zealand Herald (wydanie z poniedziałku (Monday), July 22, 2013) - szczególnie patrz tam artykuł [1#I3.1(21)] ze stron A2 do A3 o tytule "Residents terrified as tremors rock capital" (który to artykuł podaje wykaz zniszczeń zaistniałych w stolicy Nowej Zelandii). Podobne opisy zniszczeń w Wellington zawarte są też na stronach A1 do A5 gazety The Dominion Post (wydanie z poniedziałku (Monday), July 22, 2013) - szczególnie patrz tam artykuł [2#I3.1(21)] ze strony A4 o tytule "Quake equal to 100 nuclear bombs" (który to artykuł wyjaśnia, że owo trzęsienie ziemi w Wellington o sile 6.5, faktycznie przenosiło w sobie znacznie więcej niszczycielskiej energii niz tamto które w dniu 22 lutego 2011 roku zniszczyło miasto Christchurch i które opisałem w punkcie #P6 strony o nazwie quake_pl.htm - tyle że wstrząsy jakie uderzyły w Wellington miały łagodniejszy charakter).
       Niezwykłością tamtych trzęsień ziemi, jakie w Wellington spowodowały znaczące zniszczenia, było że w Petone nie odnotowałem żadnych zniszczeń. Jest to dziwne, bowiem faktycznie owe trzęsienia dokonały zniszczeń praktycznie w każdym kierunku od Petone, jednak NIE w samym Petone. Przykładowo, niezależnie od sąsiedniego Wellington położonego jakieś 8 km na południe od Petone, ucierpiała od niego także sąsiadująca z Petone Wainuiomata leżąca na wschód od Petone, a także sąsiedni Lower Hutt który graniczy z Petone od północnej strony. Ponadto, trzęsienia owe były znaczące. Towarzyszyły im też głośne dudnienia oraz łoskot. Kiedy np. w Petone rozpoczęło się owo niedzielne trzęsienie ziemi z godziny 17:09, oboje z żoną natychmiast wybiegliśmy z mieszkania do ogrodu. Odnotowałem wówczas, że budynek naszego mieszkania, a także pobliskie drzewa i domy, falowały jak łodzie na wzburzonej wodzie. Ziemia tak mocno kołysała się pod nogami, że moja zona NIE mogła ustać na nogach i musiała usiąść na ławce. Aż dziw bierze, że ceglany budynek naszego mieszkania NIE uległ przy tym rozsypaniu. Ja sam wprawdzie ustałem na nogach, jednak fale telepatyczne emitowane przez to trzęsienie ziemi były tak silne, że powodowały w mojej głowie rodzaj szoku, zamętu, oraz blokady zdolności do myślenia - nic dziwnego, że owe fale telepatyczne są w stanie zdalnie zaincjować działanie urządzenia ostrzegającego opisanego w częściach #D do #H strony o nazwie seismograph_pl.htm.
       Jako naukowca obiektywnie badającego metody działania Boga, mnie najbardziej zastanawia pytanie: "czy kiedy Bóg zesyła jakiś kataklizm, to czy wówczas w przedmioty i rodzaje zniszczeń jakie kataklizm ów wywołuje, Bóg dyskretnie wpisuje wiadomość co do powodów jego zesłania?" Oczywiście, dla większości kataklizmów nie ma jak zdobyć powszechnie dostępnych danych aby móc zadowalająco odpowiedzieć na owo pytanie. Jednak dla opisywanego tu trzęsienia ziemi ja mam dostęp do wymaganych danych. Wszakże trzęsienie to dotknęło stoliczne miasto Wellington leżące niemal na progu mojego mieszkania. Podzielę się więc teraz z czytelnikiem faktami jakie zdołałem w nim odnotować. Pierwszym z tych faktów jest informacja pokazywana w dzienniku telewizyjnym zaraz po owym niedzielnym trzęsieniu ziemi o sile 6.5. Ujawniła ona, że jednym z najbardziej poszkodowanych budynków w Wellington była dawna biblioteka parlamentu. Jeśli więc Bóg przekazuje nam jakąś wiadomość, wówczas jedno z jej słow kluczowych brzmi "parlament". Znacząco poturbowane w Wellington okazały się też inne biblioteki. Jedna z nich została zalana wodą. Z kolei zbiory w innej bibliotece (tej przy wydziale prawa uniwersytetu w Wellington) zostały pozrzucane z półek i pomieszane. Kolejne więc słowa kluczowe jakie można dodać do owej dyskretnej wiadomości brzmiałyby "prawo" i "mieszanie idei i praw". Najliczniejsze szkody wyrządzone w Wellington stanowiło szkło jakie powylatywało z okien poszczególnych budynków. Stąd następne słowa kluczowe owej dyskretnej wiadomości brzmiałyby zapewne "wypaczanie lub niszczenie ludzkich perspektyw i poglądów". Znacząco oberwał też port eksportowy Wellington, spory fragment którego zapadł się w morze. Omawiana tu wiadomość zawierałaby więc zapewne słowo kluczowe o znaczeniu "eksport" lub "wysyłanie w świat". Na sporej też liczbie ulic Wellington pojawiły się pęknięcia i zapadliska ziemi. Słowa kluczowe omawianej tu wiadomości zapewne obejmowałyby też "utratę gruntu pod nogami" lub "utratę stabilności". Podsumowując więc tutaj symboliczną wymowę chociaż tylko powyżej-opisanych przedmiotów i rodzajów zniszczeń, możnaby argumentować, że jeśli w omawianym trzęsieniu ziemi zawarta jest jakaś dyskretnie przekazywana wiadomość, wówczas wiadomość ta stwierdza coś w rodzaju "prawo parlamentu jakie wypacza ludzkie poglądy, usuwa ludziom grunt pod nogami, oraz eksportuje do reszty świata pomieszane idee". Pytanie więc na jakie odpowiedzi warto będzie dalej szukać w cechach i skutkach opisywanego tutaj trzęsienia ziemi, oraz w cechach i skutkach innych kataklizmów jakie ostatnio powtarzalnie trapią stoliczne miasto Wellington, to czy powodem tych Aktów Boga stało się uchwalenie przez parlament z Wellington owego sprzecznego z nakazami Biblii prawa opisanego w podpunkcie 17 powyżej?

#I4. "Uczuciowość" zachowań pogody jako "znaki" że dana społeczność ma swoich "10 sprawiedliwych" lub że np. jako całość praktykuje ona totalizm:

Motto: "Lokalna natura zawsze dostraja się do dominującej filozofii miejscowych ludzi. Innymi słowy, jeśli wyraźnie oddzielić charakterystykę klimatu od zachowań natury i pogody, wówczas zachowania natury i pogody na danym obszarze zawsze dokładnie odzwierciedlają filozofię praktykowaną przez społeczność ludzką żyjącą na tym obszarze."

       Według moich dotychczasowych obserwacji, istnieją jednoznaczne "znaki" jakie relatywnie niezawodnie informują nas o stanie moralności i o filozofii społeczności zamieszkującej dane miasto czy dany obszar. "Znaki" te dosyć klarownie informują każdego zainteresowanego co do jednej z 3 możliwych sytuacji filozoficznych ludności mieszkającej na danym obszarze, mianowicie informują one czy dana społeczność jako całość: (a) praktykuje jakąś formę totalizmu (np. "totalizm intuicyjny"), albo czy (b) praktykuje ona pasożytnictwo jednak współzamieszkuje w niej na stałe owych "10 sprawiedliwych", albo też czy jako całość (c) praktykuje ona pasożytnictwo i wcale NIE ma w swym gronie żadnych "sprawiedliwych". "Znakami" tymi są rodzaje "uczuć" jakie przebijają z zachowań pogody i natury na danym obszarze, które to uczucia mogą reprezentować: albo (a) "serdeczność", albo jakby (b) "uprzejmość" czy "oficjalną przyjacielskość" (w stylu tej jaką wykazują nam np. "stewardessy" w samolotach), albo też wręcz (c) "wrogość". Znaczy, zachowania miejscowej pogody i natury zawsze są jak zachowania zakochanej kobiety która swoim postępowaniem daje obiektowi swojej miłości jednoznacznie znać co myśli na temat jego postępowania. Mianowicie, jeśli tzw. "anomalie pogodowe" zawsze wykazują wręcz "serdeczne" potraktowanie danej społeczności, wówczas jest to znakiem że społeczność ta jako całość praktykuje totalizm. Owo "serdeczne" potraktowanie objawia się na wiele sposobów. Przykładowo, nawet w zimnym klimacie, takim jaki ma Polska, deszcz może być "ciepły" - tak że np. dzieci będą tam lubiły bawić się w deszczu, bowiem jest on jak przyjemny jak ciepły prysznic. Albo objawia się tym, że np. kiedy dana społeczność czy miasto znajdzie się na drodze jakiejś przykrej anomalii pogodowej, takiej jak silna śnieżyca, grad, mróz, wiatr, deszcz, spiekota, susza, itp., wówczas następstwem tej anomalia jest zupełny brak wyrządzanych szkód bez względu na siłę tej anomalii. Natomiast jeśli pogoda i natura wykazują "uprzejme" albo "przyjazne" chociaż jakby "oficjalne" potraktowanie, które jest typowe jeśli społeczność ta praktykuje pasożytnictwo ale ciągle ma swoich "10 sprawiedliwych", wówczas następstwem dowolnej anomalii pogodowej jest minimum możliwe szkód wyrządzanych przy danej sile tej anomalii. Jeśli zaś pogoda i natura na danym obszarze wykazuje "wrogość" wobec miejscowej ludności, co jest znamienne dla praktykowania przez nia filozofii pasożytnictwa i NIE posiadania własnych "10 sprawiedliwych", wówczas praktycznie każdy rodzaj pogody, nawet tej najlepszej, wyrządza miejscowej ludności maksimum szkody i cierpień jakie przy danej sile tej pogody jest ona w stanie wyrządzić. Także jeśli spada tam deszcz, wówczas zawsze jest on zimny i nieprzyjemny. Często też zamiast deszczu będzie tam padał duży i niszczycielski grad. Co też istotne, w dzisiejszych czasach internetowych prognoz pogody, każdy może sobie zdalnie sprawdzić jaki rodzaj "znaku" pogoda i natura z danego obszaru wysyła w świat na temat ludności zamieszkujących ten obszar. (Np. w czasach pisania tego punktu w kwietniu 2010 roku, aktualną pogodę Nowej Zelandii można było poznać ze stron internetowych metservice.com/national/ oraz tvnz.co.nz/weather-forecast.) Tyle że aby sprawdzić ten "znak", trzeba porównywać pogodę ze zdarzeniami jakie mają tam miejsce - to zaś już wymaga dosyć długich badań (stąd najłatwiej sprawdzać to na miejscu poprzez odwiedziny przy możliwie najgorszej pogodzie). A sprawdzić ten "znak" naprawdę warto - jeśli np. zamierza się tam zamieszkać. Wszakże znak ten definiuje dokładnie jak miejscowi ludzie nas tam przyjmą i jak tam będziemy się czuli. Filozofia ludzi najwyraźniej i najdrastyczniej bowiem się ujawnia w ich odnoszeniu się do słabszych od siebie, do emigrantów, oraz do "obcych" przybyszy z innych stron.
       Przykładem niezwykle "serdecznego" zachowania się pogody i natury jakiego ja osobiście doświadczyłem, była moja rodzina wieś Wszewilki w czasach mojej młodości (tj. pomiędzy 1946 i 1964 rokiem). W owych czasach wieś Wszewilki była definitywnie "totaliztyczną" wsią która jako całość zdecydowanie praktykowała filozofię totalizmu. Interesująco, kiedy jakiś wyniszczający fenomen natury pojawiał się w pobliżu Wszewilek, zawsze jakimś dziwnym "zbiegiem okoliczności" omijał on z daleka ową wieś, nie wyrządzając w niej praktycznie żadnej szkody. Z kolei kiedy przyszła jakaś nieprzyjemna pogoda, wówczas tak jakoś się działo że pogoda ta nikomu NIE szkodziła a jedynie wprowadzała urozmaicenie do życia mieszkańców Wszewilek. Innym dosyć niezwykłym przykładem był mój pobyt w nowozelandzkim mieście zwanym "Invercargill" w latach 1983 do 1987. W owym czasie ludność tego miasta jako całość również praktykowała totalizm (chociaż wcale NIE była tego świadoma). Na przekór więc iż w Nowej Zelandii owo "Invercargill" słynie jako miasto o podobno najgorszej pogodzie z całego kraju, w czasie gdy tam mieszkałem owa niby "zła" pogoda była tam tak "serdeczna" dla ludzi, że wogóle się tam NIE czuło iż jakoby pogoda jest tam gorsza niż gdziekolwiek indziej. Faktycznie ja wówczas odebrałem tamtejszą pogodę jako całkiem przyjemną.
       Przykładem "przyjacielskiego" choć jakby "oficjalnego" zachowania się pogody i natury jest opisywane tu miasteczko Petone (w którego okolicy mieszka owych co najmniej "10 sprawiedliwych"). Jak bowiem powtarzalnie potwierdzają to miejscowe zdarzenia, przykładowo przepowiadane w telewizji przez służby meteorologiczne przypadki szczególnie złej pogody, niemal nigdy się nie spełniaja dla Petone - chociaż typowo spełniają się dla innych pobliskich miejscowości. Ponadto, wszelkie anomalie pogodowe zawsze w samej Petone wyrządzają minimum szkód możliwych przy danej ich sile - chociaż już w pobliskich miejscowościach wyrządzają maksimum możliwe zniszczeń. Doszło do tego, że lokalne służby meteorologiczne jakby czuły się zaambarasowane ogłaszać prognozę złej pogody dla Petone, bowiem ich ewentualne ostrzeżenia na temat anomalii pogodowych zagrażających tej miejscowości niemal już z góry są skazane iż potem okażą się błędne.
       Jeśli jakaś społeczność zasłuży sobie na to rodzajem filozofii którą praktykuje, wówczas zamiast wykazywania "przyjacielskości", anomalie pogodowe mogą też wykazywać wręcz "wrogość". W latach 1999 i 2000 mieszkałem w niewielkiej nowozelandzkiej miejscowości zwanej Timaru. Tam właśnie wyraźnie dawała się odnotować owa "wrogość" pogody. W rezultacie, nawet przy maksymalnie korzystnych warunkach, takich jak słoneczna pogoda i zupełny brak wiatru, natura też potrafiła tam maksymalnie pognębić miejscowych ludzi np. poprzez zwiększanie zapylenia powietrza i indukowanie alergicznych oraz astmatycznych reakcji - np. patrz artykuł "Timaru now smog capital" (tj. "Timaru obecnie stolicą zapylenia") ze stron 1 i 3 miejscowej gazety The Timaru Herald, wydanie z niedzieli (Sunday), 8 July 2000. Innym miejscem gdzie natura daje wyraźnie poznać ludziom swoją "wrogość", jest tzw. "Rimutaka Forest Park" o którym piszę szerzej w punkcie #K1.9 strony newzealand_pl.htm. Przy owym parku znajduje się jedno z największych więzień Nowej Zelandii w jakim odbywają swoje wyroki praktycznie wyłącznie ludzie o pasożytniczej filozofii. Na przekór też iż ów park jest oddzielony zaledwie grzebietem górskim od Petone (a stąd już NIE należy do tego samego "obszaru zniszczenia"), natura postępuje tam z ludźmi zupełnie odwrotnie niż w Petone - faktycznie w sposób otwarcie "wrogi" wobec ludzi i dokładnie pasujący do filozofii pensjonariuszy z Więzienia Rimutaka.

#I5. Jeśli mieszkańcy jakiegoś obszaru zasłużą sobie na to moralnym postępowaniem i grupowym praktykowaniem filozofii totalizmu, wówczas natura działa na ich korzyść nawet kiedy powinna im szkodzić (z niemoralnymi zaś społecznościami dzieje się dokładnie odwrotnie):

Motto: "Wrogość lub przyjacielskość miejscowej natury zawsze jest proporcjonalna do poziomu grupowej niemoralności lub moralności ludzi którzy zamieszkują daną miejscowość."

       Jak przyjazna może być natura dla najbardziej moralnych społeczności które grupowo praktykują intuicyjną wersję filozofii totalizmu, wykazują to badania raportowane w niepozornym artykule [1#I5] o tytule "Islands in Pacific are growing, study says" (tj. "Wyspy Pacyfiku rosną, wykazują badania"), ze strony A6 gazety The New Zealand Herald wydanie z czwartku (Thursday), June 3, 2010. Artykuł ten raportuje wyniki empirycznych badań nad wyspami dwóch archipelagów Pacyfiku, mianowicie Tuvalu i Kiribati. Problem jaki wyspy te mają polega na tym, że obecne indukowane przez ludzi i przemysł ocieplanie się klimatu Ziemi wiedzie do nieustannego podnoszenia się poziomu wody w oceanach. Z kolei podnoszenie się poziomu wody w oceanach, zgodnie z twierdzeniami starej "ateistycznej nauki ortodoksyjnej" powinno wieść do zalewania co niżej położonych wysp i nabrzeży - takich jak właśnie Tuvalu i Kiribati (np. patrz artykuł "Sea level to rise 13 cm in a century", ze strony 8 malezyjskiej gazety New Straits Times wydanie z piątku (Friday), July 23, 2010). Tymczasem się okazało, że 7 wysp z Tuvalu oraz 3 wyspy z Kiribati faktycznie urosły w przeciągu ostatnich 60 lat - tj. w czasach kiedy wykonywane były ich fotografie lotnicze i satelitarne. Owo ich urośnięcie miało miejsce na przekór że poziom oceanu podniósł się tam już o 12 cm - stopniowo zalewając wiele innych nisko położonych wysp koralowych Pacyfiku. Innymi słowy, jeśli mieszkańcy danych wysp zasłużą sobie na to praktykowaniem zasad moralnych wymaganych od nas przez Boga, a opisywanych dokładnie m.in. filozofią totalizmu, ich wyspy zamiast tonąć w wyniku ocieplania się klimatu Ziemi i wzrostu poziomu oceanów, raczej zaczynają coraz bardziej wynurzać się z morza.
       Powyższe zjawisko z wysp Tuvalu i Kiribati jest tylko jednym małym przykładem z całego zatrzęsienia materiału dowodowego który potwierdza odkrycie nowej "nauki totaliztycznej" publikowane w punkcie #I4 strony day26_pl.htm, a stwierdzające, że "zachowania natury na danym obszarze zawsze są odzwierciedleniem 'moralności grupowej' ludzi zamieszkujących ów obszar i stąd dotykanych przez te zachowania". (Czym jest owa "moralność grupowa" wyjaśnia to dokładniej punkt #E2 strony o nazwie totalizm_pl.htm.) Niestety, stara "ateistyczna nauka ortodoksyjna" (tj. ta oficjalna nauka której ciągle uczymy się w szkołach i na uczelniach, zaś której rozliczne wady omawia szerzej punkt #A2 niniejszej strony) interpretuje zupełnie niewłaściwie zjawiska jakie zawierają w sobie owo zatrzęsienie dowodów. Sztucznie wzmacniając ateistyczność swych wyjaśnień, nauka ta przeacza bowiem, lub celowo ignoruje i pomija, związek tych zjawisk z poziomem "grupowej moralności" ludzi których one dotykają - znajomość którego to związku okazuje się być najistotniejszym wymogiem postępu ludzi. Wszakże aby te zjawiska zinterpretować poprawnie i ujawnić ich dowodową wartość jako następstw działania mechanizmów moralnych, owa oficjalna nauka musiałaby najpierw pozbyć się swego ateizmu. Jednak zarzucenie ateizmu przez dzisiejszą oficjalną naukę NIE jest już możliwe. Ateizm bowiem jest jej fundamentem filozoficznym, na którym nauka ta jedzie tak samo jak pociąg jedzie po swych szynach - co dokładniej opisują punkty #F1.1 i #F2 strony god_istnieje.htm. W rezultacie, jeśli ludzkość NIE obali dotychczasowego "monopolu na wiedzę" owej starej nauki np. poprzez oficjalne ustanowienie konkurencyjnej i nowej "nauki totaliztycznej" bazującej na dowodach i ustaleniach relatywnie nowej "teorii wszystkiego" zwanej Konceptem Dipolarnej Grawitacji (obalenie którego to monopolu jest silnie rekomendowane w punkcie #C1 na stronie telekinetyka.htm), wówczas naukowcy nigdy NIE podejmą obiektywnych badań faktu iż natura demonstruje ludności danego obszaru wrogość lub przyjacielskość jaka jest proporcjonalna do poziomu "grupowej niemoralności" lub "grupowej moralności" ludzi zamieszkujących ów obszar. Wszakże "dzisiejsza nauka zachowuje się jak rozpędzony pociąg który sam NIE potrafi się już zatrzymać nawet jeśli wszystkim jest już wiadomym, że szyny na których on jedzie zmierzają ku przepaści i do katastrofy". Z tego powodu, bez obalenia obecnego monopolu "ateistycznej nauki ortodoksyjnej", materiał dowodowy dokumentujący opisywane tu ustalenie nowej "totaliztycznej nauki" nigdy NIE będzie mógł być oficjalnie zaprezentowany w jakiejkolwiek publikacji naukowej ani oficjalnie dyskutowany w programie jakiejkolwiek konferencji naukowej. Z kolei bez naukowego uznania faktu iż zachowaniem natury rządzi grupowa moralność ludzi żyjących na danym obszarze, NIE jest możliwe dla nauki wypracowanie i wdrożenie efektywnych metod obrony ludzkości przed naturalnymi kataklizmami - w rodzaju metod obrony opisywanych na stronie o nazwie quake_pl.htm, zaś potwierdzanych empirycznie m.in. dowodami z punktu #I3 niniejszej strony.
       Wróćmy jednak do materiału dowodowego z w/w wysp Tuvalu i Kiribati. Dokumentuje on, że na wyspach które praktykują właściwy rodzaj "moralności grupowej", relatywny poziom wody morskiej (tj. poziom wody odniesiony do poziomu lądu) zachowuje się przeciwstawnie do trendu z reszty świata, czyli opada (podczas gdy w reszcie świata relatywny poziom wody morskiej wzrasta). Powodowanie tego zjawiska przez mechanizmy moralne jest dodatkowo potwierdzane przez odmienny materiał dowodowy, który dokumentuje też zupełnie odwrotny trend. Mianowicie, istnieje też materiał dowodowy który dokumentuje, że na obszarach zamieszkałych przez co bardziej niemoralnie zachowujących się ludzi, relatywny poziom morza postępuje odrotnie niż na w/w wyspach Tuvalu i Kiribati - czyli poziom ten podnosi się tam wielokrotnie szybciej niż w reszcie świata i zagraża tam już niedalekim zalaniem lądu. Niestety, ów materiał dowodowy prawdopodobnie NIE zostanie udokumentowany dla obszarów w których ludność już od dawna zeszła na praktykowanie wysoce niemoralnej filozofii pasożytnictwa. Wszakże naukowcy z krajów obezwładnionych przez filozofię pasożytnictwa są już zupełnie niezdolni do dokonywania jakichkolwiek kompleksowych i nowatorskich badań eksperymentalnych z powodu panującej wśród nich tzw. "wynalazczej impotencji" - opisywanej m.in. w punkcie #H1 i #G1 strony o nazwie eco_cars_pl.htm. (Naukowcy dotknięci "wynalazczą impotencją" są co najwyżej zdolni do produkowania "naukowej makulatury" poprzez wycinanie nożyczkami fragmentów starych artykułów, oraz publikowanie ich jako nowe po uprzednim ich posklejaniu razem.) O fakcie, że "natura" rzeczywiście jest tam wroga wobec miejscowej ludności, można więc dedukować jedynie pośrednio z raportów o licznych tam zabójczych trzęsieniach ziemi, tsunami, tornadach, huraganch, powodziach, suszach, upałach, pożarach, mrozach, itp. (a także rozruchach, wojnach, rewolucjach, aktach terroru i terroryzmu, katastrofach, formach wyzysku, bankructwach, depresjach ekonomicznych, aktach niesprawiedliwości społecznej, przestępczści, itd.). Tak jednak się składa, że na świecie istnieją też już obszary których ludność coraz szerzej praktykuje "naukową moralność" (tj. praktykuje ten rodzaj powypaczanej moralności opisanej we wstępie do niniejszej strony, którą wmuszają społeczeństwom ignoranckie twierdzenia dzisiejszych ateistycznych naukowców, zaś utwierdzają potem prawa uchwalane przez głuchych na głos sumienia polityków). Jak zaś bardzo owa "naukowa moralność" różni się już od "faktycznej moralności" wymaganej od ludzi przez Boga, satyrycznie ilustruje to punkt #G3 na stronie o nazwie przepowiednie.htm. Tymczasem dzisiejsi ateistyczni naukowcy zdołali już wmówić niektórym społeczeństwom, że ignorancko formowana przez nich owa powypaczana "naukowa moralność" jest jakoby "faktyczną moralnością". Niestety, empiryka ujawnia, że przez Boga owa "naukowa moralność" jest traktowana jako odmiana "niemoralności" - a więc jest surowo karana. (Tj. jej praktykowanie przez całe "intelekty grupowe" jest karane m.in. śmiercionośnymi kataklizmami i bankructwami, zaś jej praktykowanie przez pojedyńcze "intelekty indywidualne" jest karane przedwczesnymi śmierciami - tak jak dokumentują to punkty #G1 do #G7 strony will_pl.htm.) Wszakże owa "naukowa moralność" coraz bardziej odbiega od "faktycznej moralności" nakazywanej ludziom przez Boga - zaś zdefiniowanej w punkcie #B5 strony o nazwie morals_pl.htm. Jednak narazie owa "naukowa moralność" NIE paraliżuje jeszcze eksperymentalnych badań naukowych do tego samego stopnia jak czyni to praktykowanie wysoce niemoralnej filozofii pasożytnictwa. Dlatego naukowcy z takich obszarów czasami są nadal w stanie dokonywać jakichś wysoce konserwatywnych (a stad nadal modnych) badań eksperymentalnych, włączając w to niektóre komplesowe badania relatywnego wzrostu poziomu morza. Wyniki z takich właśnie badań są już nawet stopniowo publikowane. Totaliztycznie zorientowani badacze mogą więc je przeanalizować i samemu sobie sprawdzić, czy faktycznie w obszarach których mieszkańcy praktykują ową "naukową moralnść", relatywny poziom morza wzrasta znacznie szybciej niż z pozstałych miejscach świata. Jeden z przykładów takich wyników jest raportowany m.in. w artykule [2#I5] o tytule "Sharp sea level rise in 'hot spot' threatens US cities" (tj. "Ostry wrost poziomu morza we 'wrażliwym obszarze' zagraża miastom Stanów Zjednoczonych") ze strony A11 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie ze środy (Wednesday), June 27, 2012. Artykuł ten omawia wyniki badań alarmujących wzrostów relatywnego poziomu morza na wschodnich wybrzeżach Stanów Zjednoczonych - jakie okazują się być już 3 do 4 razy większe niż średni wzrost relatywnego poziomu morza w reszcie świata. To z kolei oznacza, ze takie miasta Stanów Zjednoczonych jak Nowy Jork, Boston, czy Filadelfia, są zagrożone już niedalekimi powodziami morskimi lub nawet zupełnym utonięciem w morzu. Co ciekawsze, zgodnie z owym artykułem także Kalifornia, leżąca przecież po przeciwstawnej (zachodniej) stronie Stanów Zjednoczonych, też doświadcza ostatnio nietypowo dużego relatywnego wzrostu poziomu morza. Inny przykład podobnych wyników jest raportowany w artykule [3#I5] o tytule "Time and tide" (tj. "czas i przypływ") ze strony A1 nowozelandzkiej gazety The Dominion Post, wydanie z piątku (Friday), July 13, 2012. Artykuł ten ujawnia, że aż dwa raporty potwierdziły iż na wybrzeżach miasta Wellington (tj. stolicy Nowej Zelandii) relatywny poziom morza wzrasta najszybciej ze wszystkich wybrzeży całej Nowej Zelandii. Czy nie jest więc już najwyższy czas aby mieszkańcy takich obszarów zaczęli zadawać sobie pytanie, dokąd prowadzi ich praktykowanie owej "naukowej moralności", oraz czy aby "matka natura" NIE używa owego przyspieszonego wzrostu relatywnego poziomu morza aby im zakomunikować, że NIE aprobuje "grupowej moralności" ludzi zamieszkujących te obszary, oraz że jest wrogo nastawiona wobec zachowań ludzkich jakie wynikają z owej "grupowej moralności".
       Czym taki ogólnoświatowy wzrost poziomu morza może się skończyć dla ludności obszarów które w porę NIE podejmą praktykowania "moralności grupowej" nakazywanej ludziom przez Boga (tj. które NIE zaadoptują jakiejś wersji filozofii totalizmu), doskonale ilustrują to nam przypadki opisywane historią. Przykładowo, na wybrzeżach Morza Bałtyckiego opowiadane są legendy o mitycznej wyspie-mieście Vineta (po polsku "Wineta") którą opisałem m.in. w punktach #G2 i #H2 strony tapanui_pl.htm. Mieszkańcy owej wyspy-miasta wyznawali zaawansowaną formę filozofii pasożytnictwa, praktykując niemoralność, obżarstwo (włączając zjadanie nawet ludzkiego mięsa), rozpustę, zwyrodnienia seksualne, nieuczciwość, bezbożność, itp. Społeczność owej wyspy została więc ukarana jako całość i wyspa ta utonęła w odmętach Morza Bałtyckiego, zaś niemal wszyscy jej mieszkańcy zginęli. Tak samo stało się z równie niemoralnymi i dekadentnymi mieszkańcami starożytnego miasta Salamis z wyspy Cyprus na Morzu Śródziemnym - którego los przypomniałem m.in. w punkcie #H3 ze strony tapanui_pl.htm zaś szerzej opisałem w podrozdziale #D3 z monografii [5/4] i w podrozdziale V5.2 z tomu 17 mojej najnowszej monografii [1/5]. Stąd nie powinno nikogo zdziwić, kiedy potopione lub unicestwiane (w podobny sposób jak owa społeczność niemoralnej wyspy-miasta Wineta z okolicy polskiego Świnoujścia, czy podobnie do zwyrodniałego i niemoralnego miasta Salamis na Cyprze) będą też i niektóre dzisiejsze najbardziej niemoralne społeczności, które albo otwarcie praktykują ową wysoce niemoralną filozofię pasożytnictwa (tak jak ma to miejsce w sporej już liczbie krajów jakie łatwo zidentyfikować po nieustannie trapiących ich trzęsieniach ziemi, tsunami, tornadach, huraganach, powodziach, upałach, suszach, pożarach, wojnach, rewolucjach, terrorze, aktach terroryzmu, itp.), albo też praktykują "naukową moralność" - która jednak obecnie drastycznie odeszła już od moralności wymaganej od ludzi przez wszechmogącego Boga. Początki tego zatapiania i unicestwiania już dzisiaj widzimy. Nie trzeba też specjalnej wyobraźni czy wiedzy, aby sobie dodedukować, co się stanie dalej jeśli dane społeczeństwa NIE zaadoptują w porę tej właściwej "moralności grupowej" wymaganej od ludzi przez Boga, tj. NIE zaadoptują "moralności grupowej" opisanej w punkcie #E2 strony o nazwie totalizm_pl.htm i rekomendowanej wszystkim do pedantycznego praktykowania przez filozofię totalizmu, jakiej formalna definicja przytoczona jest w punkcie #B5 strony o nazwie morals_pl.htm. Wszakże bez praktykowania właściwej moralności, takie kataklizmy i katastrofy będą się tam nasilały aż do poziomu jaki może zupełnie wyniszczyć społeczności, narody i kraje które najbardziej uparcie praktykują niewłaściwy rodzaj moralności - np. praktykują rodzaj "grupowej moralności" zalecany im przez starą "ateistyczną naukę totaliztyczną" (zamiast moralności grupowej nakazywanej nam przez Boga i zalecanej np. przez sumienie czy przez rekomendacje filozofii totalizmu), a stąd które są najbardziej uparte w coraz głębszym niemoralnym prowadzeniu się samemu oraz w propagowaniu niemoralnych zachowań po reszcie świata.

Część #J: Podsumowanie i końcowe informacje tej strony:

#J1. Podsumowanie tej strony:

Nawet najbardziej ateistycznie nastawieni badacze muszą przyznać, że analiza materiału dowodowego zaprezentowanego w "częsci #I" niniejszej strony, faktycznie potwierdza iż zamieszkiwanie tzw. "10 sprawiedliwych" w bliskości nowozelandzkiego miasteczka Petone, wyraźnie chroni to miasteczko przed furią dzisiejszych kataklizmicznych zjawisk pogody i natury.

#J2. Jak dzięki stronie "skorowidz.htm" daje się znaleźć totaliztyczne opisy interesujących nas tematów:

Cały szereg tematów równie interesujących jak te z niniejszej strony, też omówionych zostało pod kątem unikalnym dla filozofii totalizmu. Wszystkie owe pokrewne tematy można odnaleźć i wywoływać za pośrednictwem skorowidza specjalnie przygotowanego aby ułatwiać ich odnajdowanie. Nazwa "skorowidz" oznacza wykaz, zwykle podawany na końcu książek, który pozwala na szybkie odnalezienie interesującego nas opisu czy tematu. Moje strony internetowe też mają taki właśnie "skorowidz" - tyle że dodatkowo zaopatrzony w zielone linki które po kliknięciu na nie myszą natychmiast otwierają stronę z tematem jaki kogoś interesuje. Skorowidz ten znajduje się na stronie o nazwie skorowidz.htm. Można go też wywołać z "organizującej" części "Menu 1" każdej totaliztycznej strony. Radzę aby do niego zaglądnąć i zacząć z niego systematycznie korzystać - wszakże przybliża on setki totaliztycznych tematów które mogą zainteresować każdego.

#J3. Emaile autora tej strony:

       Aktualne adresy emailowe do autora tej strony, tj. oficjalnie do dra inż. Jana Pająka, zaś kurtuazyjnie do Prof. dra inż. Jana Pająka, podane zostały w punkcie #L3 odrębnej strony autobiograficznej o nazwie pajak_jan.htm (dla jej wersji w języku HTML), lub o nazwie pajak_jan.pdf (dla wersji strony "pajak_jan.pdf" w bezpiecznym formacie PDF - które to bezpieczne wersje PDF dalszych stron autora mogą też być ładowane z pomocą linków z punktu #B1 strony o nazwie tekst_11.htm).
       Powodem dla którego czytelnik ma prawo do kurtuazyjnego adresowania autora tej strony tytułem profesor wynika z faktu, że "z profesorami jest tak jak z generałami". Znaczy, "raz profesor, zawsze już profesor" - tj. jeśli ktoś raz był profesorem, wówczas m.in. grzecznościowo jest tytułowany profesorem już przez resztę życia. Autor zaś tej strony był profesorem aż na 4 odmiennych uniwersytetach, przez okres około 7 lat. Mianowicie, na trzech z tych uniwersytetów, w okresie od 1 września 1992 roku aż do 31 października 1998 roku, autor pracował jako odpowiednik polskiego "profesora nadzwyczajnego" - czyli zachodniego tzw. "Associate Professor" (z angielskiej uczelnianej hierarchii naukowej). Z kolei na jednej uczelni, w okresie od 1 marca 2007 roku do 31 grudnia 2007 roku, autor pracował na stanowisku odpowiadającym pełnemu polskiemu "profesorowi zwyczajnemu", tj. na tzw. (Full) "Professor". Tak się też składało, że tamto zatrudnienie na stanowisku "Professor" było też ostatnim miejscem zatrudnienia jego życia zawodowego. Autor odszedł więc na emeryturę jako "były profesor".
       Po odlocie z Polski w 1982 roku, autor nieustannie ponawiał wysiłki i inicjatywy aby móc powrócić do kraju i aby jego wiedza i doświadczenie mogły też służyć ojczyźnie w której się urodził. Wszakże wiedział doskonale, że skoro poza granicami kraju zdołał przełamać przeszkody językowe, uprzedzenia jakie często mają tam wobec Polaków, wymogi odmiennych metod nauczania, różnice kulturowe, itp., osiągając tam pozycję pełnego profesora, wówczas z całą pewnością miał też wiele do zaoferowania uczelniom w swojej własnej ojczyźnie. Niestety, wszystkie te inicjatywy i wysiłki autora były niweczone przez najróżniejszych rodaków którzy najwyraźniej zadedykowali swoje życie służeniu zjawisku jakie w punkcie #G1 strony eco_cars_pl.htm opisywane jest pod nazwą "przekleństwo wynalazców". Najbliższe sukcesu były dwie z takich inicjatyw autora tej strony. Pierwsza z nich miała miejsce w 1986 roku, tj. zaraz po opublikowaniu w Nowej Zelandii monografii naukowej [1] "Teoria Magnokraftu - monografia o dyskoidalnym statku kosmicznym napędzanym pulsującym polem magnetycznym" (wydanie I, polskojęzyczne, marzec 1986, Invercargill, Nowa Zelandia, ISBN 0-9597698-5-4, 136 stron, 58 rysunków) - której treść była pierwowzorem dla obecnej treści tomów 3 i 2 najnowszej jego monografii [1/5]. Tamta monografia [1] opisywała wynaleziony przez autora statek kosmiczny nazywany magnokraftem oraz urządzenie napędowe dla owego statku zwane komorą oscylacyjną. Po opublikowaniu monografii [1] autor zwrócił się oficjalnie do Rady Naukowej Instytutu TBM Politechniki Wrocławskiej o pozwolenie mu na otwarcie przewodu habilitacyjnego i na obronienie rozprawy habilitacyjnej o owym statku - tak jak to wyjaśniam w punkcie #J1 strony magnocraft_pl.htm oraz w #69 z części #D strony rok.htm. Niestety, Rana Naukowa I-TBM odmówiła mu wówczas tego pozwolenia, wymawiając się że NIE ma w swoim gronie specjalistów którzy zajmowaliby się badaniami magnokraftu (chciaż autor wyraźnie zaznaczył w swoim wniosku-prośbie o otwarcie przewodu habilitacyjnego, że magnokraft jest jego wynalazkiem i że nikt przedtem na całym świecie NIE badal i NIE rozwijał tego rodzaju napędu dla statków kosmicznych). Wielka szkoda, że tamta inicjatywa autora została ustrzelona, bowiem gdyby wówczas udało się połączyć wynalazcze i inżynierskie zdolności autora z możliwościami wykonawczymi i badawczymi owego Instytutu TBM, wówczas do dzisiaj "magnokrat" i "komora oscylacyjna" byłyby zapewne już zbudowane i efektywnie służyłyby Polsce, zaś autor prawdopodobnie pracowałby teraz nad zbudowaniem jeszcze doskonalszego wehikułu czasu.
       Druga bliska sukcesu inicjatywa autora aby służyć swemu krajowi pojawiła się kiedy w 2009 roku jedna z uczelni w Polsce zaoferowała autorowi zatrudnienie na stanowisku "profesora nadzwyczajnego" w inżynierii softwarowej. Niestety, polskie Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, które ma prawo odmówienia zgody na czyjeś zatrudnienie na stanowisku profesorskim, NIE wyraziło zgody na to zatrudnienie autora pod wymówką, że autor NIE posiada wykształcenia informatycznego. W swojej odmowie ministerstwo to przeoczyło jednak (lub celowo zignorowało) sporo faktów, przykładowo że kiedy autor studiował w latach 1964 do 1970, w Polsce NIE istniały jeszcze studia informatyczne, że doktorat autora był z pogranicza dzisiejszej informatyki oraz inżynierii mechanicznej (dotyczył bowiem tego co w dzisiejszych czasach nazywane jest m.in. "Computer Aided Design" oraz wersja "Finite Elements Method"), a także że poza Polską autor wykładał właśnie głównie informatykę na zachodnich uczelniach i że jedna pozycja odpowiednika "profesora nadzwyczajnego" oraz jedna pozycja odpowiednika "profesora zwyczajnego" jakie tam zajmował były właśnie w informatycznej specjalizacji "Software Engineering" - tj. "inżynierii softwarowej". (Sprawę tamtej odmowy pozwolenia polskiego ministerstwa na zatrudnienie autora w polskiej uczelni na stanowisku profesora nadzwyczajnego omawiam także w (5) z punktu #F3 strony o nazwie god_istnieje.htm oraz w punkcie #D3 strony o nazwie mozajski.htm.) Swoją drogą to ciekawe jak tacy oddani "przekleństwu wynalazców" Polacy wyobrażają sobie awans cywilizacyjny swego kraju, jeśli systematycznie "podcinają oni skrzydła" każdemu co bardziej twórczemu rodakowi.
       Jeśli więc czytelnik życzy sobie wysłać mi ewentualne swoje uwagi, informacje, zdjęcia, opisy własnych przeżyć, itp., wówczas powinien pisać na adres emailowy podany w punkcie #L3 w/w stron internetowych z moimi autobiografiami. Proszę jednak wówczas odnotować, że dla całego szeregu powodów (np. mojego chronicznego deficytu czasu, prowadzenia badań wyłącznie na zasadzie mojego prywatnego hobby naukowego, pozostawania niezatrudnionym i wynikający z tego mój brak oficjalnego statusu jaki pozwalałby mi zajmować oficjalne stanowisko w określonych sprawach, istnienia w Polsce aż całej armii zawodowych profesorów uczelnianych - których obowiązki zawodowe obejmują m.in. udzielanie odpowiedzi na zapytania społeczeństwa, itd., itp.) począszy od 1 stycznia 2013 roku ja przyjąłem żelazną zasadę, że NIE odpowiadam na żadne emaile wysyłane do mnie przez czytelników moich stron - o czym niniejszym szczerze i uczciwie informuję wszystkich zainteresowanych. Stąd jeśli czytelnik ma sprawę która wymaga odpowiedzi, wówczas NIE powinien do mnie pisać, bowiem w takiej sytuacji wysłanie mi emaila domagającego się odpowiedzi w świetle ustaleń filozofii totalizmu byłoby działaniem niemoralnym. Wszakże spowodowałoby, że czytelnik doznałby zawodu ponieważ z całą pewnością NIE otrzymałby odpowiedzi. Ponadto taki email odbierałby i mi sporo "energii moralnej" ponieważ z jego powodu i ja czułbym się winnym, że NIE znalazłem czasu na napisanie odpowiedzi. Natomiast w/g totalizmu "moralnym działanien" w takiej sytuacji byłoby albo niezobowiązujące mnie do odpisania przesłanie mi jakichś informacji które zdaniem czytelnika są warte abym je poznał, albo teź napisanie raczej do któregoś z zawodowych profesorów polskich uczelni - wszakże oni są opłacani z podatków obywateli między innymi za udzielanie odpowiedzi na zapytania społeczeństwa, a ponadto wszyscy oni mają sekretarki (tak że korespondencja NIE zjada im czasu który powinni przeznaczać na badania).

#J4. Kopia tej strony jest też upowszechniana jako broszurka z serii [11] w bezpiecznym formacie PDF:

Niniejsza strona dostępna jest także w formie broszurki oznaczanej symbolem [11], którą przygotowałem w "PDF" (od "Portable Document Format") - obecnie uważanym za najbezpieczniejszy z wszystkich internetowych formatów, jako że do niego normalnie wirusy się NIE doczepiają. Ta klarowna broszurka jest gotowa zarówno do drukowania, jak i do wygodnego czytania z ekranu komputera. Ciągle ma ona też aktywne wszystkie swoje zielone linki. Stąd jeśli jest czytana z ekranu komputera podłączonego do internetu, wówczas po kliknięciu na owe linki otworzą się linkowane nimi strony lub ilustracje. Niestety, ponieważ jej objętość jest około dwukrotnie wyższa niż objętość strony internetowej jakiej treść ona publikuje, ograniczenia pamięci na sporej liczbie darmowych serwerów jakie ja używam, NIE pozwalają aby ją na nich oferować (jeśli więc NIE załaduje się ona z niniejszego adresu, ponieważ NIE jest ona tu dostępna, wówczas należy kliknąć na któryś odmienny adres z Menu 3, poczym sprawdzić czy stamtąd juź się załaduje). Aby otworzyć ową broszurkę (lub/i załadować ją do własnego komputera), wystarczy albo kliknąć na następujący zielony link

petone_pl.pdf

albo też z którejś totaliztycznej witryny otworzyć sobie plik nazywany tak jak w powyższym linku.
Jeśli zaś czytelnik zechce też sprawdzić, czy jakaś inna totaliztyczna strona właśnie studiowana przez niego, też jest już dostępna w formie takiej PDF broszurki, wówczas powinien sprawdzić, czy wyszczególniona ona została w linkach z "części #B" strony o nazwie tekst_11.htm. Owe linki wskazują bowiem wszystkie totaliztyczne strony, które już zostały opublikowane jako takie broszurki z serii [11] w formacie PDF. Życzę przyjemnego czytania!

Copyrights © 2013 by Dr Jan Pająk. Wszelkie prawa zastrzeżone. Niniejsza strona stanowi raport z wyników badań jej autora - tyle że napisany jest on popularnym językiem (aby mógł być zrozumiany również przez czytelników o nienaukowej orientacji). Idee zaprezentowane na tej stronie są unikalne dla badań autora i dlatego w tym samym ujęciu co na tej stronie (oraz co w innych opracowaniach autora) idee te uprzednio NIE były jeszcze publikowane przez żadnego innego badacza. Jako taka, strona ta prezentuje idee które stanowią intelektualną własność jej autora. Dlatego jej treść podlega tym samym prawom intelektualnej własności jak każde inne opracowanie naukowe. Szczególnie jej autor zastrzega dla siebie intelektualną własność odkryć naukowych i wynalazków opisanych na tej stronie. Dlatego zastrzega sobie, aby podczas powtarzania w innych opracowaniach jakiejkolwiek idei zaprezentowanej na niniejszej stronie (tj. jakiejkolwiek teorii, zasady, dedukcji, intepretacji, urządzenia, dowodu, itp.), powtarzająca osoba oddała pełny kredyt autorowi tej strony, poprzez wyraźne wyjaśnienie iż autorem danej idei jest Dr Jan Pająk, poprzez wskazanie internetowego adresu niniejszej strony pod którym idea ta i strona oryginalnie były opublikowane, oraz poprzez podanie daty najnowszego aktualizowania tej strony (tj. daty wskazywanej poniżej).

* * *

If you prefer to read in English
click on the flag
(Jeśli preferujesz język angielski
kliknij na poniższą flagę)

Data założenia niniejszej strony: 30 marca 2012 roku
Data najnowszego jej aktualizowania: 23 lipca 2013 roku
(Sprawdź w adresach z Menu 4 czy istnieje już nowsza aktualizacja)